er zijn dagen

van nature ben je stil, stiller dan ik
dagelijks het onmogelijke van je vraag

de waarheid ligt voor het grijpen
- het moet wel fout gaan -

maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug
de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk

schouders en heupen verzetten zich
schokkend en draaiend, er zijn dagen

dat ik m'n lippen geloof de woorden
die ik er vanaf rol articuleren illusies

op hoogte, aan de grond de hinderlaag
verloren jacht vervloekte liefde

geboeide polsen kinderstemmen
vervagen, de bruidssluier -mot erin-

vergaat tot stof het goud aan m'n vinger
blijkt roestvolstaal laat bruine kringen

ik blik je lik de laatste druppel
bubbels uit je glas, ik ga

ik moet het stof nog sorteren
m’n verliezen tellen m’n was

binnenhalen m’n tranen drogen
de vuilnis buiten zetten

en m’n dromen
overboord

Schrijver: Else, 13 februari 2010

elseburgershotmail.com

stof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 146