Landschap
Je ogen zijn een landschap.
Het blauw is de lucht,
De bijtjes van goud.
Ik ben verloren in dit landschap,
Waar ik zo van houd.
Je wimpers zijn lang en zwart,
Zachtjes strijken ze langs mijn wang.
Ik voel je adem als een koel briesje
En ik voel me gelukkig,
Maar ik weet, het duurt niet lang.
En ’s avonds, naast elkaar,
Op onze rug in het gras.
Kijkend naar de sterren,
En zoekend naar onszelf,
Weerspiegeld in de herinnering van glas.
Ik wil niet weg, maar het moet.
Ik wil hier blijven, met jou.
Voorgoed.
Geplaatst in de categorie: liefde