Alle inzendingen van Eric Vervaet

De wereld van gisteren is mistig opgelost Prettig verstoord zweeft alles ter plaatse Vranke vormen hangen nevelig omfloerst Traag blaast de zon alles weer in beweging Warmkleurig viert dit fris seizoen ingetogen Het verdwijnen van alles wat terugkomt Terwijl wij voetstoots vooruit willen draait de natuur geduldig cirkels Door nevel praten…

De dichter van Knack is een crack als hij weer met schijnbaar gemak mens en samenleving fileert heeft alleman weer wat geleerd. De populaire psychiater zalft en slaat als een wijze vader, wordt speels gezien als tekstverwerker en ook als ontsnapte gek, sterker: Het gaat als bij een popidool zelfs over de vorm van zijn coupe Daar mag de…

Zich verliezen in het water is voor de vis van levensbelang Zich verliezen aan het water probeert de visser levenslang De vis zeilt gracieus door het water De visser zit glad versteend aan de kant Kennen zij vroeger, vandaag of later vraag hij zich af nu en dan De visser wordt een beetje vis Het wemelende, murmelende water kabbelt zijn…

De tiran wordt bovengehaald en verwilderd knipperend wordt hij geraakt door daglicht Gekraakte ogen in een ingevallen gezicht Alfamannentrots tot knechtentwijfel gemilderd Zijn naam sidderde dikwijls door zijn land Hij regeerde dan ook met ijzeren hand Lang een vriend van de grote vrije vaan tierde zijn regime eens legaal infaam Het vonnis…

Tuk op dolle extase plaatst de spits de bal op de penaltystip Bedachtzaam achteruit wandelen Cool keepers branie negeren Gierende zenuwen bezweren Vastbesloten loopt hij aan Trapt krachtig, met panache, De bal over de liggende keeper Hoog over het lege doel Radeloos zoeken zijn handen zijn hoofd Atletisch krimpt hij tot een bal ineen…

Voor de sterren stoomt de kok door zijn leven Voor een interview heeft hij maar even Hij zucht en steunt en blaast, ziet bleek Is het wel uit te leggen aan een leek Ach, het is een manier van leven Ervoor gaan, altijd alles geven Wat ben je zonder sprankelde passie Hij verstaat geen kleurloze apathie Het is echt een keiharde stiel die niet…

De hemel viel op de Grieken Het gaat hen echt niet voor de wind Ze lieten een land ronduit verzieken Ooit loofden we hun cultuur eensgezind Ooit zochten ze hoe je juist kan leven Vonden palaverend zin in 't bestaan Leerden ons wijsgerig te debatteren Kan wijsheid zo maar plots vergaan? Socrates laat ons onszelf verhoren Plato zoekt de…

Nu alfamannen vlot garen spinnen bij de immanente haat van bang kiesvee Gaan echte leiders met mededogen mee Plat populistisch is geen rust te innen Medemensen likken verweesd hun wonden Weg van het land waar ze ooit geluk vonden…

Met zijn private blutsen en builen is heur oude leven haar dierbaar lief Ze wil het voor de dood nog niet ruilen Nu het door stramme vingers trager vliedt Vrienden verdwijnen, winden waaien killer Morgen verkleint en gisteren groeit Het grote huis wordt solidair stiller Nu de boom des levens minder bloeit De dingen die ooit weelderig tierden…

Als een tuinleeuwin struint de buurkat door onzen hof, haar petit-savanne Tot ons vermaak maar de merel verstart evenzeer als de koddig kwispelende impala die een monsterversie van de huiskat ontwaart. Schattig speels ook stoïcijns meedogenloos voor de muis die geen kant op kan De poes speelt, de muis lijdt Haar doodstrijd raakt haar niet…