Alle inzendingen van Eric Vervaet

Pril schieten sprieten vol van gretigheid naar de top, weerstand, uithouding, snelheid, robuustheid werden gemunt door deze soort Traag groeien is lang meegaan, zoals het hoort Opportuun buigen voor wind en ontij zo blijf je staan, zo neem je de tijd Mobiele wezens lopen al gebogen als bomen nog in eeuwen geloven Wat je alle dagen ziet…

Vlezig volgevreten gaan ze retourloos heen Lichtspleten flitsen ritmisch door hun zwijnenkop Zuurstof schaars vreet angst traag hun ziel op In hun laatste uren is dolle stress hun deel Ze zijn onze verwanten, ze houden van spel en omarmen volop het goede leven Altijd goesting zich sociaal uit te leven geraken ze zwijnend goed in hun vel…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

Westwaarts van Inverness langs Loch Ness Een veelbesproken brug en een huurauto piloteerden ons de lucht en Skye in Gepland verdeelde de brug, gebouwd verbindt ze Landschappen stralen door zon en veel water Berg en dal mogen schitterend groen pronken Een Schot zei: you’re never finished with Skye in de pub en ik hoefde niet te vragen why…

Dag na dag gaan we door Dag na dag doen we voort Glad als een paling wacht de muze op de vangst Hels en hemels is de aardse tocht De kortste weg vaak een lange bocht Een omweg geeft ander zicht op wat donker is en wat licht Hij was een zanger die je hoorde Hij was een schrijver die men las Een performer die bekoorde met materiaal van…

Zoals zij de hemel beschrijven zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wereldkampioenschap virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders…

In den beginne schiep God geen racisme De eerste clan kende alleen zichzelf Ze hadden geen vreemden nodig om zich in het vreemde te verliezen Buiten het eigen volk was er geen beschaving Met zijn vieren noodzakelijk samen waren ze met genoeg om multi-cultureel in onmin te geraken, ze deden alles zelf Ze hadden geen rare monsters nodig…

Stationair niet haperen is een goed begin Attente afstelling geeft vermogensgewin De motor die snorrend juist vibreert is aangeslagen met de bestuurder een Traag vouwt de lucht hemelsblauw open Het groen parelt nog dauwig fris De zon ontvouwt stralend gestaag warmte Glimmend uitnodigend wenkt de nieuwe weg We gaan op in de onuitgesproken…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

Zij aan zij struinen ze landerig door het dorp Het Noorden vormt de kroon op Europa Het Zuiden kleurt hun vakantieverhalen Oost en West maken hun kruis compleet Ze zijn hier rotsvast geboren en getogen Ze weten hoe een kinderwagen aanvoelt en duwen fier toekomst de wereld in Nieuw leven beschijnt saai pensioen Ooit dachten ze vele volksjury…

Nog klein gaf deze rivier me grote ogen vertelde lispelend, murmelend, kabbelend, schuimend, zingend, bruisend, bulderend: Ik stroomde al toen jij nog een protocel was Baart mijn water zeilende elegantie Doorschijnend flikkerend als libellen Mijn oevers geven ook kost en inwoon aan oud geboren lome schildpadden Achteraf blijven we verweesd…

We dolen nat en droog, klam en kwiek in een richting Door dalen, bergen, rivieren, grotten, woestijnen Demonen liggen likkebaardend op de loer Aardmannen, trollen en wargs mogen graag klauwen naar de weke buik van vrede en velours Er is altijd een Sauron die zijn duivels ontbindt Mensen, Dwergen en Elfen staan dan op daar waar altijd wel…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

Gebeeldhouwd straalt de toorts der verlichting voor iedereen. Levend raast ongelijkheid weer grimmig in neoliberale richting Papier blijft geduldig voor elke waarheid Ooit werd het klaar in de grondwet gegoten Geluk is geen snoepje van hotemetoten Armoe is te bestrijden in een rijke wereld De staat moet bevrijden, dat moet geregeld Een republikein…

Elk jaar bezwaart dit menig volwassen hart Zijn ze nu medewerkers of knechten Moeten we hun band loven of bevechten Kleuren de Pieten zwart of roetzwart? Kinderen savoureren een feestdag Wat meer kleur brengt ze niet van slag…

We gaan gebukt onder plat populisme Migranten komen onze welstand roven Terwijl smokkelaars hen vrijheid beloven Stapelt men sofisme op sofisme Ze zijn alom met hun schunnige listen zwelgen ze in hun vulgair groot gelijk sleuren ze gezond verstand door het slijk Het is wrang floreren voor populisten Pas voor leeg zwanzen met gelijkgezinden…

Met letters leren we woorden breien Woorden bouwen alinea’s van zinnen Talig vloeit een inktvlek open vanbinnen We kunnen ons met tekst steeds vermeien Beeldend, verklarend, cryptisch, ritmisch vocaal weven we zoemende netwerken van taal…

Zerken weelderig omzoomd met chrysanten Een laat koolwitje wordt verleid van alle kanten Strak geharkte paden vormen menig kruis Orde is voor de grafmaker een heilig huis Vandaag struint er veel volk tussen de doden Die zelf dagelijks door ons leven dringen Mensen van alle soorten vol aardse noden Voelen weemoed dwingend van binnen zingen…

Godin van de nacht je duister geeft kracht Wist ons avondlijk bord maagdelijk zwart Vol van ruimte dwaalt de geest zich rustig Verbindt dromend wat overdag apart valt Gezegend zijn wij in troostende armen Verkwikkend lossen we op in het heelal om in de morgen weer tastbaar te stollen Steeds worden golems leven ingeblazen…

Ziet Vandeurzen ons als idioten? Hij wil donderdag als vaste date-dag Zijn we relationeel zo van slag dat hij de liefde wil gaan promoten Nee, het hoort bij een sluwere insteek Hij wil gewoon een vierdaagse werkweek…

Gezegend zijt gij God der mieren Ik wilde U niet ontrieven Maar ik heb een mier verpletterd Ze was alleen en ontredderd Ik zweer niet licht bij brute kracht Het was meer een geval van heirkracht Bij ‘t binnenkomen zat ze op mijn been Waar moet je met zo een beestje heen Ik kon haar nest niet localiseren Kon ze moeilijk allemaal proberen…

Een aanzienlijk deel van de bevolking wil vrije toegang tot de zelfmoordpil Als boodschap klinkt dit academisch kil Zachter spreekt men van recht op zelfdoding Ook een mooi leven gaat onherstelbaar stuk Al kan de geneeskunde veel leed verslaan Niemand heeft het patent op blijvend geluk Folterend lijden doen gaan is ook humaan Wie mag of…

De zon die de dag deed stralen bakent het avondlijk parcours gloeiend af Vers gemaaid gras aait neus en hersenen Vogels zingen lyrisch rivalen naar huis Zweet siepelt uit het vege lijf en leden De avondzon toont me duidelijk de weg Terwijl ik het licht tegemoet loop denk ik plotsklaps aan jij die moet zitten Een zittend gat was nooit je…

Met motorisch elan verkeren we in de week Stalen rossen ijlen stuurs op helse E-wegen Onbewust van zoveel power onder ons gat Door een naamloze missie gedreven verzoeken we zelf ontworpen goden Het weekend stokt de roetsjbaan al eens Loom ontwaakt de dag Minuten lossen op in uren Uren worden 1 brok tijd die telt Zonder te proberen…

Hij stuurde een mail naar zijn klantenbestand Verkoop die producten die niemand verstaat Ze vormen zeepbellen zonder gezond verstand die uiteenspatten als de wind hun vel raakt Hij mocht stante pede beschikken Schriele graaizucht kunnen ze niet pikken Structurele hebzucht moet je bevallen Wie voor een bank werkt eert slaafs getallen Graaizucht…

Een draak ontwaakt zuchtend fluisterend pratend zingend brullend loeiend schetterend Neemt en geeft slaat en zalft gierig en genereus Hier rijgen vele dorpen zich aaneen tot stad Mannen in fluo-trainings met bierbuiken kruisen jongens met monotone sixpacks Vrouwen met oude rondingen gaan hand in hand met hun jongere versies Biotopen vervlechten…

De wereld van gisteren is mistig opgelost Prettig verstoord zweeft alles ter plaatse Vranke vormen hangen nevelig omfloerst Traag blaast de zon alles weer in beweging Warmkleurig viert dit fris seizoen ingetogen Het verdwijnen van alles wat terugkomt Terwijl wij voetstoots vooruit willen draait de natuur geduldig cirkels Door nevel praten…