Netgedichten

netgedicht (nr. 60.897):

Blikopener

Een draak ontwaakt zuchtend fluisterend
pratend zingend brullend loeiend schetterend
Neemt en geeft slaat en zalft gierig en genereus
Hier rijgen vele dorpen zich aaneen tot stad

Mannen in fluo-trainings met bierbuiken
kruisen jongens met monotone sixpacks
Vrouwen met oude rondingen gaan
hand in hand met hun jongere versies

Biotopen vervlechten met elkaar
Geschiedenis vormt heden dat toekomst zoekt
Hektiek schudt hier de hand met beschouwing
Regenbogen iriseren door de straten

Men breekt af en bouwt weer op
Reclame pakt de aandacht, kunst versiert ze
Tableaux vivants faden in elkaar op
Je zelf verliezen is jezelf terugwinnen

Duizelingwekkend doet het aanbod aan prikkels
volle hoofden al eens respijt zoeken
We vallen stil in de luchtbel van een terras
Geluid deint weg, de kleurenbal wordt decor

Het terras naast het onze was voor jou alleen
Naast je kleine sacoche nipte je koffie
Ineengedoken, bol en ril als een ziek vogeltje
keek je sporadisch schichtig om je heen

Je mantel had patina alsof het je eerste was
Je gezicht bleek tandeloos geel verschrompeld
Zoveel gezien zoveel meegemaakt en toch detail
in een eeuw van vernietiging en opbouw

Als jonge vrouw een pronte schoonheid?
Dissonant nu in blitse glitter en glamour
Toch een blikopener: voor wie wou zien
voorspelde je gratis menige toekomst

Zoals je daar moederziel alleen
op de koffie bij fris oude herinneringen
eenzaamheid zat te verzinnebeelden