inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.953):

Buiten en binnen

De zon die de dag deed stralen
bakent het avondlijk parcours gloeiend af
Vers gemaaid gras aait neus en hersenen
Vogels zingen lyrisch rivalen naar huis

Zweet siepelt uit het vege lijf en leden
De avondzon toont me duidelijk de weg
Terwijl ik het licht tegemoet loop
denk ik plotsklaps aan jij die moet zitten

Een zittend gat was nooit je handelsmerk
De mieren in je gat moesten het huis uit
Je schuifelt nu voetjesmaat door je kot
als je eens niet in de zetel verzinkt

Mijn longen kunnen amechtig hijgend
de zuurstofvraag een aanbod geven
Het is prettig afzien als je vooruit gaat
Met uitzicht op een stralende douche

Vormt een huis nog een thuis als
je er zwaar ademend in rondslentert
wijl de ramen een kim suggereren
Is het venster nog een tv op de wereld?

Driftig pompend stuwt mijn hart
mijn bloed naar gekende hoogten
Het hoofd wordt leger, ruimer, voller
De maalstroom droogt even op

Woon je nog ergens wanneer je
niet kan kiezen of je blijft of gaat
Als mobiliteit verstilde oefening wordt
Woon je stilaan alleen nog in jezelf?

Ik loop me vrijwillig moe om
het vastkomen enigszins uit te stellen
Maar we beseffen beiden deksels goed
Ooit kom jij los en zit ik vast

Schrijver: Eric Vervaet, 11 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 112

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)