Netgedichten

netgedicht (nr. 62.504):

Picasso

Zet de wereld op zijn kop, trek hem uiteen,
scheur hem in stukken, breek hem open
Assembleer hem zoals nooit tevoren
Hoeken bollen op, rond wordt puntig
Dik verschrompelt, dun deint uit
tot het gekende tot oud nieuw vervelt

Heden met verleden toekomst kleuren
Creatief destructief bouwen we
voortdurend nieuwe huizen
Probeer het gerust ook thuis
Fris denken loert gestaag kindlijk
om de
hoek