Netgedichten

netgedicht (nr. 60.663):

Een Griekse tragedie

De hemel viel op de Grieken
Het gaat hen echt niet voor de wind
Ze lieten een land ronduit verzieken
Ooit loofden we hun cultuur eensgezind

Ooit zochten ze hoe je juist kan leven
Vonden palaverend zin in 't bestaan
Leerden ons wijsgerig te debatteren
Kan wijsheid zo maar plots vergaan?

Socrates laat ons onszelf verhoren
Plato zoekt de ideale maatschappij
Op glad ijs van ideeën schaats je sporen
Kunnen structuren matchen met vrijheid?

Kunst en wetenschap, Muzen bezoeken
Net als economie zijn ze coulant
Het Westen lijkt hen nu te vervloeken
Toch blijven hun invloeden frappant

Het volk verzuipt in armoedig ongemak
Eigen schuld of niet honger blijft malen
Ze bekopen bancaire bric-à-brac
Big Shots mogen onbekommerd falen

Het laat alleen de stenen onberoerd
Hoe hele families langzaam vergaan
Geen werk, been, zin om op te staan
Ze varen doelloos verder zonder roer

Democratieën zijn steeds te boetseren
Onrechtvaardigheid doet ons dikwijls balen
Een mens zoekt meer dan slaafs vegeteren
We groeien ook door humane verhalen