Alle inzendingen van Erna Kagenaar

Als je na de eerste golf nog niet verzopen bent mag je van geluk spreken de tweede moet je aan zien komen doen we net of het niets is vergeleken dus adem inhouden zet je schrap voetbal supporters uitgezonderd je kan toch immers niet leven als leven zonder is en alle artsen zijn verwonderd schuim koppen zonder bal en ongeschonden…

als er soms een druppel valt laat het dan zijn uitweg vinden een beetje zout en nat zelfs al valt er maar één elke heeft zo zijn reden gehad als er soms geen woorden zijn laat de stilte dan maar even zij weten nog niet waar te beginnen maar als de regen valt en woorden overstromen in onsamenhangende zinnen laat het dan maar even…

zo zie ik je graag in je kracht en zelfstandigheid mijn prachtige lieve meid zo hoor ik je graag in je zingen en je lach in elke dag zo help ik je graag in je vragen en je delen en niks kan ons dan schelen zo zijn wij graag in samen en onszelf zijn zonder schone schijn zo ben ik er graag in alles en altijd in je blijheid en je…

ik heb het woord eenzijdig onderzocht, uiteindelijk kwam ik uit op tijdig ik heb het woord evenwichtig onderzocht, ik deed dat heel voorzichtig Je weet tenslotte nooit toch kwam ik gelukkig uit op voltooid ik heb het woord wedstrijd onderzocht, ik was al snel de wil ertoe kwijt ik heb het woord samen onderzocht, ik zag alleen…

mijn hart is groot zo groot, er zitten allemaal kamers in met gordijnen voor de ramen en boekenkasten vol, bestsellers bovenin mijn hart heeft vele gangetjes er staan deuren open enkele zijn op slot in geen enkele ruimte is daarvan een sleutel te vinden er hangt een bordje aan: “ verbod” er knalt onverwachts een deur dicht ik…

alsof het hoogseizoen nog moet beginnen ons dorp in zon en zeebad het strand tot de laatste dag genoten onverstoorbaar bloot en bruin op slippers door reeds afgevallen blad ons dorp is nog even badgast morgenvroeg is weer fris september en ben ik aangenaam verrast dan verwelkom ik de mooie herfst met haar kleuren en haar rust dan…

een gedicht zijn slechts wat woorden op een rij gezet goed overwogen keurig gerangschikt of als wild bouquet herinneringen zijn slechts wat beelden flarden van geweest ze kunnen overdonderen maar ook verwonderen als een pakkend gedicht die je leest een wijze les een warm hart besef van tijd verzwijgen is niet nodig spreken…

als je vliegt op onmeetbare hoogten met eindeloos uitzicht kijk ik mee als je duikt in donkere diepte op zoek naar inzicht breng ik je licht als ik roep als ik zwijg als ik je laat weet dan dat ik het ben die altijd naast je staat dus vlieg maar duik maar laat het tij maar keren je hoeft me maar te vragen en ik zal…

een hart kan niet breken het klopt zoals het is gemaakt een hart kan overslaan alsof het niet wil dat het je raakt dan klopt het niet maar het zorgt met regelmaat een hart kan niet breken als het breken zou om zinloos kwaad zou zoveel gebroken zijn…

Ja ik ben trots om wie je bent om hoe je denkt je eigen ik je stijl, je goede lieve jij want dat is wat jij brengt in eigen mening altijd onderbouwd met gevoel ja ik ben je moeder dat zal ik altijd blijven je weet wat ik bedoel ik zeg het misschien te veel ben te bezorgd maar weet je mooie man jij kan het van nature en daarom…

Grappenhaus maakt geen grap hij had gewoon lak en staat in net pak zijn excuus te verkondigen als burger mogen we niet zondigen en volgt zelfs een boete en een strafblad zo hebben we alles wel gehad ik snuit mijn neus nog eens goed om het voorbeeld die zogezegd goed doet we hebben niet opgelet zei onverlet de koning, het was in het…

uiteindelijk zijn het mijn eigen keuzes mijn zelf gekozen pad wat gelukkig maakt om wie ik mag zijn gewoon omdat uiteindelijk zal ik loslaten andermans oordeel een niet gangbare weg mijn keuze was het niet ook niet mijn pad al had ik eeuwig lief gehad geïnvesteerd, geïncasseerd gewoon daarom uiteindelijk keer ik om en wandel…

nog regelmatig zeg ik je gedag dat deed ik ooit als afscheid heel stoer want het hoort nu eenmaal bij het leven op zijn tijd nog regelmatig zeg ik je gedag ik wuif je weg uit mijn gedachten heel raar want het hoort niet zo zoals we verwachten is het niet geweest zal het niet worden ik zeg je gedag omdat het mag omdat het…

een hittegolf de kachel draait al op volle toeren weet je wat het is je mag als vrouw niet zeuren en ouwehoeren maar precies dat het wordt zo nat in de nacht en onverwacht met deze temperaturen raken we nog meer in de kuren het is niet te harden hoor dus laat ons dan in die hete overgang even klagen alsof wij erom vragen…

de tijd tikt moeiteloos door de liefde klopt met elke hartslag de liefde weet wat verbonden is in het echt elke genoten dag de tijd geeft wij nemen wij houden wij trouwden wij weten…

als straks alles het nieuwe normaal is zal absurditeit zegevieren dan zullen we zelf nadenken en toch dichtbij komen instinctief als dieren we kunnen niet zonder handen, armen, monden er is geen taal die we ooit anders verstonden als nabijheid we willen in vrijheid liefhebben, samen zijn absurd gewoon…

het kan nooit goed maar die hitte het niet kunnen pitten in de zon kunnen zitten alles verschroeiend ontzettend vermoeiend het is altijd wat we zijn het weer gauw zat alleen het zilte nat houdt ons hoofd koel het scheelt een hele boel zo is een avond zwoel met zand aan je voeten zout op je huid zo kun je weer vooruit en mag de…

naar de kust heel bewust om met hartelust de zee te zien en heel misschien vanavond rond 10 een gaatje vrij na een lange rij de dag voorbij toch op het strand beland aan de waterkant ben je zo weer kwijt het wachten al die tijd heb je geen spijt aan de kust komt er rust en levenslust als wij straks lopend gaan en nooit…

stil zijn in woord, gedicht in heel mijn wezen laat maar even spreken kan altijd er hoeft niets bewezen stille tijd eindigheid dankbaarheid verloren maar niet kwijt stil blijven niets herschrijven in stilte beginnen dan een paar woorden opgeschreven zinnen genoeg…

aan de oever zag ik haar staan ze keek niet niet naar mij ze keek naar het water verscholen achter het hoge riet het schip van gemoed maakte rimpels aan de oppervlakte ze keek onbewogen al die tijd ze kende geen zwakte onpeilbare diepte bleef ongekend onbekend ze keek op wachtte niet langer tevergeefs op spiegelglad…

een hart kan zwijgen zolang dat beter is een tijd een hart kan bloeden als dat nodig is in strijd een hart kan spreken maar zij bepaalt het juiste moment zij zal nooit liegen zij weet alles zij is het die jou kent een hart kan breken en weer helen zij kan niet delen in liefdeloosheid…

laat de stilte maar even niet alles heeft woorden niet alles is te omschrijven te verklaren, te rijmen laat het maar helend zijn als zodanig beklijven want als de woorden zouden komen als niet meer te houden stortvloed zal geen kabbelend beekje meer beeldvormend veilig zijn dus laat de woorden maar even anders verbleek je de kunst…

als de storm gaat liggen gaat het dan weg? de onrust, het geluid het knakken van gebroken takken als het dan uiteindelijk windstil resteert in bedorven blad als hoopje op de grond kan ik het dan opvegen en vrij bewegen? het zonlicht tegemoet met grote stappen achterlaten wat niet te snappen en te behappen is als de storm gaat liggen…

bedankt voor je woorden je kracht, je volharding je wijsheid, je oneindigheid gewoon dat, lieve schat moest ik even kwijt jij bent er altijd…

het is een groot goed demonstreren je mag alle regels negeren het hek is van de Dam gewoon omdat het kan ik snap er geen anderhalve meter van het belang van demonstratievrijheid ver verheven boven gezondheid het gaat mijn verstand te boven al het leed dat Corona heet wat vandaag teniet deed voor “hoognodig “ protesteren je kunt…

wat is dat toch met kwaad hoe dat gezond en goedheid overheersen kan wat is dat toch met woede hoe dat door tijd met spijt verwoesting achterlaat wat is dat toch met haat hoe dat voed en bloed zolang je toestaat geef mij maar liefde geef mij maar rust vrede en lieve levenslust wat is dat toch met liefde hoe dat altijd wint hoe…

ik moet nu wel wandelen over onbekende paden er is geen weg terug afgesloten een indrukwekkend groot bord ik registreer te vlug en kijk dus toch weer om en struikel over takken ik keek niet het pad lijkt begaanbaar als ik opsta verzamel ik moed gelukkig dat niemand het ziet het bloed de tranen de schaamte modder stinkt…

‘k zou zo graag je hemel kleuren met pastel en blauw een oranje gloed bij de horizon een vredig schilderij om eindeloos te kijken voor als het leven je pijn doet jij hebt je schets allang gemaakt je potloden liggen klaar ik zie donker en licht er mogen wolken zijn ‘k zou zo graag je eeuwig beschermen voor donker en kou…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

ik hoop maar zo ontzettend dat jij heel oplettend blijft ik weet ook dat hoop allang verankerd is wat ik ook mis het is altijd zeker weten dat jij naast me loopt en achter me staat me nooit verlaat ik twijfel of jij wel weet en niet vergeet dus zeg ik het nou ik ook van jou!…