Alle inzendingen van Erna kagenaar

Er zijn stenen verzonken in straten en pleinen die als historie verslijten Er zijn mensen met blijvende herinneringen die voor toekomst in verdraagzaamheid pleiten Er zijn tijden om stil te staan op verhard steen om zacht te helen bewustwording te delen van dankbare vrijheid dat ooit verdween Er zijn boeken vol geschreven met letters…

De gekte neemt grote stappen in sneltreinvaart loopt het langs de ‘gekken’ die het echte leven nog begrijpen, zich liever onttrekken aan het systeem zij die misschien wel wijzer zijn dan iedereen De gekte heeft invloed want daar waar het moet zoals in Den Haag, vult kleutergedrag het debat van vandaag De gekte is maar klein in ons…

Het bos is stil alsof ze zeggen wil laat me maar even laat me even in mijn afscheid van fris groen en beknopte nieuwigheid Ze kleurt ervan ja weet je ook ik moet loslaten gevoed en groot gebracht De wind laat haar zacht troostvol wiegen We verwonderen ons om haar kracht in stilzwijgend vallend blad Het bos heeft geen strak…

Dus dit is de wereld Als natuurgeweld levens eist is het nog niet genoeg Dus dit is wat nog moet tot de laatste snik alsof de onschuldige burger erom vroeg Laat de regen maar laat de wind versteende harten in vlagen tot gruis verdwijnen Want als de zon tranen mag drogen is elke wolk teveel in ondermijnen Dus dit is onze wereld Waar…

Alsof de mist om mij heen niet weg wil trekken sta jij volop in het zonlicht Ik voel onze liefde en zie je vragend kijken Het blijft onbedoeld stil Al die mensen met verschillende gezichten Al die vragen, ik weet geen antwoord Mijn boosheid overvalt je Het gaat niet meer zoals ik wil Als de avond valt bij dageraad vergeet mij dan niet,…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

De bomen vertellen het ze laten los wat bloeiend nat werd ze hebben tijd nodig voor rust De ondergaande zon weet het ze gaat eerder weg ze verlaat onze mooie zeekust De frisse ochtenddauw doet spinnenwebben glinsteren het voelt vochtig en klam De zomer kan niet eindeloos duren zoals ze gaf in onvoorspelbaarheid zo vleugellam laat…

De tafeltjes staan keurig gedekt met schriften en pennen De nog lege lokalen zijn morgen weer gevuld Het is even wennen Het wordt puzzelen in het geven van voldoende aandacht met een schrijnend tekort Toch staan ze klaar met open armen voor een goed rapport Elk kind is speciaal om te mogen groeien Daarom geven zij 100 procent…

Wist je dat toen ik ooit nooit maar echt nooit twijfelde aan jou Toen ik ooit nog niet kon weten wat ik nu nooit meer zal vergeten Wist je dat wij nooit nadachten over ooit We zijn er nu we zijn in ooit en nog lang niet voltooid weet je wat mijn schat eerdat nooit meer ooit wordt zullen we nooit vergeten wat we ooit hebben…

Ik telde mijn zegeningen en ergens halverwege raakte ik de tel al kwijt Ik telde mijn uitdagingen pas toen ik klaar was zag ik dapperheid De uitkomst was gigantisch Ik telde mijn aandeel en mijn vlijt Mijn zegeningen groeien Ik ben gestopt met tellen bij zoveel wijsheid…

Lief leven leer me te kijken met mijn hart te voelen met mijn ziel om al je vreugde te beleven leer me je te begrijpen als je wreed bent, leer me je les, laat me ontwikkelen sluit mijn ogen voor kwaad dat neemt voor haat dat voedt open ze voor anderen laat me geven lief leven schenk me tomeloze energie leer me je loslaten…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek? Omdat ik ergens…

Terwijl je bijna afscheid neemt verblind je mij, verblijd je mij nog even straks ben je voorbij zolang de wolken voor jou opzij gaan de glooiende velden rood gekleurd het landschap laat rusten weet ik dat het goed was dag mooie dag wek me morgenvroeg als goud om met roodgekleurde wangen de zwoele avond in verlangen naar meer, te beleven…

Ooit zijn wij niet meer samen dan staat één van ons, omringd door liefde en aandachtige luisteraars de woorden met geknepen stem te spreken, maar welke woorden in het licht van een brandende kaars doen dan recht als levensecht in krachtig vuur is gedoofd ooit zal één van ons met een half hart nog doen wat we hadden beloofd…

De zee is kalm ze ontmoet blote voeten ze overspoelt ze met zout ze speelt en deinst terug meeuwen blijven ongestoord zich tegoed doen aan levensonderhoud er worden palen geslagen gekleurde doeken vrolijken het goudgele goed van ontelbare korrels de hemelblauwe kleur ons zonnige humeur geen wolk als saboteur De zee kent ons gemoed…

Een moeder is een baken een thuis in elke leeftijd een moeder is je troost en toevluchtsoord een moeder kent je vragen al heeft ze de antwoorden niet een moeder doet gewoon haar best ze heeft je allang gehoord een moeder heeft geen regels ze voedt op, vanuit haar hart en niemand weet beter dan zij, wie je bent een moeder heeft kracht…

het is de stem die niet schreeuwen durft die zal zingen het is de kracht die gebundeld wordt die zal vechten het is de schaamte voorbij de schuld die er niet hoort te zijn in zwijgen geen macht mag zo groot zijn in onbegrensd toelaten geen mens zo eenzaam in misbruik…

alles wat je verloor ontvang je dubbel terug in liefde voor jezelf gaat alles door zo mag je aan de zijlijn kijken mag je achteraan sluiten hoef je niet meer in prestatie te vergelijken want alles wat je wint of al gewonnen had mag je openbaren je bent niet onbemind er is zoveel betekenis ondanks verlies wees dankbaar voor de verbintenis…

stel je voor een wereld zonder corona, zoals vroeger waar zouden we dan over praten? in vrije adem, vrije wil een ieder even kwetsbaar een wereld die eenvoudig was, met drukte in de straten een oorlog ver van ons bed armoede ongezien in strijd en streven voor een succesvol leven klimaat en haat voor onkundige politiek, de rol van…

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

als het je niets zou doen als het zo is omdat je denkt dat gemis je niets doet omdat het nou eenmaal zo gaat het je belet te doen wat zou kunnen of willen wat we je gunnen als het je niets doet als je vergeten bent als je vlucht als je rent maar volledig stil staat en je alles maar laat je hart niet meer praat en het gaat…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

zomaar kan ik niet vergeten er zijn te veel herinneringen mijn hoofd, mijn hart ze doen gewoon zoals het hoort ik kan ze niet bedwingen maar dat hoeft ook niet even denken aan even glimlachen om ik laat het toe en als het over is en mijn gedachten mogen rusten want ze maken moe dan weet ik dat het over gaat als morgen de…

steeds vaker met afschuw aanschouwen het nieuws in de krant we willen niets meer horen en zien het gaat boven ons verstand er zijn uitspraken uit angst en woede “Nederland is een kutland” het helpt niet weer een stille tocht uit eerbied zinloos harteloos goddeloos…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

tuurlijk is het lang geleden vervlogen tijden ondenkbaar lijden maar tijd is nooit verloren of zomaar voorbij gegaan als we 2 minuten stil staan 2 minuten in zoveel momenten die vrijheid normaliseert wat hebben we geleerd wat hebben we te verliezen wat weten wij nou echt van het te lang durende gevecht zonder winnaar zelfs de…

een terras is slechts wat stoeltjes met een tafeltje ertussen een kaart met getypte lekkernij hier en daar een asbak hier en daar een bloempje hier en daar een kaarsje uitzicht als een schilderij of stoeprand baksteen en gevel whatever, het glas is leeg en moet halfvol niet thuis niet binnen niet alleen maar de zon op onze bol…

want afscheid is pas afscheid, als niets er meer toe doet als geen goed, geen kwaad je nog beroeren kan gevoelens doodgebloed dood heeft dat niet dood is pas dood als de liefde weg is maar de liefde kan niet weg zij raakt je aan zelfs in ondraaglijk gemis afscheid is een keuze de jouwe of juist niet dood in leven waar geen…

ik mis wat mis ik dan er is niets te missen waarom mis ik dan wat er niet was en nooit zal komen natuurlijk houden van ik kan het wel het vallen en opstaan vasthouden en loslaten het is goed en ofwel er is nog zoveel wat mis ik dan wat raakt me ervan als ik het zo ook wel kan ik kan wat ik doe en doe wat ik kan zo af…