troostvolle herfst
Het bos is stil
alsof ze zeggen wil
laat me maar even
laat me even in mijn afscheid
van fris groen en beknopte
nieuwigheid
Ze kleurt ervan
ja weet je
ook ik moet loslaten
gevoed en groot gebracht
De wind laat haar zacht
troostvol wiegen
We verwonderen ons
om haar kracht
in stilzwijgend vallend blad
Het bos heeft geen strak omlijnde paden
elke stap laat nieuwe afdrukken achter
ze zucht
haar schaduwen verraden
schoonheid en verval
Ze weet het
ze weet ook hoe ze straks weer bloeien mag
Er is niets om te verbergen
de frisse, vochtige dauw
in haar ochtendgloren, zoals ik zag
omarmt me met warm gemoed
hoe ze dat toch doet
elke herfst weer
Het bos is stil
ze geeft geborgenheid
ze is zo mooi deze tijd
Er valt een blad voor mijn voeten
alsof ze zeggen wil
je koos het juiste pad
net zoals ik intens lief heb gehad
Zie ook: http://www.tekstenergie.nl
Schrijver: Erna Kagenaar, 25 oktober 2023
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
op dit herfstig bakkie troost
als loflied op het najaar
en de liefde zeg ik 'Proost!'