inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 81.451):

troostvolle herfst

Het bos is stil
alsof ze zeggen wil
laat me maar even
laat me even in mijn afscheid
van fris groen en beknopte
nieuwigheid

Ze kleurt ervan

ja weet je
ook ik moet loslaten
gevoed en groot gebracht

De wind laat haar zacht
troostvol wiegen

We verwonderen ons
om haar kracht
in stilzwijgend vallend blad

Het bos heeft geen strak omlijnde paden
elke stap laat nieuwe afdrukken achter
ze zucht
haar schaduwen verraden
schoonheid en verval

Ze weet het
ze weet ook hoe ze straks weer bloeien mag

Er is niets om te verbergen
de frisse, vochtige dauw
in haar ochtendgloren, zoals ik zag

omarmt me met warm gemoed
hoe ze dat toch doet
elke herfst weer

Het bos is stil
ze geeft geborgenheid
ze is zo mooi deze tijd

Er valt een blad voor mijn voeten
alsof ze zeggen wil
je koos het juiste pad

net zoals ik intens lief heb gehad


Zie ook: http://www.tekstenergie.nl

Schrijver: Erna Kagenaar, 25 oktober 2023


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 97

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Beau van Zweymeltael
Datum:
25 oktober 2023
Baaie dankie Kagie,
op dit herfstig bakkie troost
als loflied op het najaar
en de liefde zeg ik 'Proost!'

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)