Alle inzendingen van Evert de Boer

Als mensen slapen zingen de ademtochten de dag is gedaan.…

De langste dag van het jaar is voorbijgegaan bijna onopgemerkt, ook de bladzijde die werd omgeslagen. Nu, zesendertig dagen later is dat goed te zien, de zon staat graden lager. Het blad van de bomen is dieper groen, de eerste bruintinten laten zich ontwaren het krentenboompje, 't eerste rode blad. De bessen geplukt en tot jam verwerkt…

Vanaf de aanplant was er blad van 't grootste tot de allerkleinste onopgemerkt bleef het, in ieder jaar. Naar stam en takken ging de aandacht uit dragers van schaduw in de zomer een koele plek voor rust, of bij avond, feest te vieren. Mensen, van jong tot oud somtijds groot en sterk, de boom hij zag ze, gaan en komen. Seizoenen daarentegen…

Zijn ferme vleugels brachten hem op juiste hoogte, zoekend naar een prooi het oog gericht op alles hem tot leven. De cirkelgang steeds lager ingezet een noodzaak brak de wet, behoedt je zelf, een doel te zijn. Zijn waakzaamheid nog amper ingedaald de scherpte van een dof geluid een golf die raakte, snijdend binnen. En vallend zag hij…

Eerst op rij en hand in hand, de ijsvloer gammel lopen dan alleen op schotsen oversteken droogvoets naar de overkant en ook terug lenig ligt gewicht en jong van jaren. Je was een held, zo werd gezegd een medaille, niet van node het was de groep die sprak, dus "waar en wet" makkers van het eerste uur, door avontuur verbonden. Maar vader…

Verwachtingsvol schreef ik, nog kortgeleden: Moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als een feestdag u komt groeten... Nu: Dat u gezond mag blijven er is genoeg verwoest bij velen heb gezien, gevoeld, gehoord en ook besproken dat een vaccin toch spoedig wordt gevonden om ieder, onbevangen te ontmoeten een knuffel geven, die…

Een jaar geleden zag je uit naar woorden die je opwaarts konden beuren ruimschoots werden zij met je gedeeld je lachte weer, je tanden bloot gelijk de zon doet na het duister stralen van vreugde over wat herwonnen was het voelde als een warme deken maar ging teloor in zeven weken de zware dagen keerden weer opnieuw de vraag; hoe je te…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

Van wat ik zag vandaag niet alles was een streling voor mijn ogen. En ik, onmachtig iets te doen. Van wat ik hoorde, ook vandaag het wel gestemde schoot te kort. En ik, gebrekkig in mijn woorden. Van al waarover men niet sprak, te veel waarover werd gezwegen. En ik, geen moed, dit zwijgen te doorbreken. Vandaag zag ik mijn zwakke kant…

Zeg nacht, is er iets misgegaan want vele jaren heb ik diepe rust bij jou gevonden je bed gevuld met wol en donzen veren, warmte wiegde mij in slaap. Ik droomde vele dromen daar die ik mij graag liet overkomen het was je toegift om de dag weer aan te gaan en 's avonds weer te komen. Vannacht geschrokken opgestaan een klamme onrust had…

De kleinste woorden omspannen heel de aarde ja of nee, het raakt.…

Hoe goed was het om zelf de vleugels uit te slaan de eerste vluchten wat onhandig maar gaandeweg groeide 't zelfvertrouwen, ik kan op eigen benen staan. De vele hindernissen dienden mij het leerde, taal herkennend spreken de ogen wijder open-, en de blik verdiepte de wereld werd tot grote school, vandaag doe je het goed en morgen wellicht…

Tik of tak meet tijd waar de tijd blijft, goeie vraag is het toen, wat past?…

Twee bomen, aan het stille water spiegelen zich alle dagen zacht, pronken met gekregen bladeren tot in schijnbaar dieper water. Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist. Tot de herfst hen roept,…

Bloeiende tulpen De oog strelende kleuren Thuis in vaas of tuin…

O, zeeën van liefde met tranen gevuld de velden zijn al gezaaid met kleuren die komen. Verdriet, is als water ontkomen nieuw leven ontspringt uit de jaren van leed. Wat slecht en niet goed was het loopt al teneinde de tranen gewist.…

Zon in de winter glijdt langs huizen en velden rust tot het voorjaar.…

Als je schaduw langer wordt de voetstappen vertragen namen je soms ontglippen, hoor je taalgebruik veranderen omgangsvormen zich wijzigen waarden aan de kant gezet. In dit licht past de vraag; waarom hoor ik ook nog, pijnlijk zwijgen.…

Stroomaf varend op de Waal, vergleed de dag in wonderschone kleuren de laatste dagen van het jaar getooid met gloed van hoop en delen nu de moed voor nieuwe dag en maanden het nieuwe jaar zal ook uw dagen kleuren en wens aan ieder die dit leest, of horen wil veel creatief vermogen en gezondheid toe alle dagen in het nieuwe jaar te gaan-, en…

Als taal open gaat, dan pas zie je-, je bent te lang rechtdoor gegaan met wind en zonlicht in de rug zag niet eens, de lange schaduw voor je. De weg terug, je moest er niet aandenken juist ontsnapt aan tegenwind en ook nog, lage zonnestanden je fietst dan als een kind, die nog moet leren. Als je thuis komt wacht je kopje thee ook twee koekjes…

Het was al lente in je ogen de eerste kusjes bloeiden, na een lach je zachte hand die mij als eerste raakte het kleine compliment dat vleugels gaf gevleugeld gingen onze harten mee en leerden hoe geluk door tweeën was te delen beiden genietend van het grootste deel dat is, waarover vogels in de zomer zingen woorden heb je nooit verkwist…

De stad die mij op drie hoog ook beschutting gaf met leefgemak, vermaak wat op de fiets of loopafstand, bij plein of hoek te vinden was een bus of tram die altijd stopt, een taxi met een handgebaar en ook bestelbaar is. De overmaat van het gemak je wordt het zat en tolereert tot hoog niveau de rusteloze leefgeluiden ook als sirenes gillen…

Het landschap voor mij hulde zich in tinten grijsgroen-blauw met zilverlicht zover het oog maar zag en ook dichtbij was geen verloop van kleuren en zag het aan met innerlijke rust toen zijdelings een vrouw plots stond ze sprak geen woord, maar wist het is de dood haar arm al om mij heen geslagen en voelde toen haar hand die op mijn schouder…

Wie kent niet de schemering en bankjes in 't plantsoen het meisje dat je daar als eerste hebt gekust en beiden nippend uit het glas van lust. Op vleugels zijn we uit elkaar gegaan en spraken af weer naar de zelfde plaats te gaan, daar is het bij gebleven. Soms denk ik, hoe zal het met haar zijn wellicht gaat zij gelijke wegen, ook dat wij…

Water drukt opwaarts zwaartekracht doet ons vallen vogels lachen luid.…

Zonlicht op een blad zonnebank voor insecten natuurlijk voor niets.…

De droogte duurde lang dit jaar en wekte verbazing dat er nog planten waren die kennelijk genoeg hadden aan 't weinige water dat nog was, of moeite deden dit te vinden in diepere lagen waarin nog veel verscholen ligt. Anders is dat met gras, het schreeuwt als een verwend kind om water en meststoffen. Voordat je het weet verschiet de kleur…

Te voet door berg en dal gekomen beladen met ons toebehoren, bereikten wij vermoeid als op, de oever van de zee die vredig glad door zilver maanlicht werd beschenen en wenkte, dat vanavond lopen over water ons werd toegestaan zó uitgenodigd verbleven wij een volle tijd en hielden ons voldoende staande met vissen die in ons gespannen net…

Alom zwaarwegend was de dag verlopen en verlangde naar zijn bed en huis even kwam het in hem op, om toch te blijven laat en ook alleen op vreemde wegen. De motor vol van eigenkracht gaf zelfvertrouwen het licht bescheen 't donker ver vooruit de bochten goed genomen, plots viel regen en bezwoer; ik houd de lome ogen open, wis het voorruit,…

Zee, op deze zomeravond zijn wij aan elkaar gelijk het warme zand heb jij om wille van het tij met rust gelaten, weldra komen er verliefden samen, tot aan je grens die vloedlijn heet wachtend op de zon die afscheid neemt, hopend op het groots moment van zonnerond op horizon sprekend avondrood, over afscheid en de wederkomst sprakeloos zien…