Alle inzendingen van Fairouz

hoe velen schreven over de liefde vervloekten hun armzalig bestaan beschreven hoe ze de dood zien het paradijs…. eenzaamheid zo vaak verhaald passie even zo vaak vertaald niet te vergeten het geklaag over afgewezen zijn want dat doet menigeen nog pijn zeg me, zullen we ons van dag tot dag slepen naar de volgende? zonder levensvreugde…

de spreuken zijn gezegd rituelen volbracht blauwsel op verborgen plekjes vooral als mensen je graag zien geliefden beschermen je want bloed is dikker dan water hun cultuur kent mogelijkheden Menig keer werd er een als vijandig gezien individu besproken hardop , in een kring werden de bijpassende spreuken gezegd deze woorden met…

het was een warm weekend en het leek of mijn verjaardag elke dag wel “alvast“ werd gevierd. op de vooravond dan, lekker in je armen keek ik terug met enig weemoed. och, zoveel mensen zijn er niet meer. het gemis doet me zeer. wenste me even een terug in de tijd niet kunnen slapen voor je verjaardag (ik wist het nog zo goed) geen zorgen…

je kent ze vast wel de mails met bijlage als je ze lang genoeg krijgt leer je de mens achter de bijlagen goed kennen het begint vaak met een mooi muziekje ander moois tot je niet meer op je hoede bent. net toen we het weekend gingen vieren kreeg ik weer zo,n mail met bijlage ik zag al staan, Arabische humor… ik las de bijlage vluchtig…

getuige van jeugd schoonheid ouderdom de spiegel voegt niets toe laat alleen waarheid zien rimpels zijn slechts een kwestie van tijd belangrijk de spiegel liegt nooit je kunt er altijd van op aan…

lente groet bloemen bloeien overal waar je kijkt de winter hebben we achter ons gelaten lente brengt beloftes geliefden met vlinders in hun buik de natuur komt tot leven alles draagt kleur, onder een strakblauwe lucht worden mensen vrolijk en blij, de winter is eindelijk voorbij. het zingen van vogels in de morgen het is elke…

als de zon opkomt dan omarm ik mijn dromen, innig… dankbaar (geef ons nog wat tijd) het verleden en sommige mensen heb ik reeds achter me gelaten ik ben nog niet klaar wij genieten van de zon, van elkaar van de natuur, en wederom van elkaar de herinneringen die gemaakt zijn vastgelegd ik ben nog niet klaar en ook zo bang…

je zoekt me bij het kanaal daar ben ik niet je zoekt me in de stad ook daar zul je me niet vinden kroegen misschien? verdoe niet je zo kostbare tijd. wil ik wel helemaal niet worden gevonden ben ik er nog wel? waarom nu? men heeft je altijd gestimuleerd niemand heeft je ooit tegen gehouden…integendeel. toen, jong en boos vond…

ik kom hier als het kan ieder jaar om mijn land te groeten, zittend aan de rivier een stille tuin vol groen wonderlijke vlinders een strakblauwe lucht genietend van mijn familie zie een blozend, donker meisjes gezicht, zwart haar gevangen in goudgeel licht ik flirt een beetje met haar dat is zo de gewoonte daar groet de buurman…

altijd wat haastige gebaren (te) luide lach innerlijke zucht van mijn kant zaken, ze gaan me niets aan, ik hoef het niet te weten mijn tuin lonkt… uit beleefdheid luister ik zwak – ziek - misselijk niet te veel reageren al is het geen persoon die snel los laat gelukkig al klinkt dit niet aardig vandaag is de…

Vol verwachting hij heeft me laten weten te wachten op mij om middernacht bij de lotusvijver oh, ik verlang naar hem , maar heb hem laten gissen naar mijn gevoelens tot nu toe In een doorschijnend gewaad die de contouren van mijn lichaam laat zien kom ik zachtjes in de maneschijn dichterbij. ik zie hem baden, naakt als was hij pasgeboren…

Je houdt nog steeds van hem ik zie het elke keer als we hem toevallig treffen ik voel je verstrakken het doet me pijn de waarheid is dat je liever bij hem wilt zijn je zegt dat het niet zo is dat ik me echt vergis maar ik weet dat als hij je zou vragen terug te keren bij hem je niet hoeft na te denken de waarheid is dat je liever…

als stille getuigen stonden de bloemen en verjaardagskaarten op de tafel, och het was een drukke dag geweest het had niet gevoeld als een feest vorig jaar toen haar man nog leefde en haar koffie en een ontbijtje bracht. zijn warme lippen in een liefdevolle zoen….maar ja, dat was verleden, dat was toen. och ze kwam de dagen wel door, ze…

In het avondlicht verzamelen zij zich ze hopen op unieke woorden voor een gedicht dat ergens al in de schemer ligt. puur ongeschminkt over leven dood bedrog en liefde tot alles op zijn plaats valt en hij- zij voelt zich een dichter…

ik wist wel beter dan je mijn hart te laten breken ik hou niet van de slachtofferrol mijn ziel zal ik je nooit meer laten zien en wees hier zeker van er zullen geen littekens zijn…

ook tijd kan de onvoorzichtige uitlatingen van een goede vriend (in) nooit helen of je moet al een heilige zijn er ligt geen troost in zelfgekozen waarheid doorverteld. Pijn is je opbrengst je had beter moeten (kunnen) weten daar sta je nu...alleen men heeft je verstoten en terecht.…

ik leg mijn woorden in het gras ze zijn met passie geschreven ben benieuwd hoe ze opdrogen ik zal ze nog eens moeten overlezen pas als ik tevreden ben verstuur ik ze ik zie je glimlach al voor me jij bent hier dicht bij me als je thuis komt dan liggen mijn woorden je al op te wachten alles wat ik nog niet had gezegd of gewoon nog eens…

hij had alles op alles gezet om haar te krijgen …veel te hard geprobeerd om haar vast te houden hij kende haar van binnen en buiten vechten zou hij ( tegen wie of wat ? ) hij won wat tijd maar verloor zich zelf onderweg. ze ontweek zijn ogen toen hij de waarheid in de hare zocht. ( en uiteindelijk vond ) verdriet benam hem de adem realiseerde…

ze was zestien jaar en zag er bezorgd uit helemaal niet als een gelukkige bruid opeens een vreemde voor mij in een witte jurk met buik haar aanstaande leek zo uit de schoolbank te zijn geplukt ik weet nog tot op de dag van vandaag dat “men “er schande van sprak want er moest getrouwd worden aangezien er een kindje zou komen. ik begreep…

elke leeftijd heeft zo zijn charmes zegt men gek is dat eigenlijk ik heb die spreuk nog nooit gehoord uit de mond van een jong persoon ik denk dat je daarvoor oud ( er ) moet zijn…

er was grote onenigheid geweest bij mijn buurmeisje aan de overkant ik herinner het me nog al had ik eerst geen idee wat er aan de hand was daar kwamen we gauw genoeg achter dat kwam ervan als men zo graag Vadertje en Moedertje wilde spelen..zei men dag kindertijd ja , boze woorden en akelig was het allemaal geweest.…

hij sloeg nadat zij hem getergd had sloeg helemaal door… is dit iets wat je doorgeeft aan je kinderen? dit blijft op hun netvlies staan kijk later niet vreemd op als ze geen respect voor je tonen neen, Moeder ook niet voor jou het bloed op je gezicht, je gegil gewoon bij hem gebleven kinderen lazen in de boodschap dus dat is wat ze wil…

kocht zij een jurkje, het stond haar lief en ze zag zijn gezicht al in bewondering ze had helemaal geen jurkje nodig gehad het koste een kapitaal eerlijk gezegd had ze het ook niet gekocht om wie dan ook te plezieren geschuild had ze voor de regen het was de Chinees geweest of deze super dure kledingzaak ze had echter geen trek…

half zeven was het ongeveer toen ze wakker schrok van het geluid ze vermoedde dat het een kindje was dat van hiernaast, het huilde hij ontwaakte ook, langzaam… ze gleed met haar hand over zijn gezicht teder, ongelooflijk teder. haar donkere lippen nodigden zijn mond heel even zag ze hoe bruin hij haar vond toen hun ogen elkaar ontmoetten…

zij draagt haar schoonheid nederig…al jong merkte ze de aandacht op. maar die gold alleen haar uiterlijk zij begreep al snel dat het leven zo een stuk aangenamer kon zijn maar zij wilde dit soort aandacht niet. haar hoop dat iemand verder keek dieper keek en háár zag , doofde als een kaars in de wind naarmate de tijd verstreek . ze…

de nacht was donker op een enkele ster na die leken te knipogen…een nacht, zwoel en vol leven hand in hand lieten ze de geluiden tot zich doordringen…zittend aan de markt van geluk zou ze luidkeels willen zingen maar ze besefte dat geluk in stilte meer indruk op haar innerlijk maakte deze nacht zouden ze niet snel vergeten en ze wist dat…

de bomen fluisterden die avond in het maanlicht stonden zij statig en zongen zacht een lied van liefde en verdriet en geheimen doodstil stond hij daar, zijn hoofd schuin, hoorde hen verbaasd dat de bomen wisten alles wisten… was dat niet wonderlijk ?…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

eindeloze politieke verhalen tijdens het diner…ieder heeft een mening zwijgend staar ik naar roze muren zie hoe de kelner schotel na schotel brengt… ik ? kan niets bijdragen aan de conversatie lapjes vlees net iets dikker dan een plakje rosbief de noedels en wat groente, ik zucht het gaat een lange avond worden vrees ik ( hier met…

omdat muziek haar liefde is ze zich kan laten gaan blikken van mensen doen haar niet blozen muziek is als haar geliefde het laat haar lachen huilen, dromen hij kijkt naar haar dus danst ze ( onbevangen ) zoals een ander kan vertellen zo verhaalt zij met haar lichaam ze weet dat muziek en dans haar ware passie zijn als het licht…