Alle inzendingen van Francis Portugaels

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

De mode is toch wel een wereldwonder Al zijn de vrouwen in zachtheid afgelijnd De tepel verzwaard en de borst is verkleind De verwondering vind je eerder ‘vanonder’ Zo viel mijn oog ook gisteren weltevree Recht op de snee van een kontdecolleté…

alleen de wind luistert gedwee naar wat ik zeg hij neemt mijn woorden mee ze zijn onderweg jij kent de thuiswind zijn zacht geluid hij gaat als vriend de goede richting uit nog blaast hij woorden voort opnieuw gezegd de mare die niemand hoort is bijna terecht en jij zult luisteren mijn woorden horen als de wind zal fluisteren: ‘zonder…

tegemoet bij een zomerse zefier roept de verbeelding ahoi, schip ahoi op de pier meeuwentirannie in de straten spraakgebrek sans gêne geld vervloeit in held ruimschoots wolkendraken in beton in overvloed maskers van verkrotting ensor verliest het licht op zijn blazoen vloekt vernieuwend op het bal ‘du rat mort’ er zitten pissers…

Dit gedicht is tweestrijdig zonder dat we overdrijven En het verlicht altijd wat om te beklijven Jouw rijmen vind ik nogal gedwongen Doe ik dus niet aan mee Heeft me nog nooit bekoord Zoals je ziet voldongen met twee heeft altijd één het laatste woord Dat stoort me buitenmate Al ram ik deze keer op rijm het slot door…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

als ‘t berkenbastje hum à bout portant non – non – non- gebrek yes – yes - yes- gesprek alom stotteren de knobbels schooldom huppeldepup ode aan de berlitzmethode…

Ik voelde de wind al waaien voor hij onder je rok inging Toen hij dan begon te fluiten deelde ik zijn bewondering Ik ben vlug voor je uitgeweken na het zien van die windstreken…

Moet je horen: als de antilopen in de wildernis weldegelijk tegen ‘t lopen waren ze geen lang leven beschoren ……

als vroeger sterke paardenhoeven de tekens sloegen in de grond bij het bewerken van het land liepen ze naar zijn hand als later ronkende tractoren diepe sporen trokken van op het veld tot in de schuur zat hij ook aan het stuur ik onthoud zijn blik uit het verleden hij keek altijd tevreden…

Ik pers de vrijheid van het nieuws niet meer uit mijn pen De dag dat ik dat blad heb omgekeerd kon ik zijn wie ik ben Ik schrapte in primeur geijkte woorden als naar verluidt En dronk - tussen de regels - mijn laatste uitroepteken uit Toen wist ik zeker dat ik me niet meer vergissen kon Naar verluidt geen nieuws en ik…

Ik schrijf nog altijd het woord vandaag met het gevoel dat ik in mijn hart draag Ik denk veel trager en ik zie alles vager dan in de tijd van toen En er is nog zoveel dat ik pas morgen wil doen Maar ik weet dat jij me nog altijd kent Van jou mag ik gaan terwijl iedereen rent Ik mag tot rust komen en je laat me dromen van de tijd van…

Zal ik je de hoeksteen tonen van een nieuwe grens Ik noem hem rustpunt van verlangen Naar een ander tijdsbegrip als het kan Weg van metingslaven het regelen en ordenen Uitgevonden maatstaven met de tijd als tiran…

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht. Gebald in herhaalde stoten hijgt hij huiverig door het gebladerte dat in alle stamsoorten nederig buigt Dan kraakt het samengetrokken…

Nog in twijfel en wankel pinken zonnestralen Hun schijnsel is uiteenlopend en decoratief In de lucht schilderen zij de nieuwste verhalen Weinigen zien dit verrukkelijk versieringsmotief ’t Is de overgang van de oeroude jaargetijden De totale omvorming tart elke toverkracht De winter hangt nu aan een draadje van zijde In de jaarsafari had hij…

Zij vergat het missionarissen omdat zijn bidknie had geleden De wissel kon niet missen Hij van boven naar beneden En je kunt me geloven Zij was ondersteboven…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

zoals het water zoekt neemt en geeft vernielt en bouwt in ijs en land beeldhouwt onderweg is in gouden watervallen waar wonderlijk warm geisers gisten niet te luwen haast huilen en spuwen dansen waterzuilen naar de heldere lucht een weer oude spiegeling in gele en rode bergen zocht Jules Verne hier het middelpunt een…

Ze besloot het vet aan de weegschaal te geven Er kwam een nieuwe spiegel in haar leven Elke morgen trilde ze in een trainingsband Met knäckebröd in de ene en een tomaat in de andere hand Zwetend stond ze hoogstpersoonlijk perplex van haar fel verzwakte “hoe-heet-de-index” Ontberend claimde ze calcium uit kiwi’s Gewapend met bislook en…

soms zie ik luidsprekers die elkaar niet verstaan in een prangende naasthangende dialoog soms zijn ‘t schokbrekers die deinend slaan hangend hellen zacht zwichten door hun gewicht een boog spannen en puntig groeien meestal zie ik ze als reddingsboeien…

Trillen ze de woorden traag uit een cilinder Gooien ze een teerling of een bal De dichters Hun gedachten tekenen Merken het papier Overal in hun verbeelding Ver van hier Doen ze de horizon het water likken En toch tempert troebel glas Het zoeken om te zien…

jij kende het hout aan de kleur de lijnen en de jaarringen stammen ontschorst ogen in balken plankvast en lateraal op hardheid gekeurd je hebt ze vastgeklemd in de schroefbank met de handgeschaafde schavelingen en de borstel bij het zaagmeel geheel verfijnd door het zandschuren bewerkt met krulboren in alle soorten heb je gebeiteld…

het vertrouwen was groot die dag in het bos bij de kabbelende beek zij sliep en hij keek over het mos wat de natuur hem bood…

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

ingesneden door eigen druk weggegleden tonglikkend dalen verstikkend vallen verdwalen in ijskristallen vloeibaar verdwijnen blanke bank groter dan de spiegelzee laat doorschijnen toenemend gevaar en nog maar het topje van ……

Toen was het de tijd Gebruiken werden gebroken Bezwaren aangedragen tegen voorgeschreven gevaren Het voelde vrij zo vlak voor de ontsnapping De plaats waar je heen ging kende je beter dan de plek die je zou verlaten Het bleef bij dromen over het stukje aarde dat de zomerregen dronk Vanwaar de muziek vredig zweefde in de wind En in het…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

rijg letters wissel woorden allee, alla, allo (bis) allo, alla, allee aferesis ’s nachts palindroom ik ‘t meetsysteem ben ik aan de gang met de echolalie oh wat ben ik bang wat ben ik bang ben ik bang ik bang oh hoe heet hij ook weer allo, allee, alla vooruit ik weet het niet meer voilà…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…