inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.842):

Onweer

De weergoden mennen zwarte paarden
door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel
Hun sporen glinsteren fel en in de lucht
kletteren hier en daar de karwatsen

De wind giert en toont als een bondgenoot
zijn kracht. Gebald in herhaalde stoten
hijgt hij huiverig door het gebladerte
dat in alle stamsoorten nederig buigt

Dan kraakt het samengetrokken geweld
en plots breekt het water gutsend door de
hangende muren. Er is geen houden
aan de vlucht van vele bliksemschichten

Zij striemen, geselen en verlichten
nog voor de woeste wolken bulderen
maar toch weer stiller worden na een tijd
als regen verzacht de zon heeft bevrijd

Schrijver: Francis Portugaels, 22 maart 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 396

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)