Alle inzendingen van Geeraardt

Een donkere wolk bleef langdurig hangen voor het open raam veranderde geleidelijk in een bijna vrolijk wit wolkje waarvan we het bijna jammer vonden dat het uiteindelijk helemaal verdween…

Het is altijd wel weer wat met dat weer te warm, te koud, te nat, te droog houdt het weer dan nooit op met weer eigenwijs te zijn laat het een voorbeeld nemen aan het klimaat dat wordt tenminste gewoon geleidelijk warmer…

Starend in het nachtlicht dat aantrekt als een magneet word je soms ouder voor je het weet…

Het is best vaag soms maar wel met volop kleuren de betekenis is vaak niet zo van belang maar wel het gevoel erbij…

Soms is het hoofd zwaar van al dat loden denken wachtend op wat lichts…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

Daar boven klinkt hoog in de lucht het vrolijke geluid van de lustige leeuwerik vanaf de morgenstond Ach kon ik zo zingen tussen hemel en aarde bleef ook hele dagen zweven en hield niet meer mijn mond…

Met alle wind mee is het goed lopen op de top van een golf zolang je maar naar voren kijkt…

Ze bloeien nu jong met die speciale geur straks zijn het besjes…

Met wel honderden wachtend op een vlaagje wind om uit te zweven…

Rust zacht op het harde steen liefde dacht aan geur alleen…

Ze bewonderen de zon reiken hun lange nekken hun kopjes draaien mee om al het licht te volgen…

Het geurgenoegen van al die bloesempracht is bijna orgastisch…

Ingelijst landschap leg het maar vast voor eeuwig zolang het nog duurt…

Terwijl je die droom nog probeert in te halen slaat de tijd al toe kan het laatste beeld nog net worden herhaald maar het is als een losse bladzij uit een onuitgebracht boek dat zonder enige context weer al te snel vervaagt om spoorloos te verdwijnen in het dromenheelal ik zoek nog een ruimteschip…

Weinig vliegverkeer stuur je nu een luchtbrug van knuffels en kussen…

Als druppels parfum de geur van verse regen op te droge grond…

Dat dubbele gevoel van aan de ene kant mensen graag willen zien het liefst ook dichtbij en even vasthouden maar aan de andere kant anderen en ook jezelf niet in gevaar willen brengen ja er zijn veel mogelijkheden om toch contact te hebben maar echte aanwezigheid geeft nou eenmaal meer…

Ik zou iedereen nu graag willen omhelzen maar wel figuurlijk…

Probeerde je te volgen op ‘t smalle pad langs het water maar je spoor was twijfel vermengd met vlagen mist ooit wist ik blindelings waar je heen wilde maar nu ben je vooral een raadsel voor me onze harmonieën klinken voornamelijk in dis geef me dan in elk geval alleen een kleine hint die ene zuivere toon al was het dan maar als…

Zonder vastigheid lijken dagen op elkaar de laatste weken Soms weet je niet meer welke dag het ook weer is je mist van alles maar dan denk je weer wat ben ik toch een zeikerd gezond en zeurend terwijl elke dag duizenden mensen doodgaan of erg ziek worden de tijd van afstand zal nog wel even blijven ongewoon gewoon…

Wilde lekker relaxed een stukje fietsen in de zonnige blije lentenatuur maar velen hadden ongeveer hetzelfde idee racefietsen scheerden rakelings langs motoren en brommers scheurden brullend, knetterend en stinkend voorbij heb toen maar razendsnel het hazenpad gekozen de fiets ergens neergezet om een stukje te wandelen met een frissere…

Je lippen zo zwoel kus ik op het beeldscherm maar het blijft surrogaat…

bruggen nog te gaan voor de overkant in zicht komt treden nog te klimmen voor we boven water aangeland zijn doden nog te tellen voordat het virus eindelijk zelf sterft…

In dit soort tijden kom je er langzaam achter wat belangrijk is…

Het is stil vandaag bij de uitvaart velen kunnen pas achteraf afscheid nemen van de doden alleen de vogels blijven zingen als eerbetoon voor het leven de lente kwam en ging maar de zomer overwon…

Zelfs in tijden van ellende nationaal en internationaal weet hij toch altijd weer verdeeldheid te scheppen…

We blijven creatief liefst ook positief schoonheid en lachen zijn sowieso gezond ook al waart het virus rond…

Alle spiegels liefst omgedraaid zodat ik niet telkens weer die ontmoetingen riskeer het onvermijdelijke overwaait Een perfecte demonstratie van ontwijkend gedrag zo ontloop ik dag na dag de noodzakelijke confrontatie…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…