Alle inzendingen van George Knottnerus

Gelach en gepraat uit die nachtelijke kroeg maakte hem eenzamer dan hij toch al was Geslagen en zonder toekomst voor de boeg dook hij in zijn kraag, school hij in zijn jas Toen zag hij haar met een man naar binnengaan Zijn liefde voor haar maakte zijn leven stuk Krampen in zijn maag Het was met hem gedaan Bloed bonkte in zijn…

Al dat testosteron, zei ze, leidt tot ontaarding, wellust strijd en geweld Hij schrok en vroeg: Zou je de mannen moeten ontmannen om oorlog uit te bannen?…

we deden het ja we deden het niet omdat we het moesten doen of omdat we niets anders konden bedenken dan elkaar beminnen we deden het daar niet omdat ik het vroeg of omdat jij dacht dat het zo te pas kwam nee we deden het daar hoog in de grot omdat het in ons opkwam om daar boven de wereld verheven kijkend naar de blauwe bergen de…

Vaak verbijt je verwijten aan … ja aan wie? maar toch uit je dankbaarheid binnen jezelf of stel je een vraag of probeer je iets af te smeken - bij wie?- of bid je, soms hardop, ondanks alles.…

Dichter op het middenveld Liever lui dan moe Maar o zo goed Wat zijn ogen zien Deden zijn voeten al lang Zie, zo is Zizou Wat is er misgegaan? Verloor hij zijn hoofd, Of verloor voetbal zijn hoofd? Ziezo, het is gedaan Zinedine Zidane…

…moet je goed bevredigd zijn, anders komt er niks van terecht in je drukke leven met alle spanning van dien en alle taken, verleiding en afzien, dus man – als je niet wilt vallen, spuit ze leeg die ballen.…

Elektrisch licht heeft alle spoken uitgemoord maar schept geleerden…

Er komt je iemand tegemoet Aan de andere kant van een Lange laan omzoomd met linden. Mompelend oefen je alvast een groet. Wat zal de ander van mij vinden, Of wat vind ik van de ander? Misschien moet je er helemaal Geen aandacht aan schenken Maar aan de bomen denken. Als de ander dat ook doet Komt het vanzelf wel goed.…

coach zei tegen spelmaker: mag ik je pass eren? graag, zei spelmaker toen zei coach: sorry dan dat ik je passeer waarop spelmaker antwoordde: dan bedank ik voor de eer…

Je hebt iets met oude bomen Als zagen door hun stammen sjezen, voel je pijn, ergens in je ziel Verloren resten kale stronken waarin hun ringen staan te lezen Zager, als jij lang zult leven, misschien wel tachtig jaar, zouden bomen jou dan duwen, het hoekje om, waar schimmen lonken, roepend: jij bent klaar?…

‘Ganadiekoetoe’ - geen vreemde taal maar een boer wijzend op zijn koe…

op zijn gemak zit hij - zijn krantje lezend - pagina’s legt hij krakend weg, nipt van zijn glaasje slaat de ogen op niet ziend het nieuws wel het kunstwerk aan zijn muur van die Japanner – pinguïn een kind doorzagend uit de wond stroomt bloed dat fraai kleurt bij zijn pers niet ziend het nieuws van de dag over die Duitser die…

tegen windmolens vechten hoeft niet meer nu zij groen opwekkend zijn…

Nooit zou hij het zeggen aan zijn leuke ruwe maten - dat bij elke streek van zijn ingedoopte witte kwast, dat bij elke kier die hij bedekken zou, nee hard en grondig gronden moest, hij ineenkromp onder eigen handen die naast het witten leed verspreidden zonder dat hij ’t koos. Hard zijn eist een hoge tol die hij moest betalen om…

je weet je mooie dagen zijn geteld tijd vliegt als je door je jaren rent wijzers horen stil te staan als jouw dag geen einde kent zomerklok draait veel te snel maar hele uren luidt zij wel je hof je akker geef ze water ’ t is zomer nu herfst komt later…

Lange laan omzoomd door berken Zonlicht speelt spel met schaduwblad Silhouetten achter stammen wijken als ik kijk, omringen me, meer dan dat Waarom doorgaan? Geen antwoord Oneindig plein, schitterende straten, paarse heuvels, witte wolkenluchten maar de zon - heeft hij me verlaten? Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van…

Daar op het Vrijthof te Maastricht mocht ik onder je korte rokje kruipen Daar liet je het toe, smeekte zelfs, en nog wel op klaarlichte dag Met mijn lippen in jouw lies, slikte ik en spoog Je kreeg zowat de stuipen Met in mijn hand de angel van de bij die jou zo stak vertrok je grimas in een lach…

dat natuur zo mooi is - sneeuwklokjes brekend door half bevroren aarde, blauwe eitjes glanzend in het nestje dat vlindertjes zo kleurig fladderen, lammetjes zo teer op poten staan dat het klopt en oké is – praat ons er niet van mama kraai voert pas uitgevlogen meesjes aan haar kroost, cheeta vilt antiloopje tergend traag om zijn…

daar lig je dan uitgeteld naast me, slapende schoonheid, je trekken thuis, ontsnapt aan regie - ontspannen, wat spuug lekt uit je mond, zelfs pruttelt ergens onder het laken een windje dat je lippen de naam van een ander prevelen is niet leuk, dat we als je wakker wordt hartstochtelijk vrijen maakt alles goed…

Mannen met bierbuiken, bolle gezichten, plooien in hun nek, in korte broek, sokken en sandalen aan, sjokkend of fietsend met wijduitstaande voeten … Dat er vrouwen zijn, desnoods andere mannen, die met die wezens tafel en bed delen Hulde! Ze offeren hun leven Dat Alex hen een lintje geve…

Schilder met woorden gaat aan de gang Voor ‘t palet in zijn hand is hij soms doodsbang Wordt het de maan, is het de zon, het heelal? Kiest hij wanhoop, de hoogte of juist het dal? Na veel vijven en zessen schijnbaar zonder zin komt het moment - hij stuurt het de wereld in Een ander leest het en geeft meteen een vier…

De waarheid klinkt raar uit de mond van een leugenaar…

Eenzaam is de oude man – eens had hij de vrouwtjes lief – denkend aan vroeger tijden en aan hen met wie hij vrijde Nog voelt hij voor de meisjes al zien ze hem niet staan In zijn lijf voelt hij zich twintig maar vanbuiten is hij honderd Voor ’t slapen pakt hij de foto van zijn allerliefste ooit en legt haar op zijn borst om haar virtueel…

Schouders van albast Venus met armen Ademend standbeeld Uit Griekse tijden Levende godin Alleen jij kunt me warmen Alleen…laat me erin !…

Hij zit in het duin of in het riet Een schorre fluiter Een stuiterende stuiter Je hoort hem wel maar ziet hem niet…

Door haar aanblik overrompeld Vier mannen zo verschillend, naast elkaar in rouw gedompeld - gezichten ongelijk maar in schaduw wonderlijk gelijk - volgden hun eigen interessen, bloedband loste langzaam op Keuzes, falen, leed, successen, vrienden, vrouwen gingen voor afkomst. Tijd slaat terug Zwijgend, kijkend staan zij bij haar Mompelen…

Ik zie wel schurkje wat je daar doet vlakbij mijn lies Ben ik mooi klaar mee. Wat lurk je aan mijn huid Voelt naar en vies en raar, want hoe kwam je daar - hoe? Je zuigt me uit, likt mijn bloed Teek - fuck you !…

Voortgekomen uit jouw schoot, zo zacht en zo geborgen Als kind op diezelfde schoot, luisterend naar je lieve stem over Donald of Pietje Bell Erin vluchtend voor de dood of het leven of mijn angst Altijd had jij ruimte in je over voor mij waar ik veilig was In jou kon ik krachten kweken Door alle rollen die je speelde, van Zwarte Piet…

‘Vuile kutmarokkaan’ bijt zij van zich af Spijt heeft ze onmiddellijk daarna - niet van de term Wel dat zij zich verlaagde tot zijn niveau ‘Vuile rothoer’ noemde hij haar smalend, voor de tigste keer in het voorbijgaan. Wat bezielt zo’n joch? Wat is er mis met mij? denkt ze.…

Vijf, zes keer gaan ze over haar heen, zien niet dat zij een kind is – een baby te vondeling gelegd op dat kale beton Daar rijdt de zevende De ratrace baart bestuurders behalve een snelle auto, ook oogkleppen N.B: n.a.v. soortgelijke incidenten in China en de V.S.…