205 resultaten.
't L A A T S T E
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.764 AAN DE ONBEKENDE LEZER
Hoe zoet is ‘t om te peizen dat,
terwijl ik rust misschien,
een ander, ver van hier, mij on-
bekend en nooit gezien,
u lezen kan, mijn dichten, mijn
geliefde, en niet en weet
van al de droeve falen van
uw vader de Poëet!
Hoe blij en is ‘t gedacht niet, als
ik neerzitte ende peis,
u volgend waar gij loopt op uw
gezwinde…
VOL NAALDEN VLIEGT DE LUCHT
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.305 Vol naalden vliegt de lucht,
vol priemend ijsgekertel,
dat glinstert in de zon,
en, met de asemtocht
gezwolgen, kilt en kerft
de kele en ‘t haargespertel,
dat in de neuze temt
de toevoer van de locht.
‘t Is bijtend koud. Een spree
van witheid, ongemeten,
‘t zij waar ge uwe ogen vlucht,
ligt overal gespreid;
‘t is snee' tot in uw huis,…
'S AVONDS ZIE 'K DE STERREN GEREN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.847 's Avonds zie 'k de sterren geren,
die daar zitten, hoge en fijn,
als ik, moe van ‘t lastig weren
onder 's arbeids leed en pijn,
ene oogslag naar omhoge
buiten 's werelds enden sla,
en mij eens de hemel toge
nog, aleer ik slapen ga.
Al de lieden rusten neerstig:
hier en daar nog een die tiert,
en de blijdschap…
'T KRUISKE
poëzie
3.0 met 23 stemmen 5.764 't Eerste dat mij moeder vragen
leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd*
nog van woorden, 't was, te gader*
bei mijn handjes doende: "Vader,
geef me een kruiske, als 't u belieft!"
'k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer, en wierd geslegen*
op mijn kake, zacht en zoet...
Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven…
O VRIEND WAT SCHAADT
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.950 o Vriend, wat schaadt of baat het ons
der mensen lof- en laakgegons,
die klederdracht, die spreekmanier,
die raad en daad bespotten hier,
van vreemden, die zo snel voorbij-
en weggaan; of, wat konnen zij?
Wij voeren immers vreemde taal
en andere zeden altemaal
als zij, die, langs de wereldbaan,
hun eigen blijde wandel gaan.
Wat schilt het…
B O M E N
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.455 Hoe eigen zijn de bomen al,
van dracht en groeibaarheid:
de hulst en bloot zijn takken nooit,
hoe fel de buien bersen;
de beukenboom zijn handen naar
de hemel openspreidt;
en, slaande, schijnt de berkenroe
de wilde wind te dersen!
Op wacht, en achter ‘t water, staan,
gekroond met immer vers
gewaai, de dikke koppen…
ABELEN
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.401 Versgevelde abelenbomen
liggen langs de grachten heen,
die de oude zandweg zomen,
hoofd en armen afgesneên.
Sterke stammen, kon dat wezen,
gij, die, op en in de grond,
met uw voeten vastgevezen,
vamen diep, ondelgbaar, stondt?
Gij, die 't zwaar geweld der winden,
kreunende, op uw kruinen droegt;
die zo lang…
BONTE ABELEN*
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.982 Wit als watte, en teenegader
groen, is 't bonte abeelgeblader.
Wakker, als een wekkerspel,
wikkelwakkelwaait het snel.
Groen vanboven is 't en, zonder
minke*, wit als melk, vanonder.
Onstandvastig volgt het, gans,
't onstandvastig windgedans.
Wisselbeurtig, op en neder,
slaat het, als een vogelveder:
Wit en grauw, zo, dóór de…
O VRIJE VLAAMSE POESIS
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.406 o Vrije, vlaamse poësis,
gij sprankel van de dichterziel
die brandend uit de hemel viel,
gij blomme en blinkend veldgewas,
gij orgeltaal, gij wierooktas,
gij... al dat ik niet zeggen en kan,
men kent u niet in ‘t eigen land
der vrije, vlaamse poësis!…
Janneke
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.874 Janneke
mijn manneke,
Mijn hart- en hemeldief,
kander,
wel een ander,
neen geen ander! - zijn zo lief?…
HET ZONNELICHT IS NEERGEDAALD
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.412 Het zonnelicht is neergedaald
en ‘t gaat bij andere lieden,
verwacht en welkom-weer onthaald,
de dag hun doen geschieden.
Het morgent daar, het avondt hier,
en wonderschone verven
zie ‘k wentelen in het westervier,
en stille, stille sterven.
‘t Was rood eerst, helder paars weldra;
en, blauw- en blauwerwendig,
door…
Moederke
poëzie
4.0 met 39 stemmen 7.532 't En is van u
hiernederwaart,
geschilderd of
geschreven,
mij, moederke,
geen beeltenis,
geen beeld van u
gebleven.
Geen tekening,
geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk
van stene,
't en zij dat beeld
in mij, dat gij
gelaten hebt,
allene.
o Moge ik, u
onweerdig, nooit
die beeltenis
bederven,
maar eerzaam laat
ze leven in
mij…
De zonne zit
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.191 De zonne zit
zo snel en blinkt,
en bloeit al in
het westen,
dat wolkenloos
heur stralen drinkt,
in lentemaand,
ten lesten.
't Wil zomer zijn,
van nu voort aan:
vroeg morgen zal
ik meugen
-'t wil zomer zijn!-
vermeien gaan
mij, morgen, en
verheugen!…
EN DURFT GIJ MIJ
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.450 En durft gij mij van dichten spreken,
die nimmer zijt in staat
twee reken*
te rijmen dat het gaat!
Het dichten is van God gegeven,
maar niet aan elk ende een
in ‘t leven;
de kunste is niet gemeen*.
Laat bloeien al die roos mag wezen,
spruit helder, zijt gij bron*;
maar dezen
die* ton zijn blijven ton!
De miere en zal geen peerd heur…
EENZAAM OM MIJ ALLENTWEGEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.773 Eenzaam om mij, allentwegen,
is 't; geen mense en hore ik meer;
helder blinkt mijn ogen tegen,
hemelvast, het sterrenheer*.
Alles rust en niets en roert er,
in 't vereende* van de nacht:
wat ontwekt of wat ontvoert er
dan zo schielijk mijn gedacht?
'k Hore een wisse* tale spreken,
uit het eenzaam stergebied;…
RUWRIJM
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.005 Het ruwrijmt, het brimmelt,
en ‘s winters geweld
heeft varings al ‘t hout in
zijn schoonheid hersteld.
Het stond daar en treuren,
van alles ontbloot;
vol deernisse, och arme, en
een beeld van de dood!
Nog maanden en dagen
zal ‘t lijen eer ‘t alom
weer licht is en leven,
en blad hier, en blom.
"‘t En zal," zei de Winter,
"‘t en…
Ego vigilabo*
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.655 De zonne is weg, en 't daglicht heengevaren;
het duistert al, de dood heeft de overhand
gewonnen over ons, die eer zo luide waren
aan 't leven, heden, vrij en onvermand.
De zonne is weg, die liên en land
verblijdt, en 't vlugge volk van 's hemels harpenaren.
Ze zwijgen al nu, tonge- en taalberoofden;
ze treuren: 't zonnelicht is uitgedaan…
Mij spreekt de blomme
poëzie
3.0 met 59 stemmen 10.509 Mij spreekt de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd,
Mij groet het altemale,
Dat God geschapen heeft!…
Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.165 Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan:
't en zal!*
dat 't waals gezwets zal boven slaan:
't en zal!
Dat hopen, dat begeren wij:
dat zeggen en dat zweren wij:
zo lange als wij ons weren, wij:
't en zal, 't en zal,
't en zal!
----------------------------------
* 't en zal: het zal niet (gebeuren)…
N E V E L D U I S T E R N I S
poëzie
2.0 met 16 stemmen 2.734 Gegrauwdoekt is de grond
der kimme en, allenthenen,
vol damp en duisternis;
de bomen, half verdwenen
half zichtbaar, hebben, daar
ze stille staan en stom,
van wolkenweefsel elk
een grauwe tabbaard om.
‘t Hoogmorgent en, zo ‘t schijnt,
‘t en wilt geen dag meer dagen:
daar moet iets ongesteld
of los zijn aan de wagen
der zonnehengsten, dat…
Kerstnacht
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.769 't Is nacht, staat op, wie kan der nu nog slapen,
als 't eeuwig Licht de duisternis omstraalt,
en als het Woord, dat alles heeft geschapen,
is uit de troon des Hemels neergedaald?
Van Oost en West, uit al de hemelstreken,
staat op en komt! niet langer meer gedraald;
een schamel Kind komt onze banden breken!
Kerstnacht,Kerstnacht, Messias zegepraalt…
WIE IS ALS GOD !
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.700 'Wie is als God!' zo wierd het woord,
in lang verleden tijden,
omtrent de troon van God, gehoord,
als Michaël ging strijden.
'Wie is als God!' Hij won de slag
en satans volk vernederd lag.
De vane omhoge! en immer voort,
die weerbaar is, gestreden!
'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
des zegepraals, nog heden!…
ARM HUISGEZIN
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.309 Onder ‘t duister dak gedoken,
strooi en vodden altegaar,
heel onttodderd*, half gebroken,
staat des werkmans woonstee daar.
‘t Kaafgat*, omme- en scheefgetrokken,
vallen gaat; en daar, deureen,
liggen afgerolde brokken
bruingebrand al, gruis en steen.
‘t Dak beneden, deur de wanden,
glazenloos, van latte en leem…
In de blanke lonken*
poëzie
4.0 met 14 stemmen 2.781 In de blanke lonken
van de maan
zat ik neergezonken
langs de baan
en ik schouwde verre
met mijn oog
schouwde naar een sterre
daar omhoog
en de sterre beefde en
lonkte op mij*
‘t was alsof zij leefde en
lonkte zij
en ik zelve beefde en
lonkte op haar
peinzend dat ik leefde
nauwelijks maar
peisde dat ik daar zat
daar omhoog
waar die…
TE BRUGGE IN DE OUDE VADERSTAD
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.034 Te Brugge in de oude vaderstad
die eens vol rijke koopmans zat
maar die ‘t nu al ontbreekt
al buiten nog wat waalse draf
en franse dwepers ijdel kaf
dat niet als frans en spreekt
daar eertijds, - o wat bittre schand -
Heer Breydel heeft zijn bijl geplant
in menig waalse borst
die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak
zo hij in valse walse spraak…
RIJMRAM
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.519 Daar viel mij in ‘t gedacht entwat,
dat, al te onveerdig opgevat,
verloren liep; en, mondgemeens,
en zal ‘t noch ik, noch iemand eens
genieten.
Het deert mij danig! Ei! ‘t en doet:
en heel en is en al, voor goed,
dat ongedicht gedachtje, dat
was al te onveerdig opgevat,
te nieten.
Het leeft entwaar entwat dervan,
dat vissende ik nog…
DE AVONDTROMPE
poëzie
4.0 met 8 stemmen 3.518 Heur' trompe steekt de koe: ze is moe
van neerstig om te knagen;
van lange, in ‘t jeugdig grasgewas,
de zware eur te dragen;
de zware eur, die, molkenvol,
al bij de grond genaakt;
die zwaait, die heur de tred belet,
en ‘t lichaam lastig maakt.
Ze steekt de trompe en tuit, om uit
den meers te mogen komen,
ter melksteê…
O LIED
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.212 o Lied! o Lied,
gij helpt de smert
wanneer de rampen raken,
gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert,
de wonde in ‘t hert vermaken!
o Lied! o Lied!
Gij laaft de dorst,
gij blust het brandend blaken,
gij kunt, o Lied, de droge borst
en ‘t wee daarvan doen staken.
o Lied! o Lied!
het zwijgend nat
dat leekt nu langs mijn kaken,
gij kunt het,…
HEI DA LIEVE DREUPEL WATER
poëzie
4.0 met 14 stemmen 2.430 Hei da, lieve dreupel water,
zijt gij helder toch en schoon,
in uw hemels lichtgeschater
en uw diamanten kroon!
Rood en blauw en groen en geluw,
peers en purperwendigheid
siert, in onderling gespeel, uw
pinkelende uitwendigheid!
Hei da, heldere lichtkrystalle,
diamanten waterding,
moet ge op de aarde nedervallen…
WINTERNACHT
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.250 Hoe zwart staan al de bomen in
de witheid, onverwacht,
van 't overdadig sneeuwen, dat 't
gedaan heeft, van de nacht!
Ze staan daar, als gekoolzwart en
met tekenen geprent,
al zwarte en zwarte staven, op
een eindloos pergament.
Ze 'n roeren, noch ze 'n poeren en,
bij 't nachtelijk gestraal,
men zweren zou dat 't spoken zijn,
of…