Alle inzendingen van H

Een liedjeszanger schreeuwde op straat, dat elk 't kon horen: `Hier heb je nou 't bewijs, zo klaar als zonneschijn, Dat vrouwen geenszins mensen zijn! Eén oortje; koop! 't zal jou gewis bekoren.' Dit maakte Griet en Trijn verwoed: De toorn ontstak haar beider bloed: Griet greep hem aan, en zeide: 'ô Guit! men zal jou leren De vrouwen naar…

Vaak denk ik terug aan het balkon waarop we zo graag zaten voor de thee De mussen aten altijd van de koekjes mee Het huis is nu waar- schijnlijk nog wel daar ik ging er na de oorlog niet meer heen zie het soms in een droom nog maar alleen Wij dragen dan geen gele ster allen nog bij elkaar Voor mijn raam in New York is er ook een…

ondanks mijn leeftijd begreep ik dat je moest gaan zie nog je tranen vallen op koffers ooit gevuld met geluk de deur die dichtsloeg met een klap die ik nooit meer te bovenkwam…

de dood zoekt mij achtervolgt mij van dag tot dag wachtend tot de tijd dat ik toegeef achterna gezeten door de dood zoekend naar een uitweg kijk ik recht in zijn ogen en voel me verbonden een zachte bries bestrijkt mijn hart het is zoals het is en het is goed..…

De pluisjes van je oren Kriebelen aan mijn wang Je ogen overspoelen mij met rust En je blik laat me niet los Mijn hand streelt je kopje En meteen rek jij je uit Want ons samen-zijn Vind je prettig, en ik ook. Wij zijn meer Dan mens en dier En zonder woorden Troost jij mij.…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

nazomeransicht Een berk buigt tegen beter weten in als weduwe der schaduwen verdonkert zo de glazen die halfvol op de tafel het parmantige kristallen lijf omhoog trachten te houden tevergeefs is alles wat de schijn doet zien. Een berk ligt op haar knie? maar tevergeefs gekropen als koningin der kalenden -dit Babylon het bladdert…

nazomeransicht Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de Hangende Berk van Babylon het licht dat valt als waterval met liters uit de hemel het rode hout dat stoelen is in tijd, in tijd een ansichtkaart waar niemand nog verblijft de treur zit in de verte van het zitten, kijken, horen niets en niets dan de nazomer in al haar diepten…

En als kinderen, god de herinnering schijnt (als destijds door het keukenraam de zon) voor mijn ogen als ik ze even sluit, schilderijen maken op de vloer in de koele keuken, je was zo licht, haast zou ik zeggen met het puntje van je tong uit je mond schilderend godinnen van liefde en donder, het felle blauw en het zachte, perfect palet als buiten…

Er had niets maar dan ook niets gebaat het donker daalde neer in overvloed “Ze waren met teveel” en ik had losgelaten wat ik vliegerde sans color en het hart nog altijd op de juiste plaats enz. enz. een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij…

Hitler gibt den Juden eine Stadt Een stad waar allen dood nog leefden de levenden al dood Kazernes overvol hoewel steeds weer geleegd in de gevreesde trein met onbekend het doel De broodwagen van eenmaal per drie dagen ook doodskaros met menselijk jammerpaard Alleenstaand een gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Kan ik leven bij de dag en niet reiken naar de dag van morgen omdat ik kijkend naar vandaag genoeg heb aan mijn zorgen ? Mag ik uitzien naar de dag tastend naar de dag van morgen en verlangen naar een moment zonder al mijn zorgen ? Ik wil uitzien naar de dag hunkerend naar morgen om te mogen leven in een roes van die verdwenen zorgen…

Als kind deden wij stiekem alles samen jij bedacht het plan ik voerde uit Toen de oorlog uitbrak nam je een vliegtuig weg wezen en kwam als held terug Daarna had je andere belangen een vrouw - een kind een huis van steen in een ver land Ik zie je nog maar zelden ben me bewust van steelse blik naar mijn besneeuwde hoofd Moeilijk…

Donkere vlek Voor mijn ogen Ik was het niet Echt niet ik wilde niet Zij was het Pijn alles doet pijn Je maakt mijn leven kapot Verdwijn toch een keer Je hebt het beloofd Donkere vlek Voor mijn ogen Als ik even niet oplet Ben je er weer Waar moet ik heen Zonder jou tegen te komen Altijd ben je daar Je beheerst mijn leven Meer kwaad…

Dans! Door ’t publiek lang verlaten, Die pirouette in ’t vurig licht. (Haar critici waren opgestaan) Doch het schaapke niet gezwicht... Rokken slaan in hun gezicht! Kijk hen daarbij van grip ontdaan, (Gelijk bij ‘tollen is balans verplicht) Kan ’t stil blijven staan? “Stoelen noch de mens bestaan; Dans toch door op holle vaten. Er is helemaal…

Een ster aan het inktzwarte firmament laat je beseffen hoe nietig je bent. Zo'n stip in een eindeloze oceaan maakt je bewust van je sterfelijk bestaan.…

Een meisje op de fiets in de regen, haar blote voeten op de trappers, haar doorweekte zomerjurkje ik wilde haar wat zeggen, ik nam de natte slierten haar voor haar ogen weg, maar ze sprak alleen oud-Grieks, en ik slechts onzuiver Veluws.…

Een tuinpad in de ochtend, de zon heeft nog maar nauwelijks een gezicht en is gekleed in nevel, de ragfijne druppels nemen intrek in mijn haren. Het grind dat knerpt onder mijn voeten fluistert zachtjes van de nieuwe dag, zachtjes want de wereld slaapt nog.…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Een idyllische zonsondergang, er waait een zachte lauwe bries die als duizende handen je lichaam streelt,het bijna stille gefluister van de bomen achter je, het iets luidere antwoorden van de golven in de branding, recht voor je aanschouw je het hemelse kleurenpalet van de in zee stervende zon,... en heel even zou je zweren dat het ultime nirvana…

De mensheid is nog jong, haar godsbegrip nog onvolwassen; de broedermin is nog niet groot, want nog slaat Kaïn Abel dood. De mensheid is nog jong, haar denken primitief; toch is er perspectief want: de mensheid is wel jong, maar haar bewustzijn groeit... Ontwikkeling is te bespeuren; zij is in gang gezet door hen die om broedermoord,…

Lange staken grijs en grauw groen mos hier en daar de kilte van de dood straalt er af en toch: het leeft van binnen het stroomt naar alle vezels het groeit er zijn weer knopjes nog een wijle: teer groen jeugdige overmoed snelt naar volwassenheid maakt plaats voor nieuwe knop wat gaat het leven snel Revitalis.…

Soms is er misverstand en pijn Soms zou je elders willen zijn Soms is er stil verdriet en smart Soms is er woede in je hart Soms, al is er drukte om je heen, voel je je zo bar alleen Toch werkt er op de achtergrond Het weten dat je de vreugde vond In het onbegrijpelijk duet van de liefde, dat je vleugels gaf en vliegen deed waardoor je…

Een straaltje zon, een beetje licht, de flonkering in ‘t water; het maakt niet uit al wordt het later: het geeft mijn lief een blij gezicht. Revitalis…

Een zonnestraal vol licht schiet schuin doorheen de grillig kale staken, ze toont een kleine flits van het ontwaken en geeft de kaalheid een mooi gezicht. Revitalis…

O spreek, mijn hart, waarover wilt gij klagen? Ik dorst naar liefde, en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerscht alleen- Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen! Spreek weer, mijn hart, ik wil u telkens vragen: Ik vorsch naar waarheid en leugen heerscht alom, Ik snak naar vrijheid, en elk buigt zich krom- Wees…

Wanneer ik weer eens struikel over de randen van je ogen en met een lange 'Wieehaaaa!' diep naar binnen donder, juichen kriebels hier van binnen. Ze vallen stil en roepen luid om nog eens te beginnen. Ik sta op, pak m'n biezen en klim terug naar boven, met hoogtevrees een lange weg de moeder aller kloven. ’t Is daar dat ik wil…