Alle inzendingen van H

Ik kan het en wil niet maar moet het accepteren hoe jij jouw eigen leven leeft. Maar ik kan het niet, wil het niet afwijzen, omdat ik ook niet weet hoe het beter moet. Mag ik zeggen dat jij niet bent, wie jij altijd was, jij bent anders, je bent veranderd. Met een spiegel, zo helder als het water uit de lucht, wil ik laten zien…

Wanneer een man zijn spullen pakt, vlucht hij weg voor de tijd die er ooit was, Laat hij alles los wat er ooit was, en is zijn toekomstplan ineens verdwenen. Wanneer een vrouw haar spullen pakt, voelt zij zich eenzaam en verloren, Wilt zij even vast gehouden worden, maar de man wilt dit maar niet begrijpen. Wanneer het tussen ouders niet…

Langzaam glijdt je hand naar beneden, Ik voel liefde, maar ook spanning, Langzaam verdwijn jij tussen nu en later dromend van iets wat er komen gaat. Met een gedachte droom ik, Ik wil verder, weg uit mijn verleden, Ik kan niet bewegen en zit gevangen, tussen nu en verleden tijd. Starend naar boven voel ik geen pijn, Langzaam kom ik weer…

Vroeger is geweest en al die dagen zijn voorbij gevlogen, Het is nu eindeloos verleden tijd, De volgende dag is een voorspelling, maar het geeft je geen zekerheid, Morgen is een nieuwe dag, maar de herinnering aan gisteren blijft. Als klein meisje heb je een eindeloos gevoel, zo een die je in de zon en sterren leest, Ze droomde, zoals een…

Een wakkere Barack Obama zat 's morgens in zijn pyama. Hij las in de krant hoe het ging met zijn land en zei: 't is nog altijd een drama.…

Gebroken, door problemen meegesleurd, Geëindigd in een donker gat. Verwaarloosd, door verlangens achtervolgd, Maar nooit echt iets gevoeld. Geraakt, door woorden een ander geworden, Maar nooit mezelf geweest.…

Ik ben verdwaald in mijn verleden, ergens op een plek ben ik gaan zitten, en staar afwachtend voor me uit. Vandaag zit ik daar nog, zet nooit een stap opzij, en ik ga ook nooit een stap vooruit. Mijn toekomst vindt zijn weg, en ik ben nog altijd op hetzelfde plekje, ben hier blijven zitten zonder zorgen. De dag dat mijn einde dichtbij…

Ik heb nog nooit iemand gevonden, die op zoveel plaatsten tegelijkertijd kon zijn. Je bent gaan vliegen, levenslang. En wanneer ik naar de sterren kijk, Voel ik jouw vingers door mijn haar, Een tinteling in mijn huid. In de verte hoor ik je weer lachen, Droom ik van een dag dat ik je weer eens zie, Want ik heb mijn liefde gevonden. Want…

Zij was het kleine meisje, Dat nooit voor zichzelf durfde te gaan, Zij keek altijd naar een ander, Zij was de schaduw van de maan. Zij voelt zich nog een vreemde, Maar net als ieder ander is zij alleen maar bang, Ze is een grote strijd begonnen, Zij houdt zichzelf in bedwang. Zij laat zichzelf nooit gaan, Bang voor wat een ander van haar…

De laatste dagen van je leven waren moeilijk om aan te zien, moeilijk te geloven om iemand zo hard te zien vechten voor hooguit twee dagen nog misschien wat was het moeilijk om te weten en me tegelijkertijd weer af te vragen een lange tijd vol onzekerheid nog hoeveel uren? hoeveel dagen? en dan zit ik weer aan haar bed een stilte, mijn gevoel…

Het is stil, ik heb geen woorden meer.. Het is stil, al het gevoel is verdwenen, de bladeren aan de bomen bewegen maar ik voel ze niet. De vogels zingen op de takken maar ik hoor ze niet. Kinderen spelen op straat maar ik zie ze niet. Wat ik hoor, is alleen nog maar jouw koude stem die mij vergat, jou woorden die mijn hart in stukken braken.…

Ik kijk naar de lucht en adem de stilte in die al mijn vragen beantwoordt. Een gevoel dat er is maar niet gezien wordt door mijn ogen... Lucht geen kleur en geen smaak, toch zo hemels blauw net een hemel die wordt gevuld met de mooiste geuren van de wereld, die reizen van de ene kant naar de andere kant. De lucht die jij ademt..…

Een schaduw streelt zachtjes over mijn haar het is donker, met verlichte ogen kijk ik er naar. Het is mijn gedachte, die zweeft in het rond Slechts een grijze herrinering die geen betekenis vormt. Een gevoel dat vaag wordt elke seconde meer. Een ervaring waar ik steeds meer van leer. Een vraag waar ik nu het antwoord op weet. Een…

Een dood gevoel van binnen heeft de macht over mijn hart Ik kan het niet recht plaatsen, het doet mij zo zeer Dat ik zijn glimlach niet meer zal vinden, nee, nooit meer Ik doe mijn ogen dicht en zie zijn gezicht Dat mij kracht geeft, en mijn ogen verlicht. Lieve opa, waarom ben je weggegaan Ik wou je hier hebben, ik kan je nog niet laten gaan…

ik moet jewat zeggen... het ze opnieuw vertellen.. maar ik durf het echt niet meer.. elke keer weer keer op keer.. ik breek hun hart elke keer weer en dat wil ik echt niet meer... nog een keer en dan weer terug naar ze .. heb ik helemaal geen inspraak op het leven van me ? het maakt me ongelukkig en onzeker... maar ik weet het toch zeker…

ik roep je waarom hoor je me niet ik zie je daar liggen, ik huil want ik weet niet of je me wel ziet.. Lief klein zusje je mag mijn niet verlaten laat mij niet alleen Ik heb je warmte nodig jouw liefde om mijn heen Beweeg, praat tegen me doe me dit niet aan Ik kan je niet zo laten liggen, ik kan je niet laten gaan... Lief klein…

Nee mijn hart, huil niet Ze is weg, ze komt niet Nee mijn hart, schreeuw niet Ze heeft je hand losgelaten ze heeft het niet gered Nee mijn hart, bloed niet ze zit op een mooiere plek Nee mijn hart, breek niet draag haar in je hart Kijk omhoog en adem diep Bedenk een reden waarom alles zo verliep..…

Nee ik zal je nooit laten gaan Diep in mij zal je voort bestaan Ik zag je natte traan, ik voelde je om mij heen Zachtjes wou ik je hand pakken en kussen Maar je verdween.. Je zult nooit meer zijn dan een droom Ik zal misschien zonder je leven Maar nooit zo veel om een ander geven Je gezicht zal nooit voor me vervagen ik zal verder…

Een liedjeszanger schreeuwde op straat, dat elk 't kon horen: `Hier heb je nou 't bewijs, zo klaar als zonneschijn, Dat vrouwen geenszins mensen zijn! Eén oortje; koop! 't zal jou gewis bekoren.' Dit maakte Griet en Trijn verwoed: De toorn ontstak haar beider bloed: Griet greep hem aan, en zeide: 'ô Guit! men zal jou leren De vrouwen naar…

Vaak denk ik terug aan het balkon waarop we zo graag zaten voor de thee De mussen aten altijd van de koekjes mee Het huis is nu waar- schijnlijk nog wel daar ik ging er na de oorlog niet meer heen zie het soms in een droom nog maar alleen Wij dragen dan geen gele ster allen nog bij elkaar Voor mijn raam in New York is er ook een…

ondanks mijn leeftijd begreep ik dat je moest gaan zie nog je tranen vallen op koffers ooit gevuld met geluk de deur die dichtsloeg met een klap die ik nooit meer te bovenkwam…

de dood zoekt mij achtervolgt mij van dag tot dag wachtend tot de tijd dat ik toegeef achterna gezeten door de dood zoekend naar een uitweg kijk ik recht in zijn ogen en voel me verbonden een zachte bries bestrijkt mijn hart het is zoals het is en het is goed..…

De pluisjes van je oren Kriebelen aan mijn wang Je ogen overspoelen mij met rust En je blik laat me niet los Mijn hand streelt je kopje En meteen rek jij je uit Want ons samen-zijn Vind je prettig, en ik ook. Wij zijn meer Dan mens en dier En zonder woorden Troost jij mij.…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

nazomeransicht Een berk buigt tegen beter weten in als weduwe der schaduwen verdonkert zo de glazen die halfvol op de tafel het parmantige kristallen lijf omhoog trachten te houden tevergeefs is alles wat de schijn doet zien. Een berk ligt op haar knie? maar tevergeefs gekropen als koningin der kalenden -dit Babylon het bladdert…

nazomeransicht Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de Hangende Berk van Babylon het licht dat valt als waterval met liters uit de hemel het rode hout dat stoelen is in tijd, in tijd een ansichtkaart waar niemand nog verblijft de treur zit in de verte van het zitten, kijken, horen niets en niets dan de nazomer in al haar diepten…

En als kinderen, god de herinnering schijnt (als destijds door het keukenraam de zon) voor mijn ogen als ik ze even sluit, schilderijen maken op de vloer in de koele keuken, je was zo licht, haast zou ik zeggen met het puntje van je tong uit je mond schilderend godinnen van liefde en donder, het felle blauw en het zachte, perfect palet als buiten…

Er had niets maar dan ook niets gebaat het donker daalde neer in overvloed “Ze waren met teveel” en ik had losgelaten wat ik vliegerde sans color en het hart nog altijd op de juiste plaats enz. enz. een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij…

Hitler gibt den Juden eine Stadt Een stad waar allen dood nog leefden de levenden al dood Kazernes overvol hoewel steeds weer geleegd in de gevreesde trein met onbekend het doel De broodwagen van eenmaal per drie dagen ook doodskaros met menselijk jammerpaard Alleenstaand een gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…