Alle inzendingen van Han Messie

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

Het peinzende kind toeft bij straks later de verre toekomst oostelijk avondblauw aan de vage einder geeft slechts wachtende vragen daar verschijnen langzaam kronkelige nevelslierten winden zich door elkaar al dichter - hoger wekken blij vertrouwen moedig verlangen tonen zwarte sterren die hard star en roerloos hun geheime…

In de tuin voor de bosherberg verorbert een jongetje traagsmeltende ijssorbet bekijkt genietend dat koude bijna lege glas waarin het zonnige kroegraam samen met wijde beuken versnipperd wordt _ opnieuw gebeeld door zonnige lichtvlekken: een blinkend helder meer de doorzichtige bodem uit dun avondrood gemaakt het ijle platinawater wiegt…

Een zesjarige bosliefhebber draaft tussen de oude eiken van het wijde verlaten landgoed gaat zitten naast de wilde rododendronhof doorweven met ruige wingerds en manshoge braamstruiken tuurt peinzend: "achter die paarsroze bloemen is wellicht een klein kasteel door vlijmscherpe doorns beschermd waarin een mooi meisje rust de onheilspellende…

Een jonge zelfzoeker hoort de zwevende taal door hem spreken hij scheurt papier schrijft siert krast frommelt leest daarbij het werk van lang bekende dichters zijn lichaam is roerloos _ verstomd als een wintervleermuis aan de stalzoldering binnenin hem slaan meedogenloze knuppels en slagvaardige vuisten der oosterse vechtmeesters…

'k Fietste op een frisse winteravond over de lange eenzame landweg volgde een kleine warme luchtwenteling de oneindige troosteloze ruimte had één starre droge ademtocht maar een soepel balletneveltje danste speels voor me uit de gitzwarte akkerzee welfde gedwee tegen de lilliputterboompjes van houtskool bij de nòg grijze stramme westelijke…

Terecht klinkt vloeken beledigend in de oren van gelovigen De grootste godslastering is echter voortdurend vroom denken en praten daarbij slechts leven naar eigen lust het schijnheilige gekwezel!…

Het kleine verloren ogenblik daarin even stil zitten denken aan God _ tot Hem bidden dat is een krachtpilletje ofwel vitaminedruppel voor heel het mensenleven.…

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

Moegeleerd stapt de scholier door zijn slaapkamer heen en weer met gespannen kloppend voorhoofd de helle lamp slaat hem gade als een tergend waarzeggersoog druk op de lichtknop gehuld in wezenloos duister bewaart het beddenlaken klamme vrees voor morgen wanneer tartend papier zwaait de verlopen blokker -reeds bewustzijn verliezend-…

In alle tijden wordt de mensheid getroffen door veranderingen gewoontes geloof en levenswaarden deinen steeds op twijfelzuchtig moeras d' Almachtige en Zijn hemelgeesten zien deze grillen aan met scherts hun Eeuwigheid heeft er alle ruimte voor.…

Het Eindgericht der wereld Oordeel dat elke mens wacht na het leven op deze aarde ziet men wellicht met vrees tegemoet maar laten wij God niet zien als een scherpe scheidsrechter die overwinning en nederlaag weegt Zijn ruime barmhartigheid aanschouwt ieders inzet en inborst afgezien van hetgeen is bereikt.…

De beek glijdt geruisloos door schemeroerwoud, rimpelt fris over de geelbruine voeten van een meisje, dat de rust wil begroeten, stilleven zien, waarin goed met kwaad trouwt. Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan…

In 't grote bos wenken speelse twijgen me door woeste slingerplanten, warrig haar, geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar. Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen: Eiken vol huiselijke schemer neigen over een beek, die klinkt als eeuwige snaar van jong elfenorkest. Pluk hier almaar, eet bessen om wijze liefde te krijgen. Vergeefs…

Minder leeuwen op de aardbol... laat de mensen hen genadig zijn! het machtige dier heeft allang zijn geweldigste ras verloren eens heersten die wilde vorsten over de Barbarijse bergen tussen milde zee en harde woestijn hun zware manen bolden luchtig dankzij frisse hooglandwind Atlasvelden bloeiden geurig onder de edele rovers met glanzende…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

Als we in stilte met God willen spreken is het soms niet duidelijk wat gezegd moet of wil worden maar laat deze woorden tenminste altijd klinken in hart hoofd en geest: BIDDEN ZONDER OPHOUDEN NIMMER MOE OM U TE VOLGEN.…

Mensen hebben in zich de drang en de lust naar het grote. Hun wens is: weg met wat in zwang is. Ja, het markante, het grote buitennissige, daarheen gaan toch zoveler gedachten. Wat is toch oorzaak van vele tegenslagen en ook vele teleurstellingen? Hoe aangenaam is het leven wanneer men echter kan geven zoveel om het plezier van het alledaagse…

Gedachtenloos slof ik steeds verder ga mee met wind en geuren opeens sta ik voor een paleis waarin heel druk wordt gewerkt ontelbare bedienden snellen door de gangen en zalen willen hun onzichtbare vorstin verwennen en vreugde geven O, om zelf naar binnen te gaan en meedoen aan die daagse bezigheid vol zegen en goede eenvoud... heel gewoon…

Levensadem, die heel Nederland mint, waait al een eeuw vol ontembare kracht, doolt over het waddenrijk als kustwacht, is tegelijk een stuwende landwind. Met de aard van een nieuwsgierig zoekend kind schuifelt hij voort door Veluwes ruige pracht, blaast zacht geurend in zoele zomernacht bij weidezang, als krekelliefde hem zint. De bereisde…

Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets _ voor straks! Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft…

De prediker die met eigen oogmerken schijnheilig het Woord verbreidt is benijdenswaardig bespraakt een glanzend opgevouwen kleed waarin duizendpoten huizen tussen stinkend oud roest en verbrokkelde stenen besmeurd met giftige drek mogelijk schuilt in dit venijn een enk'le reine edelsteen.…

Twee rechte stokjes liggen stijf opeengepakt in de reiskoffer, zijn rozen uit Europa tussen Javaanse palmen. Wat ben ik van plan? Gedachten en voornemens komen aanzweven, verdwijnen, duiken weer op: mijn hoofd is een spookkasteel. Frisse morgenzon brengt door het bos lichtvlekken vol zacht gesprankel, die als een smidsvuur wekken:…

Mensen vragen zich voortdurend af waarom God alle kwaad en ellende laat komen zonder het te bestrijden de allerruimste denker staat verlegen om een duidelijk en treffend antwoord welke geheimen zouden schuilgaan achter dat eeuwig durende vraagstuk? de wereld wil dit al te graag weten schept hierover haar eigen denkbeelden overal rijzen…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

De hoogleraar in natuurwetenschappen rust even na zijn vernuftig onderzoek bidt tot God: U milde heerser en liefdevolle Vader over hetgeen bestaat en leeft veroorlooft mij nietig mensenkind steeds meer te bevinden hoe de ons omringende dingen en krachten in het verste verleden door Geesteshanden werden gewrocht _ heden nog werken maar…

Het regent almaar; de beek zonder bedding stroomt door wijd water. Madeliefjes in de rijp: hard en zacht wit door elkaar. Wieden en harken: het kleine leven wemelt, vlucht weg of vergaat. In ochtendnevel staan bomen, half verzonken: ruige eilandjes. Ritsel op zolder. Ongedierte? Insluipers? Vogels doen hun nest. De kraai pikt…

Het boek vol wonderbaar apostelwerk toont Petrus als voortsuizende vuurstraal, die mensen raakt, in klein huis of grote zaal, het Woord wil brengen onder het ruime zwerk. De onvermoeibare Paulus getuigt sterk van de verfoeide, geprezen kruispaal, de nieuwe, blijde Boodschap voor allemaal, steunt al reizend de pasgeboren kerk. Minder naam…

Schrijven op zolder, opgevrolijkt door vogels onder dakpannen. Over de bouwplaats vol machinegeraas waait rijpe kuilvoerlucht. Aan de jachthaven bloeit, hoekig - in spiegelbeeld, een oud-franse tuin. Kaal, stram bos glanst verwarmend vol oranje lichtkransen. Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje. Milde…

De evangelist Johannes vermeldt aan het slot van zijn beschouwend schrijven dat Jezus'woorden, machtig bedrijven te groot zijn voor wie hen telt... Wat de Heiland heeft gedaan of vertelt... Veel daarvan zal steeds onbekend blijven. Wou men die verloren bloemen inlijven bij het vertrouwde, minzaam bloeiende veld? Mocht het schone wonder eens…