Alle inzendingen van ICCV

Deze kon ik niet eten. Het is een heel normale vrucht. Toch had ik moeite hem te laten hangen, Dat beaam ik met een zucht. Ik heb ernaast gestaan, Reikte in zijn richting met mijn hand. En toen ik hem wilde pakken, Heb ik mijn vingers gebrand. Het was teleurstellend, had ook veel te veel trek. Hij viel niet eens vanzelf, Dat is toch…

Ergens in de loop der jaren Verloor ik deze brede lach Wat is het eigenlijk gek Vreemd dat ik dat niet zag Met verbazing staar ik naar de foto Ik zoom goed in op mijn gezicht Laat beelden van momenten passeren Tranen vertroebelen mijn zicht Van binnen ben ik nog steeds dat meisje Vrolijk, blij en wild Wat is er dan veranderd Hoe werd…

Ik heb het leven uit jou weg zien vloeien Onwerkelijk menselijk fragiel wezen Schokkend en bevend Gelaatstrekken balanceerden tussen pijn en vrede Over jouw leven, over hoe je het hebt geleefd Over wat je hebt gegeven en hebt beleefd Bang, nerveus en alleen zat ik bij je 'papa, papa, ik ben hier' Is dit echt het einde? Wordt je nog wakker…

Zo keek jij eens naar mij Alsof je bloemen zag bloeien Het water voelde stromen En de zon als zacht licht Over jouw huid liet komen Duizenden rozen met doornen Prikken nu op mijn huid Wanneer jouw blik de mijne aanwendt En jij mij kil toespreekt Over dat jij het niet meer bent Als níets is nu die mooie kalverliefde Niet eens meer een…

Er ontbreekt een stukje van mijn hart Het zat er al die tijd Ik kan het niet meer vinden Zoeken heb ik wel gedaan Ook heb ik het geroepen maar het blijft weg Ik voel nog precies waar het zat Want daar doet het pijn Het voelt niet leeg of stuk, of gebroken Het voelt als iets wat heel was, iets wat er was, en er nu niet meer is Ik had het…

Het huis raakt leeg Kale muren fluisteren zacht Nog over liefde en geheimen Op enkele plaatsen verdriet verborgen onder gedroogde tranen op de vloer Liefde en warmte waaien weg door de ramen Spiegels waarin wij glimlachten krijgen een nieuw gezicht De dozen staan hier zwijgend Materialen van onze levens verpakt De deur mag dicht Ga je mee…

Als sterven niet verlost Van het lijden dat jij leed Mijn maag ineenkrimpt Van de gedachten aan jouw pijn Tranen, stromen, gillend, roep ik Kom terug en zeg Dat het goed is zo Omdat je er hebt mogen zijn…

Schreeuw niet tegen me Ik kan je niet verstaan Ik kan niet horen wat je zegt Als ik zo ben ontdaan Ik kan niet voelen waar het pijn doet Als jij me zo hard raakt Ik wil niet weten wat kapot gaat Als houden van het niet meer maakt Ga nu maar weg en hou het voor je Al dat gefoeter en getier Naarstig op zoek naar stilte En het was al die…

Ken je dat gevoel van verlangen, naar iets wat niet door mocht gaan. De frustratie om bij elke nieuwe poging de ander toch weer mis te verstaan. Dat wanneer je net geniet van je eerste koel gevulde glas de bar al gaat sluiten, en ondanks dat je tegensputtert sta je ineens weer buiten. Of die dag waarop je hoopte op zon met heel veel…