Onbevangen
Ergens in de loop der jaren
Verloor ik deze brede lach
Wat is het eigenlijk gek
Vreemd dat ik dat niet zag
Met verbazing staar ik naar de foto
Ik zoom goed in op mijn gezicht
Laat beelden van momenten passeren
Tranen vertroebelen mijn zicht
Van binnen ben ik nog steeds dat meisje
Vrolijk, blij en wild
Wat is er dan veranderd
Hoe werd het spontane zo verstilt
Het wordt tijd om los te laten
Die lach weer te voelen, vrij en breed
De onbevangenheid weer toe te laten
Zoals ik vroeger altijd deed
Geplaatst in de categorie: tijd