Alle inzendingen van Indy

Valentijn liefjesdag maar is dat ook voor onbereikbare liefdes voor liefdes over alle cybernetwerken heen voor liefdes die zo diep zijn dat woorden overbodig worden en toch schrijf ik je dit gedicht gewoon omdat de onzichtbare band ons niet meer loslaat ik kan niet zonder jou en jij niet zonder mij happy Valentine liefje…

Ik wil vluchten, ik wil schreeuwen Ik wil weg STOP Het gaat niet meer, het heeft geen zin Ik kan niet meer STOP Geef me je hand, help me hier door Het gaat niet alleen DON’T STOP…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

Nee ik ga niet meer huilen gebroken ogen lijden duizenden tranen passeerden op hun zoektocht naar geluk Nee ik ga niet meer huilen een gebroken hart doet pijn duizenden vlinders verdwaalden op hun liefdesreis Nee ik ga niet meer huilen gebroken zinnen zien af duizenden woorden verstommen op weg naar begrip Nee ik ga niet meer huilen…

Jouw tranen van verdriet en mijn tranen van onmacht ontmoeten elkaar op onze wangen Ze vermengen zich en rollen zachtjes verder naar zoekende lippen Is dit ware liefde?…

Het smalle pad langs de rivier water , eenvoud, rust Jij en ik hand in hand klamme handen… samen genieten van de zon zachte knuffels onder het waakzame oog van de blauwe brug het begin van een mooi verhaal Dat was toen... en nu … is het winter ik loop daar zonder jou de rivier treurt ijskoude wind verlamt mijn lippen verkleumde…

Waarom blijven sterren schitteren als ik de glans niet meer kan zien Waarom blijft de zon nog schijnen als ik de warmte niet meer kan voelen Waarom blijven dagen zo lang duren als de tijd geen bondgenoot meer is Waarom blijven dromen leven als ik de slaap niet meer kan vatten Waarom blijf ik van je houden als we elkaar nooit meer gaan zien…

Als alle woorden zijn gesproken en alle dingen zijn gezegd Als alle letters weer verdwijnen en alle zinnen zijn verzet Zal jij me dan nog bellen of stuur je nog een sms of ga je me gewoon vergeten verplaatsen naar de prullenbak…

Laat je zachtjes wiegen op het ritme van de wind Laat je zachtjes meeslepen op de melodie van de golven Laat je zachtjes wekken door de stroming van de zee En op het einde van de droomreis vinden we elkaar……

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Kom liefste , laat ons baden in een woordenloze stilte waarin we elkaar tastbaar verstaan Laten we ons verfrissen in een alleszeggend gevoel waarbij we onszelf hoorbaar vergeten Laat druppels van tedere liefde over onze huid stromen zodat die zich zichtbaar vermengen met elkaar Kom liefste, laten we elkaar beminnen en genieten van elkaar…

Telkens weer betrap ik mezelf erop dat ik aan je zit te denken je bent constant rond aan het wandelen in mijn gedachten. Ik zie je, ik hoor je, ik ruik je, ik voel je overal je hebt al mijn zintuigen op hol gebracht Kom naar me toe lieveling zodat we samen de zoete smaak van de liefde, de nectar gebracht door fladderende vlinders, kunnen proeven…

Vlokjes dromen dwarrelen zachtjes in de vallei van onze liefde Ze vormen teder en zacht een gevoelig tapijt…

En als we dan samen zijn word ik helemaal stil zacht toegefluisterde woordjes worden overbodig stilzwijgend luisteren we naar onze verlangens de stilte vertelt ons zoveel meer dan woorden ze vertaalt onze diepste gevoelens we genieten enkel nog stilletjes van elkaar……

Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje De nacht die koud en eenzaam was, vol littekens van de scherpe scherven gevormd door gebroken dromen, heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel dat zich diep in de donkerste hoeken bijna…

Na die heftige ellendige dagen kijk ik in de spiegel en ik zie alleen nog maar verdriet Mijn ogen die eens zo straalden hebben geen kleur of glans meer Er staat niets meer in geschreven en nog minder in te lezen tenzij de pijn om wat er ooit was……

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

Ieder afscheid is een stukje sterven, door al de stukjes die ik vandaag gestorven ben en morgen nog verder zal sterven is alle energie en vechtlust verdwenen. Morgen blijft er niets meer over……

Gegijzeld in een web van bizarre hersenspinsels zit ik hier lijdzaam te wachten tot er iemand langskomt die de juiste code kent om de zware stalen poorten van deze bikkelharde gevangenis opnieuw te openen en de deur naar innerlijke vrijheid de wankele weg naar mezelf weer bespreekbaar te maken……

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

Mijn gedachten ploeteren maar voort in de modderpoel van wat eens mijn verstand was emoties hebben de controle overgenomen en fladderen vrolijk rond in het mulle zand dat zachtjes kraakt onder mijn gevoelens Waar komen zand en modder elkaar weer tegen?…

De golven fluisteren zacht jouw naam de wind speelt teder met mijn haren in het zand worden hartjes gevormd door aangespoelde zoutresten. Wat geeft het toch een heerlijk gevoel om na zoveel jaren weer smoorverliefd te zijn……

De zon bron van alle licht en warmte verbrandde de tranen in mijn ogen Ze verschroeide de magische glans die jij er zo zorgvuldig in getoverd had Er rest enkel het wazige zicht van vergane schimmen De zon is de oorzaak van schaduw en kilte…

Vannacht ben ik een beetje gestorven je woorden raakten me tot diep in mijn hart ik die dacht dat ik je kon vertrouwen ik die dacht dat je me graag zag… Jouw woorden klonken als scherpe messen messen geslepen om te kwetsen langzaam sneden ze alle banden stuk langzaam ontnamen ze mijn geluk… Zelfs tranen vinden mijn ogen niet meer ze blijven…

Gedragen door de vleugels van de wind Wil ik zweven hoog in de lucht Op zoek naar een andere horizon… Je maakt van me een adembenemend schouwspel Meegezogen in de luchtstroom En volledig overgeleverd aan jouw kracht… Maar vergeet niet de touwtjes stevig vast te houden Want één rukwind volstaat Om me los te laten in de oneindigheid Van een…

Ik verstopte me voor de zon omdat ik bang was dat zij teveel van mijn gedachten in mijn schaduw zou vinden Want met mijn schaduw leef ik in harmonie ben ik één geheel licht en donker soms enorm groot en af en toe heel klein….…

Flarden van dromen Komen stilaan weer tot leven Vreemde dromen Dromen ontstaan in pijn Is dit nu echt of droom ik nog Ik kan het verschil niet meer vinden Ik zoek, ik roep, ik gil Help me Niemand komt kijken Beeld voor beeld komt alles terug De flarden, de dromen, de pijn….…

Als de uitdagende blik van de maan, het onverstaanbare gefluister van de sterren, het ruisende geluid van de rivier en het ritselen van het riet de stilte van de avond breken, dan weet ik dat er ergens daar in de ruimte of in cyberspace iemand aan me zit te denken en zachtjes mijn gedachten deelt.…

In de schaduw van de Zimmertoren liet ik weer eens mijn gedachten gaan een overvol terras maar niemand kon dit horen laat staan dat iemand het kon verstaan De schoonheid van het rimpelloze water bruusk verstoord door een vissende reiger de sfeer gebroken door het gesnater van de eenden aan de steiger En toch zit ik stilletjes te genieten…

Gezichten vervagen als een levende herinnering Stemmen verstommen tot er enkel een stil gefluister te horen is de gevoelens van het moment worden steeds intenser aanrakingen telkens weer herbeleefd de vlinders zijn in zwermen aanwezig laat mij nu maar gewoon genieten en uitkijken naar later ik mis je nu al maar ik ben op weg naar later…