Alle inzendingen van Ineke

ik wil geen spijt hebben van de dingen die ik wel of juist niet heb gedaan want altijd is er het weten omdat ik was die ik ben is alles zo en niet anders gegaan…

denk goed aan jezelf dat wordt er vaak gezegd zorg dat je je grenzen niet telkens weer verlegt maar wat je ook vaak hoort denk ook eens aan een ander niet alleen maar aan jezelf kijk om je heen en verander je moet dus denken aan jezelf en ook aan alle anderen hoe moet je dat dan doen hoe moet je steeds veranderen het allerbeste zou…

buiten grijs en grauw geen zonnestraaltje te zien een novemberdag…

een andere kleur kan het donker dat zo somber is veranderen in licht zwart verandert in het stralende rood van een roos mooi als een gedicht grijs wordt het blauw van de lucht met kleine schapenwolkjes op een warme zomerdag zonnegeel en oranje heerlijk op het strand waar je in de verte de kabbelende zee zag grasgroen zijn de…

zijn koffer reisde verder zonder hem daar stond hij dan zonder koffer alles wat belangrijk voor hem was zat in die koffer morgen komt uw koffer hier weer terug zeiden ze verwezen stond hij in de aankomsthal van het vliegveld hij zag de drukte niet hij hoorde de omroepster niet hij zag niets hij hoorde niets hij dacht…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

hij speelde Mozart geschikt voor kleine uurtjes muziek in de nacht…

op de vuilnisbelt van de beschaving bloeit soms een bloem van begrip…

terug naar de tijd waar herinneringen zijn ontstaan zorgvuldig opgeborgen voor later bewaard terug naar de tijd van geborgenheid opgeslagen beelden na jaren opgepakt en weer bekeken soms diep weggestopt herbeleving te moeilijk dagen gevuld met souvenirs uit het verleden doorleefde levens opnieuw geleefd in het vergeten…

er staat al vele jaren naast de grote stoel een staande schemerlamp met erg veel lichtgevoel hij verspreidt een heel zacht licht maar met een knopje bij de kap wordt het licht veel feller en dat is reuze knap je kan nu bij zijn licht lezen, breien of borduren hij vindt dat heel gezellig ook al duurt het soms wel uren als het ’s avonds…

de wekker gaat af met steeds dezelfde piepjes irritant geluid.…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

een geblokt tafelkleed geel met zwarte blokken wat franje aan de zijkant op het kleed twee witte mokken   haar zoon kwam op bezoek hij komt heel af en toe ach ja, een baan, een druk gezin hij is vaak gewoon te moe   aan de tafel met het kleed ziet ze de tijd verstrijken elke dag zit ze in haar stoel door witte vitrages te kijken   de…

Tijdens de Halloweentocht lopen de heks en het spook anoniem naast elkaar en dat is maar goed ook Ze kunnen elkaar niet luchten of zien maar dat verandert tijdens Halloween Ze weten van elkaar niet wie of wat ze zijn hebben samen de grootste lol en dat kost ze geen centje pijn Was het in de wereld maar vaker Halloween waar iedereen…

ze danste tot diep in de nacht ze danste op de muziek van hun korte samenzijn de tekst botste tegen de muur kwam als een boemerang terug de waarheid van hun lied was voor hen verloren de woorden waren leeg ze danste tot diep in de nacht in de dageraad werd ze opnieuw geboren…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

je zou willen dat niets menselijks je vreemd is maar veel mensen zijn je vreemd er zijn raakvlakken maar ook die hebben hun grens voorbij die grens is ieder mens alleen op de hoogste top en in het diepste dal van je gevoel is de eenzaamheid je lotgenoot en langzaamaan groeit het besef dat er maar één is die op kan treden…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

ik leef moeiljk en maak me altijd zorgen over gisteren vandaag en morgen zei je je moet je niet zo laten gaan je moet er niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze…

De herfst zo schilderachtig zo kleurrijk en zo prachtig De bomen zowel jong als oud tooien zich met warm oranje en met glanzend goud Een rapsodie in vlammend rood en zonnegeel als een gedicht, een ballade of een schitterend rondeel Ze staan te dromen overdag en in de nacht ze fluisteren hun geheimen heel stil en heel zacht…

de kast staat tegen de muur tafel, stoel en bed staan op hun plaats net als gisteren aan een andere muur hangt een schilderij een paar foto’s op de kast net als gisteren het eten wordt gebracht de koffie, de thee net als gisteren vandaag ben je gisteren vergeten stond die tafel gisteren ook daar vraag je hing dat schilderij…

de stad in de avond met zijn verlichte ogen laat de eenzamen in het donker hunkeren hunkeren naar het licht uitnodigend stralend in de duisternis van de buitengesloten mens in het onthullende licht wordt de verborgenheid fel aan flarden gescheurd een doel voor zoeklichten het licht in de nacht vriend in vredestijd vijand in oorlogstijd…

kaartverkoop gestopt optreden is afgelast  pianist spoorloos…

de waterdruppel op het vergeet-mij-nietje glinstert in de zon…

wees eens stil luister eens naar een ander wees eens alleen maar een praatpaal waartegen een ander over zijn zorgen en angsten praat geef eens niet meteen je zo goed bedoelde raad zeg eens niet als ik jou was dan had ik dit of dat heel anders gedaan oordeel niet maar luister probeer te begrijpen dat wat voor jou geldt niet voor een ander…

als begripvol elkaar begrijpen en meelevendheid echt medeleven is als liefde echt liefhebben en respect elkaar respecteren is als menswaardigheid menswaardig en medemenselijkheid echte naastenliefde is zou er dan misschien geen oorlog meer zijn zou er dan misschien overal vrede zijn…

onbegrijpelijke nonsens worden uitgestort over de uitzinnige menigte brallende onzin wordt ongeloofwaardig in gedachten gedruppeld omhooggestoken mee-eens vuisten doorklieven de lucht opengesperde monden stoten instemmende oerwoudachtge geluiden uit de dikdoenerige figuur op het podium verbergt met subliem acteertalent zijn minachting…

met flarden en rafels aan elkaar vastgebonden nare langdurende uren kruipen traag voorbij met bellen en toeters uitgelaten zwaaiend blije kortdurende uren rennen snel voorbij met beide handen worden rustige uren voorzichtig vastgepakt opgeborgen voor later voor later als een paar extra uren het verschil kunnen maken tussen…

er zweven miljoenen illusies in de lucht gretige handen grijpen in het luchtledige onbereikbare illusies gegrepen door de illusionist die het onmogelijke waar lijkt te maken maar slechts ongrijpbare illusies in het rond strooit gedesillusioneerd worden illusies begraven op de steen staat hier rust ontgoocheling…

als de torenklok zes uren slaat is het tijd om te gaan eten zal je daaraan denken en het niet vergeten dat zei mijn moeder elke dag als ik ging voetballen op straat ik vergat weleens te luisteren u weet wel hoe dat gaat veel later een kleinzoon op bezoek hij wilde voetballen op straat en oma zei: maar snel naar huis als de torenklok…