Alle inzendingen van Ivan Grud

Het maagdelijk stof ons aller begin Verzamelde rest van miljarden sterren Geperst gebald tot blauwe planeet Gaf en geeft het leven van verre En gedreven willen wij geloven Altijd zoekend iets van daar boven Wat zich nimmer aan ons ontbloot Ontgaat ons 's nachts de moederschoot…

Het was er warm en rokerig en de sfeer was ongekend grappen en grollen over het leven zij kent een ieder en allen de drank werd aangelengd Veel te verteren heeft zij niet dan nipt zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat…

vertwijfeld in schaduw zijde overpeins ik mijn geleden tijd verafschuw rimpels mijner handen wring ik mij in de stroming van weleer echter opgenomen word ik niet meer geslonken is mijn gulle minne tijd doch gesmoord dendert deze voort ongezien over de amoureuze vlakte verteert het mij en heeft mij stil vermoord nimmer kan en zal ik…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

In het nachtelijk duister komen zij ongevraagd ijle bezoekers uit koud en schimmig duister opdoemend zich beeldend in onzen gedachten zij die bij ons willen zijn met klagend gefluister nachtelijk aanvaarden van hen die wij zijn comprimeren zij kil met wazig aanschijn zoekt de eenzame ziel in rusteloos dwalen opkomend verschijnt zij angstig…

Esthetische chirurgie Volgens velen heeft ouder worden zijn charme het vreet echter van aangezicht tot diep in de darmen gestaag woekert afbraak en verschrompeling voort wat eens jong elastisch mooi en strak weer gegeven hangt slapjes heeft slechts de functie verder te leven toch blijft de mens zich verzetten en wil de tijd keren verzamelde…

Dagen geen ongetogen woord en zij genoten er duidelijk van de wrijving was soms ongehoord er vielen dan grove woorden toch konden zij niet buiten elkaar omdat zij bij elkaar hoorden Een reden voor dit was er niet niemand zocht er dan ook naar de zin ervan was een vast gegeven ook huilen is niet altijd verdriet zo zijn zij altijd bij…

Als een ster verlaat in veelvoud omgeven Flonkerend stervend voorbestemd in begin Wenen zijn manen door hem gekoesterd In gedoofd gezelschap bijeen versmolten Als beminde verlaat met veelvoud omgeven Wenen zij nabij alom door hem gekoesterd Vereend ineen gesmoord beklemmend geheel Machteloos weten zij zich voorbestemd in begin Laat bazuinen…

De koelte van het laken is warm op mijn huid verstijfd lig ik naast jou jouw pas verworven bruid Zweterige handen nat warmer beroeren mij intiem gehaast zij verstarren mij in marmer ruw geschonden afgegraasd Verouderde passie ongemeend maken mij broos doch versteend voorbij jeugd in dromen beleven verhuld ingekapseld weggegeven…

Altijd weer zingt zij in de kruin Rechtop krom gevallen of schuin Tergend fluisterend vals en schril Doet lover sterven en maant tot pril Wortels verankerd in noeste grond Klauwen zij met vergroeide aders Basten ruw doorstaan rauw getij Vals belaagd door stormende daders Zingt daar niet vogellijn in gevallen kroon Laat zich door winden…

Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak Grauwe groeven ongekend Droog en dor ineen komend Om uit te monden in een gapende kloof Verwondingen met een niet aflatende pus De geest is verbijsterd Tijd sticht verwarring Een koude bries doet mij rillen De adem stokt Verstijft wacht ik het af De spiegel geeft geen bedrog En wanneer ik…

Olga lachte ondeugend en lonkte naar Serge Wetende hij was verloren door haar gefleurd Vele mannen geilden zich op als zij blikte Dan wel zij sensueel aan haar glas likte Zij was een vrouw zoals mannen het wilden Rondborstig slank en hoog in de heupen Haar billen zichtbaar onder satijnen rokken Bewoog zij ritmisch om menigeen te lokken Maar…

Lubov Toen Serge zijn wodka op had gelikt Volgde hij Olga met wulpse blik Vlamde het verlangen ongewild Wetende zijn passie wordt gestild Wassend aan de kuip haar schort open Waren zijn ogen naar binnen geslopen En ervaart heimelijk wat niet mocht Graaide opzwepend achter iedere bocht En Olga wetende zijn begluurgerij En toonde…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

Pilsje pakken Het was zo de gewoonte een pilsje na het werk de kroeg was druk en overgoten de ruimte beperkt de druppel was de aanstoot het sorry ongewenst En voor hij het wist stond hij buiten praten wilden zij niet gedogen hij kon zich nauwelijks weren de klap zag hij niet aankomen het werd duister voor zijn ogen…

Het was zo maar in hem gevallen uit het niets geboren aan komen waaien ongevraagd goed hij was er aan toe maar nu zo opeens wel gewaagd Ach fijn het was er nu dus vooruit geen gezeur meer nu de inslag was toch niet meer te keren misschien was het wel goed en kon hij er nog wat van leren Eigenlijk zat het al jaren te broeden ze waarschuwen…

Zij zaten daar heerlijk ongekend de plus en de min in het zonnetje verwarmd te filosoferen ongeremd Wij zullen nooit dat niveau bereiken sprak plus geëmotioneerd daarvoor geldt een studie hebben wij nooit geleerd De min sprak bedachtzaam was het er duidelijk niet mee eens Stel wij waren er niet er was niets te berekenen troosteloos gegeven…

Verhit staat hij te praten de woorden zijn ongeremd De ogen gloeien koortsig gelig In zijn hand de plastic tas zoals men dat van hem kent Het is niet te geloven man zijn stem is laag noch hoog Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond…

De aanschouwing van haar ranken flanken rondingen overvloedig gepresenteerd eist zij maagdelijk genomen te worden liefdevol overweldigd en grof verteerd Zo ervaar ik haar verleiding mij te veel pluk ik haar om gulzig uiteen te rukken verstikt zij mij adem geeft zoete mond haar zinnelijke sappen spatten in het rond wanneer ik mijn dorst les…

Vanaf haar schouder rolde mijn traan Wederom liet zij mij passief begaan Koud klinkt haar stem toonloos verbeten Is het zo ver leg je nu weer zo te zweten Eens mijn prinses een bloem zo mooi Nu een feeks losgebroken uit haar kooi Heimelijk wend ik mij af wil alleen zijn En duikt ten onder in een poel van pijn Frigide ongeïnteresseerd koud…

zo ik mij afwend en niet verlaag mijn tranen wellen ongevraagd zilte verraders van intens verdriet wilde voorkomen dat jij mij zo ziet want koud berekend van geen weet verwijt jij aanschouwelijk leed verstik ik mij niet meer werend stil vluchtend in mij zelf kerend als de strijd gestreden en ik berust verlaat jij mij verminkt bedrogen…

aanvaarde reis naar aangeboden sferen ontvankelijk onmachtig te weren intensief het aangegeven te beleven ervaart na landing begane grond dat dagelijkse realiteit alleen bestond en de geest iets onwerkelijk ondergaan gepunt festijn walmend met fijne geuren trekt cannabis ons in dit vreemd gebeuren rusteloos…

de man in het wit lachte in het geniep vandaag is het mijn dag en het is zo gepiept verdiende beloning wraak in mijner hand de kans die het bood een pijnlijke tand zo begripvol de amtenaar was in het verleden mee denkend doch zonder de omstandigheden dacht de tandarts echter vol begrip in het heden dit is het moment hier heb ik om gebeden…

Schreden uit het grijs verleden Komen indringend op mij terug De gezichten die opdoemen heden Ontwijk ik doel bewust op de vlucht Erkenning dat doet mij aarzelen Het eigen zijn met hen van weleer Wilde mijn levensweg met hen delen Hun wegen stopten kwamen nimmer weer En nu mijn klok begint af te tikken Komen zij ongevraagd mijn resttijd…

Zij was mooi maar echt niet te stuiten Hier binnen niet en ook niet daar buiten En telkens kwam zij dan maar weer thuis Met volle buik van haar borst tot haar kruis Voor de derde keer in haar prille bestaan Had zij zich maar weer eens laten gaan Kijkt mij aan likt zij vriendelijk mijn hand En weer installeerde ik dan haar mand Haar streng…

Omdat zij zo lelijk is met een scheve mond grote benige handen haar afgebroken tanden Zo plat als een liniaal scheef kromgetrokken en de hobby heeft om met agenten te knokken Die haar regelmatig op haar stompe klei neus slaan om overeind krabbelend toch weer door te gaan Bokkend en briesend als een dolle uitgemolken koe stormt zij…

Zo ik waarneem een zee van smart En ik zie de wijd gesperde monden Ontgaat mij de schoonheid rondom Van groen en lachende jonge mensen Wie spreek ik aan om hulp te vergaren Wie leert mij hieraan voorbij te staren Steeds weer grijp ik het leed om mij heen Nooit meer zie ik het groen van voorheen Doch zij die de wereld zo rijkelijk beheren…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoordt klinken hol en leeg mijn klanken van heden gekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende haar rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens…

Verdreven warmte door kille kieren Waar klam en vocht deed zegevieren Kraken in nachtelijke symfonie Molens Draaien stenen verkrampte nieren Verhulde pijn ontbering reeds gewoon Noeste arbeid beloond met karig loon Beeldend het landschap tot op heden Door miljoenen bezocht en betreden Zo het ware en altijd het heeft behoord Draaien zij…

Hol in de lege kamer vol met emoties Eenzaam verslagen verminkt met pijn Ziet hij haar poserend op erotische foto Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig…