Gedoemd

vertwijfeld in schaduw zijde
overpeins ik mijn geleden tijd
verafschuw rimpels mijner handen
wring ik mij in de stroming van weleer
echter opgenomen word ik niet meer

geslonken is mijn gulle minne tijd
doch gesmoord dendert deze voort
ongezien over de amoureuze vlakte
verteert het mij en heeft mij stil vermoord

nimmer kan en zal ik aanvaarden
die langzaam vervagende horizon
vervagende opkomst mijn verleden
zo wars vergrendel ik nu het heden

Schrijver: Ivan Grud
Inzender: Borst.j, 26 januari 2006

borst22tiscali.nl

geslonken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 684