Alle inzendingen van J.

Goudgeel, de zonnige lach Onder jouw vrolijke sproeten Goudgeel ritselt het zacht Onder mijn dansende voeten Goudgeel, hoopvolle toekomst Somberen was eens, ooit, toen Goudomrand schittert De warm herfstige dag Beklonken door het zonlicht In dit goudgele seizoen…

Als de velden versluieren Gehuld in wit, sprookjesachtig En de Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door…

Slenterend loop ik op het strand mijn gedachten probeer ik te laten varen Mijn voetstappen laat ik achter in het mulle zand terwijl de wind waait door mijn haren Mijn gedachten dwalen toch naar de tijd van toen het brengt ontroering diep in mijn gemoed Wat vroeger was kun je nooit meer overdoen het verdwijnt immers voorgoed De golven kabbelen…

Ma's oude klok Snijdt de warme tijd In kleine eeuwigheden Goedkeurend, tevreden Haar aanwezigheid Met een blauwe hap Veilig schuilend Hoor ik wilde wind Door de verlaten Den Helderse straten Klagelijk huilen De klok slaat huiswaarts Terwijl een machtige storm De Noord-Hollandse kusten plaagt Mijn kraag hoog opgezet Warm ademend…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

Ga je met me mee? Heerlijk lopen struinen Langs polderplassen Door bossen en de duinen Ongegeneerd staren In hoge wolkensculpturen Momenten, die onverwacht Een eeuwigheid kunnen duren Genieten onder bladerdaken Nevel door de zon belicht, diffuus Verdronken in ons samenzijn Waar tijd, noch haast Gelden als excuus Bewonderen de spiegelingen…

Ze lag er wat vuilig Tussen schemer en dageraad Beland op de koude straat Verloren op de grond Toen de hand, rimpelig van oud In de koele ochtendlucht Steunend, met een zucht Het lappenpopje vond Ogenschijnlijke vodden Ooit een kind toebehoord De kinderdroom wreed verstoord Door regen en zon verweerd Hij ontfermde zich ontroerd…

De wereld verkeert In diepe stille slaap Druilerige dauw Sijpelt nat door Loom, ze dwarrelen Mijn gedachten Voor jou wil'k rijgen Een parelsnoer Eén parel voor vertrouwen Nog eentje voor de trouw Eén parel voor de passie Eentje voor; ik hou van jou In het struikgewas Achter mijn gordijnen Door mijn lief geopend In een royale wenk…

je kunt wel zien dat het herfst wordt - spinnen raggen door het bos…

De schijnwerperlichten Haar soelaas Zij bestemt zo zeker Een laatste keer Wil zij zich geven De doelgerichte stap Rust, nu zo grijpbaar Dichtbij, het einde Van haar zinloze leven Haar silhouet In 't schijnwerperlicht Zijn doelloze paniek Rest nog willoos toekijken Een ijzige gil Door merg en been Een moordende klap De sneltreinmachinist…

Haar ogen glanzen Zacht omfloerst Haar lokken dansen In het schijnwerperlicht Haar neusvleugels trillen Op de nuances De zachte vibrato Van haar ademstoot Er is geen willen Enkel verleiding De verlokking Van haar aangezicht Haar beroering sensueel Vingers verstrengeld Om de microfoon Haar roodglanzende lippen Zuchten een fluwelen timbre…

Verontrustend De nieuwsberichten Over de dood en het verderf Autoriteiten die zich enkel bezinnen Op machtswellust, gewin Rijkdom op 't eigen erf Ongelofelijk doch waar Geen reële kansen geboden Een existentie onmogelijk zwaar Bitter mensonterend bestaan Hartverscheurend De reflecties gevangen In de zwellende spanwijdte Van mijn stille…

In verste verte zie ik Fel klievende bliksemschichten Stapelwolken aan de horizon Witomrand verlichten Hemels, stil inferno Woest in de lucht verscheurd Mijn hart diep getroffen Mijn gezicht grimmig wit blauw Door flitsen ingekleurd In dreigende kalmte Levert Thor zijn gevecht Nog kan ik zijn donder niet horen Zij gaat met mijn stille…

De zwoele nazomerbries Zwanger van zompige geuren Voor ons is er geen treuren Over wat niet was Het prille herfsten Doet de bladeren kleuren Jichtige gewrichten zeuren Hoog staat het oude gras Loom strek je lijf en leden De ogen gesloten in stil genot Verbonden zijn wij, dicht bij God Tweezaamheid kleurt ons bestaan Eens…

Jij bent het Die na bitter falen Mijn geweten sust Jij bent het Die mij bij ochtendgloren Zacht lachend wakker kust Jij bent het Die mijn hand houdt In voorspoed en tegenslag Jij bent het Die vaak als enige Om mijn fratsen lacht Relaties Ondanks liefde Slagen zij soms niet Toekomstmuziek Ik vraag mij vaak af Wat heb je…

Plukken witte watten Boven de horizon Pleisters op mijn verlangen Ontsproten aan de bron Wiegend op de kleuren Van de regenboog Verleid door zoete geuren Droom die overvloog Honger niet te stillen De mens die immer smacht Zoveel nog te willen Sus me, troost me zacht…

wat ik zocht.....zag ik niet wat ik zei.......hoorde je niet wat ik vind.......vond ik niet voor mijn zogenaamde vriend, degene voor wie ik mezelf blootgaf, waarvoor nou achteraf, voor de leugens die je vertelde? of is dat de reden waarom je een ander belde... denk niet bij het lezen van dit gedicht dat ik ooit nog voor je zwicht, hopelijk…

Verloren loop ik rond, elke dag weer Verloren met mijn ziel onder mijn armen Verloren heb ik, ik heb verloren... Kom ik er nog bovenop? Ik zal wel moeten! Maar waar is de kracht? De kracht om door te gaan is ver te zoeken! Zonder kracht kom je niet ver, zonder kracht wordt het erg moeilijk. Maar ik kan het me niet veroorloven om te stoppen…

Een leven zonder pijn? Hoe zou dat zijn? Een leven zonder verdriet? Hoe gaat dat in zijn verschiet? Een leven zonder angst? Voor mij is daar die doodangst! Een leven zonder dat je constant over je schouder heen kijkt, Zal ik dat ooit meemaken? Is dat voor mij geijkt? Waar is vreugde en gelach gebleven? Zijn we het afgeleerd of hebben…

De hele wereld kijkt naar de Spelen op z'n chinees; Met toegeknepen ogen gewoon alles gedogen!…

Je loopt eenzaam door de straten Denkend aan de tijden die geweest zijn. Ooit was het het heden, Nu alleen nog maar het verleden. Ooit was er zoveel geschater en gelach, Dat is overgegaan naar pijn, verdriet en minachting. Als klein meisje had ik een mooie tijd, Genietend van het leven, genietend van iets kleins. Wat kunnen mensen wreed zijn…

Kijkend naar mijn dochterje met grote angst in mijn hart Nooit mag haar dit overkomen niet met zo'n pijn en grote smart. Zal proberen haar te behoeden voor de beesten van de Hel God bewaar me, vergeef dan mijn zonde, want ook ik zal dan branden in de Hel.…

Angst Voor de angst Bang van het verleden Na het nu Zoeken in zelfhulpboeken Bruine onderbroeken Witte hemden vol bloed Nooit is het schoon Altijd vlekken Gekke gekken Steken af tegen de norm Zoek de vorm Om mezelf te zijn…

Getroffen door kilte In één klap een grote stilte. Soms lijkt het of je helemaal alleen bent Of daar waar niemand je kent. Soms loop je moederziel alleen Gewoon zomaar ergens heen. Je weet niet waar je naar toe moet Dus je loopt verder, gewoon te voet. Je voelt je soms zo onzichtbaar net of niemand je ziet Leef ik wel? of ben ik er…

de wind nam bezit van het huis dat we - lang geleden - verlieten als machtig bespeelster van het geluidsarchief trekt ze de registers open schrijft ze onze geschiedenis in alle soorten en maten met zevensmijlslaarzen banjert ze door het verlaten huis wekt dode herinneringen tot leven rammelt aan de poort van de ijzeren tijd fluistert…

vertel het geen ander vertel het geen een dit is voor elkander voor ons, ons alleen bij deze ik vraag je sta eventjes stil bij deze ik draag je waarheen je ook wil hier leg ik je neder je merkt wel hoe zacht mijn zin is zo teder op jou zo gewacht m'n liefje ik wou je ik wou en ik wil m'n liefje vertrouw me hier is het windstil…

afscheid van de sneeuw op klokjes: ze maakte plaats voor voorjaarsvlokjes…

het geel in het groen onder het wit…

een vijand draagt men doorgaans niet op handen zei vriend Harm en hij vergat de tijd weer eens die droeg hij op zijn arm…

een weekje vrij van denkwerk dat vroeg ik aan mijn brein maar ach die had het veel te druk om vrijaf te zijn…