Alle inzendingen van J.J.L. ten Kate

Blaadje, door de noordse vlagen Van de stengel afgeslagen, Werwaards gaat gij? " 'k Weet het niet! Wind en Zefier doen mij dwalen Naar een onbekend verschiet, Van de bergen naar de dalen, Van de vlakte naar het riet: Nu eens in de zonnestralen, Dan eens waar de regen giet. 'k Mag niet vragen En niet klagen: 'k Ga waar àlles heen moet…

Er' disse sorte Masser Fjelde ? Nei! fremasi styrte de need Vaelde, Og Sneens Dynger paa den hole, Snart stige, snart forsvinde! ANDERSEN. Zijn 't velden daar ginds, zich ontvouwend voor 't oog? Maar neen! het zijn bergen!... Zij leven: Hun sneeuwtoppen deinzen en stijgen omhoog, Nu herwaarts, dan derwaarts gedreven. Zijn 't wolken…

Wijze: Wilhelmus. „Wilhelmus van Nassouen!" Zo klinke 't oude Lied, Want, God van ons betrouwen! Uw trouw veroudert niet. Nu half een eeuw herboren En bloeiende in Uw hand, Doen wij de Jubel horen: „Oranje en Nederland!" Wij lagen diep gezonken, De voetveeg eens Tirans, In slavenboei geklonken, Verneêrd, onteerd, en — Frans! Maar…

Ene fabel. Een paardenvlieg, een lanterfant, Die rondvloog over 't land, Bleef bij de korf der bijen staan, En zag haar arbeid aan. ‘Hm!’ riep hij, ‘werken zie ik graag, Maar niet zo bijster traag, En niet zo stijf als jijlui doet: Ik hou wel van wat spoed! Wat bergt en boent gij dan toch wel Zo lang in elke cel? Waartoe dat…

Die zachte en toch zo wilde drift, die vreugd En kwelling, tot één zalige droom geweven; Die vuurvlam die verteert en toch doet leven, - Zij gloeit maar ééns, want ééns maar bloeit de Jeugd! Een reine ziel kan op ’t altaar der Deugd Haar offren en de Plicht dan alles geven Wat van haar afhangt.. máár – dat zoet gevoel Van wel en wee, die moed…

Daar ging eens een ventje al over de straat, En hij droeg op zijn borst een ruiker. Hij had er een hoedje van chocolaad, En zijn haar was gespoten suiker. En zijn wangen die waren van appelmoes, Zijn lippen morellen, zijn neus een soes, Elke tand een pepermuntje, Zijn ogen sucaden, in ijs gevat. O! wat een aardig ventje was dat, O!…

't Visje dartelt in het riet, Duikelt langs de groene zomen, Waar de visser is gekomen, En zijn sprongen stil bespiedt. Zie, daar laat hij 't lokaas zakken Aan zijn lange hengelroe; Visje, wacht! hij wil u pakken, Wees voorzichtig, bijt niet toe! Maar het visje schijnt verblind, 't Springt om 't lokaas heen en weder, Trekt…

Een klinkdicht, ja! dat wil ik eens proberen… Het is een sjouw, zo viermaal ’t zelfde rijm! En dat nog wel op dat ellendige IJM; Maar ‘k heb de tijd, en ‘k wil en zal het leren. Dat is één couplet! Het zal wel reüsseren. Maar kieze ik nu, eer ik soms verder lijm, Een onderwerp…Tsa Muzen! ik bezwijm, En weet niet waar ik ’t eerste mij zal keren…

Een kikvors, die ter nauwernood Zijn schorre stem ontving, Stak fier zijn blaaskaak uit de sloot, En trok er op zijn zing. Hij kwekkerde, tot ieders schrik, Van kwikkwakkwik en rikkikkik, En schold elk visje, dat er zwom, Voor akelig en stom. Daar sprak een baarsje uit de plas: ‘Vriend Spotgraag! gij had recht, Als elke stem een…

Hoe is uw lief gelaat zo bleek, Dat eenmaal zo vriendlijk kon blozen? Ach, als de zuivre zonne week, Verbleken de lachende rozen. Hoe is uw voorhoofd nu zo dof, Zo stroef en zo droef en zo duister? Ach, als de wind ze sleurde in 't stof, Verliezen de lelies hun luister. Hoe staan die oogjes nu zo flauw, In wenende wimpers verscholen?…

Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken, Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen? Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen; Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken. Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken! Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen, En zonder ooit een bruid vermoeid…

voor de liefste Wanneer, ook dán als de andre tekens zwijgen, De ziel haar zucht in kleuren wedergeeft, De Min haar blos in 't rozenblad doet stijgen, De Erinnring in 't vergeet-mij-nietje beeft; Als Hope fladdert in de groene twijgen, De Rouw in 't lover der cypresse zweeft; Als Jaloezij de gele tulp doet hijgen, De Glorie in de frissen…

Gij ging dan heen. Helaas! met u vervlogen De rust, het heil, ’t behoud van menig hart, Dat door de gloed van uw verheemlende ogen Ontdooide en gloeide en Gode vruchtbaar werd. Vaarwel! vaarwel! — Wij schreien, maar wij mogen Het niet! ... Ach, hoe zelfzuchtig is de smart! Ga heen ... uw loon, het wacht u in den Hogen; Uw zegen blijft…

Dat kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zo snel ontvaart, Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in 't Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

De winter scheert de lustwaranden En schudt de naakte lindentop: De vogels slaan aan andere stranden Het schommelende nestje op; Maar, waar ze ook elders nederstrijken, Vergeten doen ze ons nimmermeer - De winter doet de vogels wijken, De lente brengt de vogels weer. Nu laten ons met stil verlangen De ontvloden ballingen alleen…

Ziele des mensen! Gij zijt als het water: 't Werd uit de boezem Des hemels gebaard; 't Stijgt naar de hemel, Het stort weer ter aard, Eeuwig verwisslend In rustloze vaart. Stroomt van de steilte De straal naar beneên, Dan stuift hij lieflijk,…

Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren, Gelijk een bloesem tussen steen: In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren, In rook, rumoer en ijdelheen! De Stad! dor kerkhof, waar zich levenden begraven In 't graf der Luiheid, Lust of Smart, Voor eigen driften zich verneedrend tot haar slaven, Of wonden slaande in eigen hart; De…

Gij,die uzelv' zo wijs gelooft, Ei, let eens op die korenschoven! De volle halm buigt needrig 't hoofd; De lege steekt het trots naar boven.…

Werd de Liefde eens geknakt in haar tedere knop, Tot haar blaren verwelkten en vielen, Geen genegenheids-zon wekt haar leven weer op, Want maar eens bloeit de lente der zielen. Is de Hope misleid, dan ontvlucht zij het hart, En keert weer door beloften noch giften; Maar de Erinnring blijft achter en leeft van de smart, En broedt voort op de…

Wilt gij weten, lieve Schone, Zielvermeestrend als Dione! Hoeveel kusjens ik verlang, Als ik, van uw arm omstrengeld, Door de zoetste min verengeld, Hijgende aan uw boezem hang? Tel dan (zo gij 't moogt) de zuchtjens Van de zwoele lenteluchtjens, Die hier, fladdrende of en aan, Dartlen door de lindeblaân; Tel het heir der bloesemknoppen…

Vergeet-rnij-niet! Vergeet-mij-niet! Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar…

0 God! hebt Gij uw bloeiende Aard Aan ál Uw kindren niet gegeven? Ik - word elks drempel afgedreven, Ik - heb geen eigen hof en haard. Wél is de wereld ongenadig: “ De haveloze !" noemt ze mij ... Dat brandmerk dooft het medelij' - Ach, is dan de Armoe zó misdadig? Ik zoek de schaduw van een boom: Dáár schijnt me althans de rust beschoren…

Dát kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zó snel ontvaart, Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in 't Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…

De vogels doen hun nachtgroet horen; Op zilvren wolkjes slaapt de maan. Ook moeders lust, de jongstgeboren, Is in zijn wieg ter rust gegaan. Al dromend vouwt het vriendlijk wichtje De kleine, reine handjes saam; Een glimlach speelt op 't aangezichtje, Zijn lipjes fluistren Jezus naam. Waar droomt hij van? Van 't zalig Eden Der Onschuld…

Het Graf sprak eens het Roosje aan: - Wat moet er met de dauw gedaan, Waarvan uw blaadjes blinken? - - En gij, hernam het Roosje toen, Wat wilt gij met de doden doen, Die in uw diepte zinken? - Het Roosje zei: - Ik zal te nacht De dauw, die mij de morgen bracht, Tot honigdruppels menglen! - - En ik, lief Roosje! zei het Graf, De doden, die…

Oievaar, lepelaar! Waar heb-je zo lang gezeten? Dreef-je de grote Nijlstroom af? Heb-je gewandeld om Farao's graf? En ben-je mij niet vergeten? Oievaar, lepelaar! Wie of er je rokje knipte? Zijn er je kousen nog altijd rood? En waarom mis ik-je rechterpoot? Of liet-je die in Egypte? Oievaar, lepelaar! Och, kon ik je spreken leren! Olijkert…

Wilt gij een berijmd verhaal? Neem een Ridder in het staal En een Jonkvrouw in 't scharlaken. Laat hen in een lange smart Op een ijzren vaderhart Langzaam trekken tot ze blaken. Neem een heks of anderhalf Met een dosis toverzalf En een paddestoel of veertien. Smeer ze op Hem en 't Maagdelijn, Tot ze broer en zuster zijn,…

Zie zo, mijn kleine sneeuwman, Nu ben je kant en klaar; Maar 'k heb nog wat vergeten, Een kuifje op je haar, En dan dit korte pijpje.... Kom, open nu je mond, Kijk, Piet, hij staat er heuzig Of hij er jaren stond.…

Als de Bijbel wordt gelezen In het christlijk huisgezin, Poost de zorge van haar vrezen, Houdt de scherts haar lachjes in. Vader voelt zijn diere plichten, Moeder sterkt zich in gebeên, En Gods liefdestralen lichten Over 't hoofd der kindren heen! Al het goede, in 't harte slapend, Waakt en wordt op nieuw gewijd; Oud en jong voelt zich…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart! Maart, Maart, Roer vrij je staart: 'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen, En komt verklappen, Dat men u moe wordt in velden en gaard, Lelijke Maart!…