Je probeert breekbare stilte
voor jezelf te aanvaarden
in het diepe duister
van de zwoele zomernacht
na angstig nachtelijk dwalen
bij de begroeide oevers
van het verlaten zoetwatermeer
met een uit slaap ontwaakt geweten
zodra jouw aardse ziel
bloeiende glans krijgt
er is een stemmig
onhoorbaar fluisteren
in dit verstilde zwijgen…
Je hebt diepte leren vragen
in nachtelijk duister dwalen
na grijs vergeten dagen
er verscheen een zonderling
in de met mist omgeven spiegel
de maan toverde een glimlach
en in brieven, ooit geschreven
bekende je het verlangen naar
dat wat nuchter tot genot leidde
in het vermogen van vergeten
dwaalden herinneringen
terug naar haar hart…
Verbannen door het fluisterende volk
schrijft hij zijn stille liedjes
in de nacht als de maan
het licht van de rust verzorgt
zingt hij zachtjes over
vrijheid en weemoed
zijn stem klinkt helder
de nacht is lang
onder de donkere hemellucht
wanneer de fluisterende mensen slapen
zingt hij zijn fluisterzang in de nacht.…
De eenzaamheid verdraagt de stilte
de binnenruimte warmt zich zacht
stoort zich niet aan natte regenkilte
maar waant zich veilig in de nacht
daar zit de dichter met zijn idealen
de wereld niet zoals de hoop
geheugen dat dwaalt in verhalen
moed verkregen uit zijn biotoop.…
De nachtelijke smet op de droomwereld
heeft de illusie van schoonheid doen verbleken
en er is geen vorm van troost of dieper voelen
die de angst en leegte laat verdwijnen
misschien slechts de moed
om ondanks alles en verleden
toch door te gaan in heden
alleen en zonder vrienden
in ’t zoete duister van de droomschijn
achter luister van…
Je hebt diepte leren vragen
in nachtelijk duisterdwalen
na grijs vergeten dagen
verscheen er weer een zonderling
in de met mist omgeven spiegel
toverde de maan een glimlach
en in brieven, nooit geschreven
bekende je het verlangen naar haar
in het vermogen van vergeten
dwaalden herinneringen
terug naar haar hart bij de kust
na omzwervingen…
Het is niet dat de mist
het duister aanlokkelijker maakt
of omdat het nachtelijk denken
het dromen verdwazen zal
en mensen in gedachten samenkomen
om zich aan de mist te ontrekken
ontsponnen in gedachten
zonder duwen, of hekken
het doet er niet toe
dat het eiland zonder roeiboot
ook met de fiets is te bereiken
of dat de poort van het…
O nachtlied van de eenzaamheid
noodlot leidt naar droeve wegen
hemeltergend zijn de angsten
die uw God mij heeft gegeven
duister wurmt zich door de nacht
een woord raakt blind, door mij geschreven
ik poog en tracht, probeer steeds weer
woede en angst, ze doen mij beven
O nachtlied van de treurigheid
ik beschrijf, vertaal, mijn ongerief…
Er is iets gebleven van het idee
van de piano in de nacht
muziek die in je geest verschuilt
en klanken klinken, hol en zacht
alsof stilte tussen toetsen zweeft
de geest muziek weer leven geeft
als adem zich in mist verspreid
weer terugvalt in genegenheid
en zielentoetsen, woordenstil
verliezen zo hun tijdelijkheid.
Geïnspireerd…
37
Bezig met laden