Alle inzendingen van Jaap

We eten rijst hier, 't lijkt wel vermicelli. Geen vlees. Je ziet, nog altijd principieel! We doen vanuit de kibboets reuze veel: eergister heb ik met een knul uit Delhi een urenlange rit op een kameel gemaakt naar woeste oorden in de valley met oude tempels, echt heel cultureel. Nou stop ik weer, tot schrijfs en kusjes, ................…

Juffrouw Peters Strikt haar veters En ze kijkt eens in de spiegel Of ze netjes is gekleed Nieuwe hangers in d'r oor Kan ze zo wel naar kantoor En maakt dat streepje in de lengte niet te breed? Ja, ze weet 't Weegt en meet 't Ze is een tikkeltje te zwaar En daarom doet ze aan de lijn Maar een vriendin zei laatst: wat zâ-je Nou gaan zeuren…

En daar stond Greet, ze had mijn partner afgetikt Ik kon niet terug, nee nee, ik moest er aan geloven Daar sta je op je vrije avond met zo'n dove Het vette haar was in een paardenstaart gewrikt Och lieve help, wat was ze houterig en stijf Dit werd een zaak van even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk…

Een vlieg vloog bij zijn eerste vlucht 's avonds tegen de lamp. Een bij, die het van dichtbij zag, sprak van een grote ramp. 'Ach', zei de vlieg, ' 't valt reuze mee. Denk nou niet, dat ik lieg. Mijn leven zat er toch haast op, 'k ben maar een eendagsvlieg'.…

wat zoek je toch in mijn aderen schuilend achter bomen op de Grebbelinie waarom sloeg je dochter je van de trap met een bezem totdat ík aan haar voeten viel is het dan altijd een cirkel van wantrouwen waarin allen de vijand zijn was het een eik of een beuk en had je al je patronen nog terwijl je maten stierven werd toen de wereld…

waar ging jij naartoe met al die treinen toen je je dochter meesleepte als een koffer van vlees en bloed waarom droeg zij jouw schulden tot ík ze voor een prikkie overnam zonder te weten hoeveel hoe was het voor jou om te liegen tegen iedereen die het niet horen wilde tot je stierf met drie tikken op je kist was je meisjesnaam niet een…

De eenzaamheid verdraagt de stilte de binnenruimte warmt zich zacht stoort zich niet aan natte regenkilte maar waant zich veilig in de nacht daar zit de dichter met zijn idealen de wereld niet zoals de hoop geheugen dat dwaalt in verhalen moed verkregen uit zijn biotoop.…

De nachtelijke smet op de droomwereld heeft de illusie van schoonheid doen verbleken en er is geen vorm van troost of dieper voelen die de angst en leegte laat verdwijnen misschien slechts de moed om ondanks alles en verleden toch door te gaan in heden alleen en zonder vrienden in ’t zoete duister van de droomschijn achter luister van…

Je hebt diepte leren vragen in nachtelijk duisterdwalen na grijs vergeten dagen verscheen er weer een zonderling in de met mist omgeven spiegel toverde de maan een glimlach en in brieven, nooit geschreven bekende je het verlangen naar haar in het vermogen van vergeten dwaalden herinneringen terug naar haar hart bij de kust na omzwervingen…

Het is niet dat de mist het duister aanlokkelijker maakt of omdat het nachtelijk denken het dromen verdwazen zal en mensen in gedachten samenkomen om zich aan de mist te ontrekken ontsponnen in gedachten zonder duwen, of hekken het doet er niet toe dat het eiland zonder roeiboot ook met de fiets is te bereiken of dat de poort van het…

O nachtlied van de eenzaamheid noodlot leidt naar droeve wegen hemeltergend zijn de angsten die uw God mij heeft gegeven duister wurmt zich door de nacht een woord raakt blind, door mij geschreven ik poog en tracht, probeer steeds weer woede en angst, ze doen mij beven O nachtlied van de treurigheid ik beschrijf, vertaal, mijn ongerief…

Er is iets gebleven van het idee van de piano in de nacht muziek die in je geest verschuilt en klanken klinken, hol en zacht alsof stilte tussen toetsen zweeft de geest muziek weer leven geeft als adem zich in mist verspreid weer terugvalt in genegenheid en zielentoetsen, woordenstil verliezen zo hun tijdelijkheid. Geïnspireerd…

Geen slaperige glimlach Geen fonkeling in je ogen Iets van de afgelopen nacht in je hoofd geslopen Dwalende gedachten maar moeilijk te ontcijferen Na een tijdje wachten toch naar buiten sijpelend Een oplossing voor de puzzel lag eigenlijk voor de hand Een luisterend oor en een knuffel alles wat nodig was Deze eerste traan ontstaan…

Ze zijn er altijd Wat ik ook doe Vliegen maar rond Worden nooit moe Hoe ze daar komen Ik weet het nog goed Het is begonnen toen Ik je net had ontmoet Ze zijn toen blijven hangen En hebben mij toen gegeven Wat ik al een tijdje Miste in mijn leven Speciale gevoelens Kriebels, tintelingen Door mijn hele lichaam Zelfs tot in de toppen…

Vriendschap Het bos Het Amsterdamse bos Ik kom er al Zolang als ik leef Nou ja, bewust… Vanaf mijn vierde Niet altijd Soms wel even Een langere tijd Helemaal niet Maar ik kom altijd Weer terug Om te zien Hoe het met je gaat Ik ken er elke boom Het is zo vertrouwd Toch zie ik ook Iedere verandering In een ontmoeting Liefst één…

Als zij geen sex wil met haar man moet de vrouw maar honger lijden. Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

De vos eet graag zijn buikje vol met zilvermeeuw en eendenei. Een stukje kip hoort daar ook bij. Hij denkt niet aan cholesterol.…

Het is nog niet zo lang geleden dat de negerzoen bestond. De taal is nu wat afgegleden. Men neemt eerder shit in de mond. Dit is een teken aan de wand in ons welvarend Nederland.…

woord voor woord verwoordt een zin de zin en krijg je zin dan heeft het woord bekoord…

Ik genoot van de lange dagen, het sprankelende licht van de zon, van de zwoele wind die in vlagen de passie en de liefde meebracht waar het ooit mee begon. Maar langzaam zag ik de bladeren aan de bomen veranderen van groen naar goud en geel en toen begon het besef te komen dat het einde naderde van dit mooie zomerse tafereel. De warme luchten…

Alles ontsproten aan gedachten Alle aktie, alle pijn Wat is er natuurlijk In dat altijd bezig zijn Zit echt alles in je Of verlies je soms jezelf Zit je stil te wachten Op wat komen gaat vanzelf Wat je wil, moet je ontdekken Niet door rennen of door sleur Maar door stil en open Dan ga je door die deur…

Er komt een man aan En die man dat ben jij Er komt een man aan En die man die is vrij Je moet het wel geloven Je ziet het in zijn ogen Alles wat hij doet maakt je vrij Hij neemt je mee Neemt je mee Naar de diepte van de zee Hij voert je mee Voert je mee En die diepte geeft je vree Er komt een man aan En die man dat ben jij…

Een groot hart, heel veel pit, het zonnetje in huis, een kostbaar bezit. Vincent van Gogh vergrootte haar roem, de koningin der planten: de schone zonnebloem.…

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

De oude man leeft van herinneringen, al zijn geliefden raakte hij kwijt. Het heden kan hem niet bekoren, zijn toekomst is verleden tijd.…

Je kent hem wel, die opa langs de lijn op 't voetbalveld, verhalend over vroeger, ja, opa was een held. Hij speelde toen linksbuiten, gleed langs z'n back steeds weer, gaf een gave voorzet of scoorde zelf een keer. Dat spel van toen, zegt opa, dat zie je zelden meer en een goede buitenspeler nog maar een enkele keer. Je kent hem wel…

Al zijn ze echt stokoud en niet meer vlug ter been, opa en oma wandelen samen nog overal heen. Als het maar even mooi weer is, gaan ze met hun rollator op pad en zie je hen rustig schuifelen door het park of in de stad. Vraag je, hoe het met hen gaat, dan maken ze wat lolletjes: 'We zijn nog zeer automobiel, ons leven loopt op rolletjes…

Trekkend aan zijn sigaar zat opa tegenover mij rustig na te denken tijdens een schaakpartij. Maar altijd kwam 't moment, dat hij begon te praten, zeggend: 'De één zou 't doen, de ander zou het laten'. Dan blies hij een rookgordijn, viel fel mijn stelling aan en zag ik steeds mijn kansen geheel in rook opgaan.…

In de kamers van mijn hart woont een boezemvriend, die zijn plaats zo nabij zonder meer verdient, omdat hij mij van binnen en van buiten kent en altijd bij me is op het juiste moment.…

De toren staat gestrekt Als hele trouwe vriend Waarboven uitgerekt De hemel allesziend De stad kent op de grond Een schaal en intimiteit Tot ver achter het waterfront Tref ik geborgenheid IJssel mijn rivier, je maakt me bang Met je overstromingsrampen En met je onverstane drang Tot spoeden richting Kampen Ik ben voor je…