Alle inzendingen van Jacqueline

Blauw maanlicht schijnt stil op een tere zwarte roos ze staat daar koninklijk, gesloten en broos Pril in knop verwachtingsvol richt ze zich op Nog even en dan zal haar maagdelijke dauw dageraad's drank zijn, vol zoetigheid, zonder rouw Verwarmd tot in haar diepste binnenste verjaagd de zon de nachtelijke kou Met haar stralen vol belofte…

Huize Nooit Gedacht komt onverwachts terug in al zijn geur, zilveren palmen, bezaaide sterrenhemel fonkelend op nachtblauw fluweel vergezeld door een goud met blauw gemarmerde maan Een onverwachte zoete kus een klaterende verwachtingsvolle flirtende lach de Indische oceaan kabbelend in de achtertuin onzichtbare sonore melodieen een vederlichte…

Met de hortensia's vervaagt de geurige boslucht Als een Monetmist verstild het zacht de pijn Gevoelens verankerd aan zilveren schakels, symbolische banden aaneengeregen zonder eind Over een tijd slechts met warme weemoed mijmerend voor je kachel door kinderlijk pianospel begeleid, waag jij je slechts even terug om te voelen: is het pijn…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, Ik ben mij zelve moede en ik ben Het zoeken moe naar God, die ik niet ken, En die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, Maar bovenal het zoeken naar mijn God!- Ik ben het zoeken moede - maar God niet. Hij ziet en kent mijn zonde…

Op tafel staat een weegschaal In jouw handen de gewichten Eén voor leven en één voor dood Voor welke zal hij zwichten Het leven is voor jou als lood Een ondragelijke last Een dagelijkse worsteling Die niet in jouw leven past En de dood die voelt voor jou Als een toekomst zonder zorgen Zo licht gelijk een veertje is Onbekommerd elke morgen…

Eens ging ik langs het lage riet dat ruisen kan en anders niet, toen langs mijn pad een herder kwam die één van deze halmen nam en die besnoeide en besneed en maakte tot zijn dienst gereed. Door dit gekorven rietje, dat als dood hij in zijn handen had, die stemmeloze stengel, zond hij straks de adem van zijn mond, en als hij blies zo zong…

Met hun poten in de vaart Staan de koeien en ze loeien En ze zwaaien met hun staart En ze slurpen met hun mond. En de varkens, hoe ze wroeten met hun snoeten In de vuile moddergrond. En de eendjes zwemmen in het water - Falderalderiere! - Wat gekwek en wat gesnater, Het zijn zulke drukke dieren! En de randen…

Stond ik voor de poorten, Verlangende binnen te gaan; Ik droeg een kroon op de haren, Ik had een slepend, zware Purperen mantel aan. Ik wist niet, tot wie mij te wenden, Ik was een onbekende In het vreemde land; Ik smeekte: 'Laat mij binnen! Laat mij als dienstmaagd binnen!' En klopte met bevende hand. 'Ik kom met lege handen…

De dagen zijn naamloos; de dagen zijn datumloos in de vroege herfst van 2003. Het paarse boek gesloten, de rood-met-witte-stippen-route weer open; de 16 zijn 63 geworden, sommige gebarsten, anderen bol. Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste, genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan. De echo werd een fluistering. Ik weet…

Ik weet niet of ik spreke of zwijgen zal, Mijn woorden zijn als dwalenden, als blinden, In 't donker tastende om licht te vinden, Dat voor hun blindheid licht ontsteken zal. Zijt Gij het, God, geweest, die ze op deed staan Uit duistre zielsgewelven, uit zeer diepe, Stille vertrekken, waar ze veilig sliepen? En kunt Gij wensen, dat ik ze uit…

1 Roerloos, stil ligt daar de vijver, vol leven dat onzichtbaar groots zich omvormt tot een nieuwe wereld, totdat de grote steen des doods met wreed geweld het water brekend het stille oppervlak vernielt. En nooit, nooit meer is iets hetzelfde Omdat hij ging van wie men hield. 2 De steen zal zakken tot de bodem. Nieuw…

'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht Van een volmaakte dag, Maar, of ik eenmaal in de stille nacht Voor eeuwig slapen mag. Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

Leg je handje in mijn hand, Ik breng je naar het bloemenland, Het land, waar het hoge pijpkruid groeit En waar de witte meidoorn bloeit. Daar zijn bloemen in overvloed, Boven het hoofd en onder de voet, Met bloemen bekranst, met bloemen beladen, Zullen we door de bloemen waden, Langzaam aan, dat onze hakken Niet de stelen zouden knakken.…

Ik zag je voor de eerste keer, maar nu, nu ben je er niet meer. Je was altijd zo vrolijk, het is gewoon niet eerlijk. je was zo'n lieve jongen, had meteen mijn hart gewonnen. Nu ben je dood, dus je bent er niet meer, ik mis je nog steeds, keer op keer.…

Vleermuis, met uw vlerkjes slaande, Door de avondrust, Nederwaarts en opwaarts gaande, Vast en doelbewust, Gij, het enig ding bewegend In deez' avondstond, Met uw zwart figuurtje tegen 't Glanzend hemelrond, In de lichtgevulde, klare, Diepe hemelkom Lig ik peinzende te staren Bij de stilte alom, En der dingen roerloos wachten Onder…

Ik kijk maar ik zie niets Ik luister maar ik hoor niets Ik tast maar ik voel niets Ik praat maar ik zeg niets Ik zoek maar ik vind niets Nooit kan ik jou meer zien nooit kan ik jou meer horen Nooit kan ik jou meer voelen Nooit hoor ik meer jou stem Ik zoek maar ik vind niets Gedachten zoeken naar herinneringen Herinneringen hoe het was…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

(Lukas 10:42; 1 Cor. 13:1-4) Indien ik de talen der mensen sprak En der engelen taal, Ik ware, zo mij de liefde ontbrak, Een luidende schel, een klinkend metaal. Indien ik de toekomst las En profeteerde, En alles, wat verborgen was, Verstond en leerde, Indien ik dat geloof bezat, Dat bergen verzet, maar de liefde niet had…

De grond is wit, de nevel wit, De wolken, waar nog sneeuw in zit, Zijn wit, dat zacht vergrijzelt. Het fijngetakt geboomte zit Met witte rijp beijzeld. De wind houdt zich behoedzaam stil, Dat niet het minste takgetril 't Kristallen kunstwerk breke, De klank zelfs van mijn schreden wil Zich in de sneeuw versteken. De grond is wit, de nevel…

Ik heb bij een korenveld gestaan. Ik heb de handen uitgestrekt Naar het goud van het golvende graan. O! dat ik die vreugde grijpen kon Van het golvende graan in de gouden zon! Ik heb de handen uitgestrekt Naar de vreugd van het gouden graan. Ik heb in het blanke maanlicht gestaan. Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans…

Kom nu met uw donker, diep erbarmen, Eindelijke Dood. Laat dit pijnlijk lichaam in uw armen Rusten als het kind op moeders schoot. Laat mij veilig door de schaduw uwer groote Vleugelen gedekt Slapen gaan, het moede oog gesloten En het lichaam pijnloos uitgestrekt.…

Ik lag in het hooi, De hemel was mooi, Mijn bed zacht en goed, En het geurde zo zoet. Ik keek met een zucht Van genot naar de lucht. Mijn geluk was als dat Van een spinnende kat. En ik dacht: 'Zo meteen Moet ik op, moet ik heen - Maar ik weet nog niet, hoe Ik dat kan, ik dat doe. Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had…

Toen ik even Van de verzen, die ik las, De ogen peinzend hield geheven Tot de vreugd, die buiten was... Jaap, Jaap! Wie zag ik daar komen Onder mijn raam door de eikenlaan? Jaap, mijn jongen, De vogeltjes zongen Hoog in de bomen En alle vinken begonnen te slaan... Ook in mijn hart ging het zingen aan. Jaap, Jaap! Daar liep Jaap met…