Alle inzendingen van Jacqueline van der Waals

Nu weet ik wat het allerdroevigst is. 't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad, Dat anderen ons aandoen, of 't gemis Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat En jeugd èn schoonheid, eer genoten is Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad Die men beweent in rouw en droefenis; 't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat En…

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan In het gouden licht vandaag, Dat de bladertjes zo stil gaan, 't Een na 't ander, naar omlaag. Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel eed'ler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En alleen…

Ik hield een prisma in de hand En wierp een schijnsel op de wand, Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit, Uit zijne aard geen kleur bezit, Zo velerhande kleuren droeg, Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg, Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas, Dat zelf volkomen kleurloos was, Al deze kleuren scheppen kon En halen uit het licht der zon. Het…

Ik keek in de gouden heerlijkheid van een najaarslaan... Het was, of ik goudene deuren wijd zag openstaan. Het werd mij, toen ik binnenging of ik door gouden gewelven liep: Ik aarzelde even, ik ademde diep, diep van verwondering. Ik voelde me eerst als een kindje, dat stout doet wat verboden is. Ik sprak: "Zijn voor mij die gewelven gebouwd…

Mijn uren gaan voorbij gelijk het zand, Dat langzaam door de dichte vingers vliet En wegvloeit uit de vastgesloten hand; Als water, dat ik dronk, maar proefde 't niet. Ik weet niet of zij bitter zijn of zoet, Ik weet niet, of het zachtkens in mij schreit, Of in mij lacht - het zingen van mijn bloed, Het klinkt zo stil, en 't ver geruis zo zoet…

Jezus, de laatste der nachten, Ging naar de hof der olijven, Liet zijn discipelen blijven Buiten de duistere gaard; Toen koos Hij drie uit hun midden, Met Hem te waken, te bidden, Maar door het bidden en wachten Werden hun ogen bezwaard. Kon dan niet één met Hem waken ? Eén in die smartelijke uren Met Hem de droefheid verduren Van Zijn…

Mijn liefste, waar we beiden zijn, Daar zijn we met ons bei, Al de andere mensen, die er zijn, Ze zijn er niet voor mij. Ze lachen wel en praten wat, Ze komen wel en gaan, Maar doen ze iets of laten dat, Het komt er niets op aan. De andere mensen om ons heen, Zijn ook wel lief en goed, Maar ik bekommer mij alleen Om wat jij zegt en doet…

Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd Bedarend, stil en koel, En druk haar tegen mijn slapen, Waar ik de pijn gevoel. Uw grote, witte handen Bezitten wonderkracht Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd En druk mijn slapen zacht. Blijf zwijgend bij mij zitten,…

Liefelijk ruist door de toppen der bomen De voorjaarswind. Zou die wind van mijn lieveling komen, Die mij bemint? Neen, dan zou ik zijn stem verstaan. Zou die wind naar mijn lieveling gaan? Zeg hem, o winden, dat ik hem groet, Zeg, dat hij wederkomen moet. Rusteloos stromen de stromende beken Naar beneê. Zouden ze van mijn lieveling spreken…

Diep in mijn leven is een heiligdom Waar niemand toegang vindt, waar mijn gedachten Niet binnen durven gaan. Als ik met zachte, Bevende schreden langzaam naderkom, Dan hef ik wel de ogen naar het dicht Gordijn en strek de handen vol verlangen, Maar grijp de plooien nooit en in mijn bange Handen verberg ik wenend het gezicht. Ik durf niet…

Mijn duisternis is vol van Zijne verborgenheid en mijn stilte van Zijn zwijgen. Met het verlangen naar Zijn bijzijn heb ik mijne eenzaamheid gevuld. Mijn honger en mijn dorst stil ik aan de dis van Zijn begeren. Zijn gemis maakt mijn armoede rijk. Zo ik tot Hem riep in mijn droefheid, Hij ant- woordde niet, Zijn gelaat hield Hij voor…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele…

Leg je handje in mijn hand, Ik breng je naar het bloemenland, Het land, waar het hoge pijpkruid groeit En waar de witte meidoorn bloeit. Daar zijn bloemen in overvloed, Boven het hoofd en onder de voet, Met bloemen bekranst, met bloemen beladen, Zullen we door de bloemen waden, Langzaam aan, dat onze hakken Niet de stelen zouden knakken.…

Steeds zien uit een kindergezichtje Twee droevige ogen mij aan, Heel stil en geduldig. Ze vragen, Een vraag, die ik niet kan verstaan. Waarom, o kinderogen! Waarom uit dat bleke gezicht, Dat bleek en onschuldig gezichtje, Die blik op mij gericht? Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in…

Ik ween in donk're nacht en eenzaamheid. Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit. Ze schreit gelijk een kindeke van dorst Schreit naar de weelde van de moederborst, Als Babels Joden, uit Jeruzalem Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom, Gelijk een bruidje naar haar bruidegom: Zó weent mijn stem. Ik schrei naar U, o Heer…

Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon Nog onder ons angstvallig wordt ontweken, Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, - Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden; Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een liefelijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liedren uit. Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar,…

Zoude ik mijn liedjes, de vluchtige, lichte Liedekens zingen, gelijk ik ze zing? Zoude ik zo lustige liedekens dichten, Zo het mij naar mijn lust verging? Zoude ik mij spelender- wijze vermeiden, Dingen bezingend, die buiten mij zijn: Vrede - van 't vee in de vredige weiden, Vreugde - van bloemen en zonneschijn? Zoude…

Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep En als een wakende haar arbeid deed; Doch als men in de droom de dingen weet, Zo wist ik vast en zeker, dat ze sliep. En 'k vroeg mij, of ik uit een slaap zo diep En vreemd de vrouw moest wekken met een kreet? Of wachten tot een prins ze ontwaken deed, Die met een kus de slaapster wakker riep?…

Stond ik voor de poorten, Verlangende binnen te gaan; Ik droeg een kroon op de haren, Ik had een slepend, zware Purperen mantel aan. Ik wist niet, tot wie mij te wenden, Ik was een onbekende In het vreemde land; Ik smeekte: 'Laat mij binnen! Laat mij als dienstmaagd binnen!' En klopte met bevende hand. 'Ik kom met lege handen…

Ist alles Weinen nicht ein klagen? Und alles klagen nicht ein Anklagen? Nietzsche -------------------------------------------- Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak, Was het plots of diep in u iets schreide En de gaafheid onzer stemming brak. 'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een lieflijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liederen uit. Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar,…

Ik weet niet of ik spreke of zwijgen zal, Mijn woorden zijn als dwalenden, als blinden, In 't donker tastende om licht te vinden, Dat voor hun blindheid licht ontsteken zal. Zijt Gij het, God, geweest, die ze op deed staan Uit duistre zielsgewelven, uit zeer diepe, Stille vertrekken, waar ze veilig sliepen? En kunt Gij wensen, dat ik ze uit…

Nu ligt mijn leven als een stille plas, een vlak, blauw water op een grote hei, Dat rustig opziet uit een lijst van gras En riet: een hemelspiegel klaar en blij. Mijn willen en mijn wensen stierf in mij, En wat bevreesd en wat onrustig was, Ging met mijn laatste diepe smart voorbij, Waarvan ik kalm en oud en wijs genas. Mijn ziel ligt…

Is dit, O heer, dit oppervlakkigheid, Dat ik mijn uren en mijn dagen Zo onbezorgd en zonder veel te vragen Zo ongeveer als vroeger slijt? Alleen wat machtelozer en wat zwakker En zonder levenstaak en levensstrijd - Des morgens word ik zonder plichten wakker En hul mij aanstonds in mijn eenzaamheid. Dan komen mijn vrienden die mij wat verwennen…

Noem de overtreding mij, die Gij begaan hebt, Het kwaad, gekruisigd God, dat Gij gedaan hebt, Waaraan Uw volk U schuldig heeft bevonden, Noem mij Uw zonden. Gij wordt gegeseld en gekroond met doornen, Geminacht als de minste der verloornen, En als een booswicht, die zijn straf moet dragen, Aan 't kruis geslagen. Zeg mij, waarom…

Dank dat ik mocht spreken, Eer het grote zwijgen komt, Eer mijn stem zal breken En mijn woord verstomt. Als de hand zal zinken, Die het speeltuig heeft gevoerd, Zal de harp nog klinken Door de wind beroerd? Zal haar klank bewaren Van mijn ziel het kranke beeld? Of Hem openbaren, Hem wiens stem de snaren Aanroert en bespeelt?…

Langzaam op het schelpenwegje Bij het geurend rozenhegje Van haar kleine bloemenhof Wandelt Aagje, die wat luiert, En ze plukt, terwijl ze kuiert, Hier en daar een bloempje af. Peinst en toeft en glimlacht, even Luisterend het hoofd geheven, Of ze hoorde naar een tred.... Bloost en zucht en gaat zich bukken, Om een onkruidje uit te rukken…

[Mijn leven is doorwrocht van deze sterke genade dóór en dóór Rabindranath Tagore] Mijne begeerten stijgen, Mijn wensen velerlei, Tot U, maar met Uw zwijgen Bewaart en redt Gij mij; Wat ik van U ontving, Of van U zal ontvangen, Ge ontzegt mij mijn verlangen Met harde weigering. Of 'k drentelend mijn dagen Verdoe in 't…

't Was buiten stoffig, warm en druk Door 't hete zonneschijnen, Maar ik zat neer in stil geluk Achter de dichte gordijnen, In 't rustig, gedempte licht Dacht ik alleen aan mijn doel en mijn plicht. Maar toen zij de kamer binnentrad, Waar ik stil te werken zat, Over mijn boeken gebogen, Toen viel een straal van het zonnelicht, Over mijn…