Alle inzendingen van Jane

Ergens moet je zijn, God, het oog van de storm waar het rustig is, geen plastic look, ze zeggen dat ik als een zombie dat jij die vleugels van mijn woorden stal. Je zag in mij misschien verloren tijd of slechts een Volvo (480!) total loss gereden, een open achterklep de sleutel er nog in, dwars door de nacht, daar had je niet op zitten wachten…

Van rechts zwommen veertig vissen deze monden binnen, hunkerende kelen even zoveel maal betast, gorgelden gulzig als afvoerputjes doen. Loom de lichamen in een crème van saffraan, dobberende plekken in de zomer. Vergeten het visbestek. Amuse-gueule. Wij wentelden om, in bouillon van grijze garnalen maakten wij er honderd tachtig…

Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar, die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij. De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart…

Dat we ooit konden weten hoe het echt was, vroeger toen we nog kinderen waren en achter op de fiets bij onze vader zaten, benen uitgespreid in veiligheid van rafelige tassen, geen spaak die ons wat deed. Dat we ooit in onze herinnering opnieuw geboren werden, met onze handen stevig aan zijn ruige stof de geur van koppelriem en leger snuivend…

Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar, die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij. De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart…

Hier stijgt ze op met de laatste lieferink mee, ze kan het niet tegenhouden, zang zingt de rouw onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar het verschijnen begon precies hier precies…

met volle bepakking op zijn rug slingert hij van liaan naar liaan tussen Kamtsjatka en Milaan intussen vangt hij Jane een beer en eet hartkeks als was het banaan `t is een echt junglebeest zonder het heen-en-weer zo komt hij altijd veilig aan…

Een wonder Dat is wat jij bent Jij laat me voelen In iedere huidvezel Dat je aanwezig bent En op me loert Je ogen Als zwarte meren Die alles zien Die mij zien Alsof je stiekem Over mij waakt De invloed Die je op mij hebt Is beangstigend En groots Maar vertrouwd als Een wonder…

Je hoort daar, maar slaapt met mij. Je bent met haar, maar met wie ik kus ben jij. Passionele nachten, met een bezette man. Je vriendin zit te wachten, je weet dat het niet kan. Toch ga je maar door keer op keer weer. Geen schuldgevoel hoor, je wilt zelfs steeds meer. Lopend je kamer in, een geur van seks en al. Hopend dat je…

Wij schreven motorblok, carburateur en hoe haal je hem door de keuring heen, gingen lassen, autogeen, electrisch, vlamboog trekken. Wij verbogen geloof, hoop, liefde in het Russisch - hoe onregelmatig is liefde - bestudeerden Kants praktisch vernuft. Wij vonden houtkachels, open vuren en daken met gaten van sterrennacht, in onze onbetreden…