Taal en nog eens taal
Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou
als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar,
die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je
je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij.
De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt
aan boord, container vol relieken, taal en nog eens
taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek
- mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach
op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar:
eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel
en nog een stoel, een stugge haar, gebarsten hand,
een donkerte, soldatendingen. Later sprak je tegen
me aan, de punten van mijn borsten schuurden
bontgekleurde vleugels aan de overkant,
waarin de kamer hangt, zachtjes schommelt, mij droomt.
---------------------------------------------
uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.
Inzender: smt, 7 juli 2021
Geplaatst in de categorie: overlijden