813 resultaten.
Een villa van een kippenhok
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 516 Mijn broer, een man met gouden handen,
Het hok met afgeronde door lood opgelegde randen,
geen twee weekends, maar 2 maanden klussen,
met hier en daar enkele dagen tussen,
het is dan ook af, een waar pronkstuk dankzij vele uren klussen,
2dehands materialen bijeen gezocht,
al het hout eerst afgeschuurd,
geïmpregneerd tot duurzaam product,…
Steracteur
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 169 Muizenissen van de zomer
lezen lectuur op de bank
over een horizon die niet liegt
terwijl jij droomt in verhalen
probeer ik de liefde te vertalen
het raam is niet veel verder dan
de steracteur die open en dicht kan
met hetzelfde gevoel als gisteren
maar het lijkt verder hier vandaan
muizenissen van de nacht
ze kruipen over het tapijt…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette
een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart
zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid
onbevlekt wit en onbevangen
er ligt geen deken van onverschilligheid
over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden
tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte
op zijn vlucht langs de…
Kaarslicht (voor pa)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 713 Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven
Was jij een lichtpunt in mijn leven
Helaas door ziekte werd jij gesloopt
Niet de genezing waarop zo werd gehoopt
Na een korte en oneerlijke strijd
Was het uiteindelijk jouw tijd
Door een stille wind werd de vlam gedoofd
Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…
Beeld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Waar zouden we gaan
als we hier niet waren
om dichter tot elkaar
te bestaan
om te spreken
en sprakeloos te zijn
om te horen
en verlicht te zijn
om ons een eigen
beeld te vormen
en het te plaatsen
aan die van jou
het in koude klei
te kneden en klinken
tot onze gronden
hier bezinken
om gemengde aarde
te zijn…
Schaduw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 Is het eenzame onzekerheid
van een boom in de regen
van de vroege ochtend
tijdens een winter
die aarzelt in stilte
nu adem valt
in zwijgend verlangen
met niemand
die de droom opraapt
is het de schaduw van de nacht
die me terugroept naar jou.…
Koud
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 132 Het zijn doorgaans niet de mensen
die het zich kunnen veroorloven
om in een restaurant te gaan eten
die het koud hebben
het is koud voor de mensen
die door de maatschappij
in de steek zijn gelaten
zij hebben het koud
en het laat de meeste mensen koud
dat zij het koud hebben
men voert liever de eendjes
dan een zwerver zonder brood
mijn…
Zwarte ster
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 203 Mijn ogen zoeken tere bloemen
die mijn ziel met licht betasten
boven het Britse landschap schijnt een ster
in de eeuwigheid, het licht van een idool
het is geen popster, maar een zwarte ster
hij zal je niet zeggen wie je bent
in tientallen metaforen leeft hij voort
door zilte duurzaamheid van liefde.…
Bij de rivier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Het is alsof ze de dood hoort fluisteren
nu ze hier is, bij de rivier, die luistert
naar haar woorden van stilte en verleden
en in haar verdriet woont een mysterie
vol eenzaamheid en wereldleed
een gezelschap van droevige mensen
op weg naar niemand, nergens is er leegte
de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd
met nog meer verdriet van droeve…
Maart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 147 In de maartzon
zag ik je
wuivende haren
hoorde ik je
kleine schater
We liepen de
natte landen in
en stapten door
het oude bos
We liepen de
buitenhuizen voorbij
en stapten de
singels in
Je gaf me
je mandarijn
je gaf me
je lach…
Voetsporen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 281 Het waren geen krijtstrepen
of een rekensom voor verlangen
er stonden geen woorden in het zand
er was een zilte wandeltocht
door eenzaamheid van het verlaten land
en voor iedere dode een vlieger
een kind dat huilde op het strand
zonder moeder en strijkbout
met een touwtje in zijn hand.…
Herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 140 Het is er nu, die vergankelijkheid
die zo kan rotten op de grond
en we vinden er ook bodem
na zwoele zomerse winden
we vinden er weer eikels
die zijn gevallen door koude
en het intieme van de nacht
we houden van zijn regens
in regelmatigheid van zwijgen.…
Geheim
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 139 Hij fluistert naar de sterren
voor zover zijn stem kan reiken
slechts de nacht die naar hem lacht
het gevoel wil maar niet wijken
hij zit in zijn stoel zonder een doel
niet echt op zoek, in zijn handen een boek
hij leest voorbij de horizon
het verhaal dat in een droom begon.…
Fossiel
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 137 Stille eeuwigheid
een oude ziel in droomtooi
zwijgend in een steen.…
Regennacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 160 Het is bijna alsof je de zomerse zon
achter de horizon hoorde dalen
nu je met de blauwe verf
van jouw stille liefde
jouw geweten kleurt
om te overleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij de mens
die jij voor ogen ziet
en ook de druppels
van de nachtelijke regen
blijven dalen in jouw gehoor
door het vertrouwde
van de regennacht…
hersenkramp
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 302 onbedoeld en pijnlijk
trok haar denken samen
verduisterde het namen
die zij niet vergeten mocht
ongevraagd en vrijelijk
liet zij woorden open
die ongewenst verzopen
In klotsend hersenvocht
klauwend naar houvast
in heldere ogenblikken
wat tijd niet kon verwrikken
en haar geen soelaas bood
werd zij een vreemde gast
in haar ouder wordend…
Stille bagage
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 386 Het is bekend, alles wat onopgemerkt bleef
leeft in stilte onder de wolkenzoen
in het land van jouw heimwee
geen schurken die de boel bedriegen
of eenzame goden, het noodlot in de hand
geen krant met leugens over liefde
of een acteur op een zonnig strand
met slechts de zon als gezelschap
nu de liefde geluidloos is
in alles overstemmend zwijgen…
Schildering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 152 Je was even in het waarom
nadenkend op schilderspapier
waren schimmen mensenzielen
kwamen streken in vorm
alsof de horizon weer hoopvol was
met zijn bomenrijen aan de einder
bij iedere golf een riviertje verf
en onder de zon een beekje.…
Zwijgend landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 294 Vaak wanneer ik mij verplicht
in het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de eenzaamheid
die in mijn jeugd zo voelbaar was
ik betreed dan regels der heimwee
denk weer aan dingen
in geloof van eigen ongelijk
ik bemerk weer die innerlijke pijn
onwetend in nieuwsgierigheid.
Ik schraap alle hoop bijeen
voor een beminnelijke rol
in minder…
Jeugdhaven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 373 Er liggen zes boten
aan een steiger
in de haven van mijn jeugd
ieder met een eigen zeil
een buitenboordmotor en roeispanen
een kiel, een roer, en een reddingsboei
soms spring ik in het prille water
van het meer, met minder herinneringen
bevaar ik oceanen in mijn fantasie
waar mijn moeder plots een eiland wordt
en mijn vader een gebergte…
puur
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 219 in haar mondhoek
streelde haar tong
een vlekje chocolade
wat haar zucht
naar puur verraadde
en ik in haar verdronk…
putlucht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 312 je ruikt hemels
zei de man
met zijn tong
in vreemde bochten
terwijl zijn ogen
en zijn speeksel
onbeschaamd
haar borsten zochten
maar toen haar knie
zijn delen raakte
en daarmee zijn bron
van zaligheid ontsloot
werd zij verrast
door de
ongerioleerde lozing
uit zijn laatste ademstoot…
weet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 205 weet
mijn vrijheid werd geroofd
niet omdat
ik in iets geloof
maar omdat
ik blind en doof
politici vertrouwde
die geschiedenis herkauwden
tot een ondoorzichtige brij
terwijl zij mijn "ik" verbouwden
tot een onherkenbaar "wij"
weet
mijn stem werd verspild
door ego's
die onbezwaard en kil
en blijkbaar
zonder eigen wil
als elkaar…
Raven en zwanen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 184 Jouw stem nadert de betekenis
van zwarte vogels boven het veen
tijdens de herfstnacht
en ik verzamel de kornuiten
als zangvogels van tegenspoed
in een obstinate droom
hoe ze jouw graf hebben verlaten
met het geluid van dode boeken
ontmoedigd op weg naar de zon
in hun duistervlucht over de meren
waar zwanen dromen over dronkenschap
en…
Dwaalsporen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 183 De dwaalsporen van de giraffe
staan hier in het achterland
op het grasveld
wie durft er nog
zijn nek uit te steken
wanneer iedereen
boven het maaiveld
wordt onthoofd
als een maagd
met een mening
en het doet er niet toe
wat de mug over de olifant denkt
als de kat van huis is
dansen de luizen op tafel
en neem ik je in mijn volksmond…
Pacifist
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 172 Wat gebeurt er
met het woordgeluid
wanneer kanonnen bulderen
en stromend bloed
de nacht inluidt
voor doden en gewonden
waar is de stem
die vrede liegt
terwijl geweervuur
steeds meer harten grieft
mensen niets meer vragen
dan doden-loze dagen
is er geen zin
geen woord of taal
die einde maakt
aan dit verhaal
van wreken
en verdelgen…
Moeder
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 194 Zag ik mijn moeder
in de zwoele zomernacht
gekleed in roes van zwarte tulpen
met in haar hart
mijn zelfportret
van hardwerkende handen
en boog zij zich
tot de kolkende rivier
om het haar te wassen
in het bloed van de wereld
door de adem van mijn heimwee.…
Woordwonden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 323 Uit eerbied voor uw schrijven
reageer ik niet
uit al uw woorden voel ik stilte
al zou ik er toe neigen
de minste liefde
voel ik niet
uit al uw wonden
stroomt inkt
naar de rivier
van nieuwe woorden
zo zwart als uw geest
ben ik in uw stilte geweest
zo duister als de nacht
voel ik uw onmacht
in de woordwonden
van uw tedere ziel…
Daar zit je dan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 512 Daar zit je dan
te midden van alles wat is geweest.
Vier muren en een bed
en een boek dat zich niet leest.
Stilte en alleen met jezelf
en geluiden van de straat.
Zoveel vragen zonder antwoord
en niemand die vraagt hoe 't gaat.
Daar zit je dan
eenzaam en ontheemd.
Jouw wereld bleef hetzelfde
terwijl je van jezelf bent vervreemd.
Stilte…
Eenzaamheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Eenzaamheid komt alleen
het vreet zich een weg naar binnen
en praat zonder veel zinnen
maar de stilte is nooit sereen.
Eenzaamheid grijpt om zich heen
als klauwen in het duister
slissende klanken, geen gefluister
eenzaamheid, sarcastisch en gemeen.
Eenzaamheid is een monddode stem
die vertelt zonder iets…