Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Abys) Ik noemde jou ooit de beschermengel van Rogi Wieg, een welgemeend superlatief, maar in wezen was je veel meer dan dat, namelijk een vrouw van vlees en bloed, die Rogi wist te lezen. Vannacht zocht je me op via de mechanische apparaturen en gaf je me een superdouw, die mijn ziel deed stuiteren van mega-extase. Je wilt mijn…

Natuurlijk heb ik ook liever tijden van vloed, maar de natuur leg je niet aan banden, ook al toont Fortuna haar vrolijkste snoet, aan schijnvertoningen kun je je lelijk verbranden.…

Ik kan soms nachtenlang genieten van een boekwerkje als 'Leda' van Paul Eluard in de vertaling van Hans Lodeizen. Het is dan niet zozeer de Franse bard, maar meer de Hollandse, die mij de gekozen vertaalwoorden doet prijzen. Het is alsof ik dichter bij Hans kom en bij de redacteur Hans Polak, de woorden trekken minzaam krom, worden…

(voor Clinton Young) In Texas zijn ze nog steeds de weg flink kwijt en denken ze zonder pardon en goede rechtsgang een vermeende moordenaar koelbloedig te kunnen lynchen. Alles wijst erop dat Clinton niet de moordenaar was, maar zijn valse maten met valse verklaringen. In dé staat van de outlaws en rechtvaardige ranchers gaat het binnenkort…

Ineens was ze daar weer, haar lange paardestaart sloeg heen en weer, haar vurige ogen hadden maar één doel voor ogen en na een knappe demarrage knalde Lieke Martens de bal weergaloos snel binnen de doelbogen.…

(voor Chester Charles Bennington) 'We all have wings, but some of us don't know why' Michael Hutchenge Als kind ben je seksueel misbruikt, een vriend van je vader verwoestte jou, waardoor jouw ziel werd gefnuikt en je continu krijste in de ijskou. Verder hebben veel van jouw kameraden op jonge leeftijd suïcide gepleegd, je voelde je…

Het lijkt wel een aflevering van The Lord of the Rings, maar binnen afzienbare tijd zijn de twee woontorens, genaamd Leo Vroman en Georgine Sanders een feit. Dan staan deze Goudse grootheden voor lange tijd vereeuwigd in de Goudse moerasgrond, pal naast een filiaal van de Plus en de Lidl. Dat is weer minder. Een literair huwelijk op betonnen…

Een pad was van het pad en zat bij de ingang van de lift, terwijl ik dacht dat hij door kinderen lek geprikt was. Ik zag in gedachten alleen nog zijn karkas en ogen vol chloor. Pas later, toen ik in de nacht naar buiten ging, zag ik de pad voor de deur staan, wachtend op een gast als ik. Als een elegante lakei opende ik de deur voor…

Oek de Jong had zijn voordeur wijd open staan en ik keek lange tijd naar zijn marmeren gang. Het was zomerhitte en hij wilde natuurlijk de boel flink later doorluchten, ook met het oog op zijn nieuwste roman, die anders maar stikte. In de verte hoorde ik stommelgeluiden en naast zijn huis waren de goudkleurige bordjes van zijn edele buurman…

Als één van de acht jonge zwanen kon hij de gang van zaken niet meer bijhouden en knikte hij steeds door zijn slappe poten, waarschijnlijk vanwege botulisme. Hij was aan de diarree, maar dat ben ik ook soms. Dat hoeft nog geen rood alarm op te leveren. De dierenambulance arriveerde en een kloeke medewerkster nam de jonge zwaan mee naar de…

Hij lag te soezen aan de oppervlakte van het water, dat door kikkerdril onbegaanbaar was gemaakt. Niet ver van het huis van een bekende operazangeres. In gedachten hoorde ik muziek van Mozart en Verdi erbij, terwijl hij mij met zijn lodderige ogen aankeek en diepe ontroering in mij opriep. Zijn grijze rug stak boven het water uit en het klinkt…

Amy houdt mij in de gaten sinds ik haar gezegd heb dat ze op Eva Jinek lijkt. Ze denkt dat ik smoorverliefd op haar ben, maar dat raakt echt niet de gevoelige snaar. Als je een poes tegen de haren in strijkt, dan ben je al gauw de verliezende sigaar. Amy schudt met haar stevige billen en ze wordt terecht zenuwachtig van mijn geloer.…

(voor Serge van Duijnhoven) Je nodigt me uit om naar jouw woning in Brussel te komen, omdat je verhuizen gaat, zodat ik mag grasduinen in jouw privébibliotheek, waar wellicht nog iets van mijn gading ligt. Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen. Tof man, maar gezien het feit dat ik al jarenlang als een kluizenaar leef en in het…

Dat ik ooit 'De Kapellekensbaan' van Louis Paul Boon heb uitgelezen en de oeuvres van Hermann Hesse en Frederik van Eeden, lijkt me nu iets uit een ander leven te zijn. In het heden vergaap ik mij als een flaneur in een bonbonnière, snoep ik detaillistisch van geestverheffende marsepein en word ik al door een strip van Garfield verrijkt…

(voor Hans Dorrestijn) Na jaren van zwartgallige humor presenteren, weet Hans als vogelaar vrolijker te stromen. Als onderdeel van twee grijsbebaarde heren loert hij naar aparte vogels in alle bomen. Samen met zijn kameraad speurt hij op de meren naar zeldzame en bontgekleurde exemplaren, een surrogaat voor het met vrouwen parkeren en een…

Tijdens het lezen van een luchtige roman van de verleidelijke Lisa St Aubin de Terán knabbel ik van Duyvis borrelnoten en nip ik van het bier. Ergens voel ik mij diep schuldig, omdat ik niet voor zwaardere kost heb gekozen, maar de boog kan niet altijd gespannen staan en een jointje hier en daar verzacht de stressmodus. Dus lees ik gerustgesteld…

Als dromerig kind hield ik ontzettend veel van de groene varens, die massaal in het bos achter ons zomerhuis in Gasselte aanwezig waren. Wanneer de felle zomerzon op deze varens scheen, leek het mij alsof ik door de Elisese Velden liep, de wildtuinen van Eden. Ik begroef mijn hart in de wortels van deze sierlijke planten om mijn hart later…

De moderne mensen schermen zich af met allerlei soorten schermen, waarmee ze geheime communicaties plegen te doen. Schijnbaar mysterieus. Vroeger deden de ridders dat met schilden. De dwingende beeldschermen vergiftigen de vrije zielen en bijna niemand durft nog diep in de ogen van de ander te kijken. Ten tijde van de magische toverlantaarns…

Dit verdomde gehucht is zo sompig als de pest en ik zak er al jarenlang in weg, het lijkt wel alsof de stadsmuren nog steeds bestaan en mij geen uitweg gunnen. Gek genoeg bemin ik ook de oude beelden van mijn stad, zoals de Tiendewegpoort, die ooit als ingang van de binnenstad schitterde en waar men misdadigers gevangen hield. Nu glij…

Ik ken de schone verzen die Heinrich Heine over de Noordzee heeft geschreven en ik ben in menige zoute golf woest ondergedoken, in verbeelding talloze kwallen opslurpend. Terwijl de krabben aan mijn tenen hingen, genoot ik van Fish van Marillion, die 'A penny for your love, my dear!' zong en daarmee zo ongeveer mijn somberheid bezong,…

Als de gebochelde Quasimodo fietste ik over de Achterwillense weg in Gouda, een nauwe weg van asfalt, waar scooters met fastfood in hun plastic boxen heen en weer scheuren alsof het acute voedselschaarste is. Een oude man werkt iedere dag in zijn tuin en laatst zag ik hem naar lange boomstengels grijpen, die door de wind in zijn richting werden…

Ergens in Engeland rijdt opnieuw sinds lang vervlogen tijden een bierwagen door het ruige landschap. De stoere paarden met dikke sokken en knoestige knieën gaan over paden, waar geen auto kan komen, terwijl het kostelijke bier in de houten tonnen heen en weer klotst. Op de bok zit een grijsaard met verstand van zaken te kwijlen bij het…

Per email werd mij gevraagd of ik er geen bezwaar in heb, dat ik gebeld word om het een en ander door te spreken over mijn eventuele bijdrage aan een bundel over 750 jaar stadsrechten van Gouda. Ik heb stoer teruggemaild, dat ik benieuwd ben naar de vrijheden en beperkingen van die opdracht, terwijl direct contact met wildvreemden en het…

Ik heb bijna alle drugsmiddelen geprobeerd, alle New Age wegen en jarenlang praatgedoe bij de beste psychiaters van Nederland, maar nog kamp ik met faalangst en durf ik vreemde mensen maar amper te genaken, laat staan toe te laten in mijn comfortzone. Spuug bloed. Sociale vaardigheden zou een vak moeten zijn op alle scholen in de wereld,…

Er is niets mis met het huis op zich, sterker nog, het floreert volop en er heerst een serene rust, terwijl ik de planten teveel water geef. Maat houden was nooit aan mij besteed. Er waren nachten in ondergrondse danslokalen, waarbij ik de tel van de bierflesjes geheel kwijtraakte. Als bierbrouwer had ik zeker geen winst gemaakt. Mijn vader…

Ik zag hem staan met zijn kromgebogen hengel en gespannen nylondraad. Vanaf de overkant keek ik toe hoe hij het heftig tegenstribbelende gevaarte uit de sloot wilde halen. De grote snoek verweerde zich met man en macht en ik zag hoe zijn staart het water deed opspatten. De visser met een sjekkie in zijn mond gebruikte een schepnet om…

Aan verre reizen hoef ik al helemaal niet meer te denken, want dan verzoek ik de goden en ligt een angstpsychose dik op de loer. Toch verstuur ik de nauwelijks leesbare codes op de lipjes van de blikjes Coca Cola om een verre reis te winnen, heel tegenstrijdig allemaal. Ik begin al te bibberen, wanneer ik mijn vertrouwde stad op de fiets…

(voor Tom Dumoulin) Je doet me denken aan die melige reclame van 'Breek de dag, tik een eitje!'. Ik weet niet hoeveel biologische scharreleieren jij per wielercours eet, maar ik schat rond de honderd, wanneer je zulke prestaties weet te leveren. En nee, eieren staan niet op de dopinglijst. Als een jonge God passeerde je de finish…

Ik ben bijna zover dat al dat geschrijf me niets meer kan schelen, nog even en ik ben vrij van dat nare gedoe om sporen na te laten, terwijl dat nergens op slaat. Mijn diepste zieleroerselen worden door onkundige pooiers genadeloos om zeep geholpen. Fossielen dekken de lading niet en aan nieuwe hiërogliefen hebben wij ook niets. Ik…

Het gaat te diep om er überhaupt woorden aan te spenderen, daar die de lading niet dekken en de pijn beter in stilte gedragen wordt, omdat stilte de taal van God is. Geen alcoholroes kan mij het gemis doen vergeten, geen allermooiste vrouw, die mij van top tot teen minzaam streelt, want in mijn gewonde ziel draait een angel continu door…