Alle inzendingen van Joanan Rutgers

In antwoord op de vraag, die Jeroen Brouwers per televisie stelde, namelijk waarom sommige mensen wel voor zelfdoding kiezen en anderen niet, terwijl zij aan dezelfde mankementen lijden, meld ik hem, dat sommige mensen niet alleen meer voor hun kiezen krijgen, maar ook nog eens genetisch gezien te weinig afweer hebben en daardoor eindigen…

Volgens de psychiatrische wetenschap ben ik als borderliner in mijn babytijd verwoest door een mislukte moeder-kind-hechting, wat mijn latere, extreme ontsporingen verklaart. Die verklaring heeft mijn intermenselijke eenzaamheid niet echt opgekrikt en sinds ik anti-depressiva slik dreigt mijn echte ik er hard op achteruit te gaan, waarvan…

(voor Erwin Olaf) Daar zat je dan weer aan de gesprekstafel van Jeroentje groentje Pauw, die je venijnig confronteerde met een advocaatje slapjanus, die de inhumane, brute, walgelijke daders van een hemeltergende misdaad probeerde te verzachten met lulkoekpraatjes en een hoge, irritante stemtoon. Ik zag jouw borst hijgend van woede op en…

Geen mens is perfect en iedereen maakt fouten en juist dat maakt een mens tot een mens. Ieder mens heeft het recht om te vallen en om daarna weer als een Phoenix op te staan. Juist onze ruwe, incomplete kanten maken ons tot goudeerlijke mensen. Tenslotte eindigen we allemaal als uitgeholde sceletten, dus gaat het erom wat we met onze geesten…

(voor Mata Hari) Als nuchtere, aristocratische Friezin had je ook in Leeuwarden kunnen blijven om bij de Oldehove te mediteren met een stuk suikerbrood en een glas beerenburger, maar nee, je koos na je Indonesische trip voor het wilde leven in het artistieke Parijs, waar je poseerde voor kunstenaars en waar je naaktdansen opvoerde, die…

Gemene piraten met koffers vol parels en gouden juwelen hebben jou van mij gestolen. Zij maken goede sier met jou en ze doen alsof ik een vreselijke boeman ben. Ik weet wel beter. Het zou nooit in mij opkomen om de zon te verduisteren. Daarvoor heb ik teveel in de shit gezeten. Net als Christus Jezus geef ik mijn leven voor jouw…

Niet te geloven, dat je zonder dat ik het wist zo nabij was en toch niet de moeite hebt genomen om mij op enigerlei wijze gerust te stellen. Ik dacht, misschien zit er nog een kaartje van jou in mijn postbox, maar nee, de leegte staarde mij aan, zoals de leegte mij iedere seconde aan blijft staren alsof ik er niet meer toe doe. Je denkt misschien…

In de Goudse Schouwburg keek ik vanaf een riante zetel naar 'Hedda Gabler' met Karina Smulders in de hoofdrol. Ik genoot van die 19-de eeuwse sferen en de sierlijke, lange rokken van de vrouwelijke actrices. Soms voelde ik Henrik Ibsen keihard op mijn schouders tikken om mij bij de les te houden, wanneer ik afdwaalde naar de sexy benen…

(voor Shirley Jannice Henry) Als de zeer gerespecteerde vrouw van de kunstschilder James Porter hoefde je niet met de benen en al bloot. Als moeder van twee kinderen zag jouw toekomst er florissant uit en dacht men alle tegenslagen weg. Zeker dat meest ongewenste en definitieve. Toch strandde je onherroepelijk in jouw zwaar getormenteerde…

Vermoeid door een aanhoudende buikgriep slenterde ik met mijn zak boodschappen naar wat ondersteuning bij de Albert Heijn. Een Marokkaanse goedzak op leeftijd zat driftig tekeningen in te kleuren en ik zakte even lekker door mijn knieën, rustig loerend naar de afgeprijsde bloemen en planten. Ineens was daar dat allochtone meisje, die…

Na op U-Tube nog maar eens 'Don't Leave me this Way' van Bronski Beat te beluisteren en te bekijken, gaf één van mijn vele, negatieve stemmen mij te weten, dat de dood ook mooi is, maar die stelling betwijfelde ik ten zeerste en dat valt immers nog te bezien. Ik pakte mijn goudkleurige bieropenener in de vorm van een naakte vrouw met de opgeheven…

Zij schreed dubbelzinnig rondborstig door de flink bezochte kroeg, waar ik na jaren weer eens binnenwandelde. De kroegbaas van jaren her was vervangen door een jonger exemplaar, die overigens net zo lodderig uit zijn whisky-ogen keek. Ik bestelde de ene bier na de andere en uit nostalgische gevoelens wist ik zonder ophef te veroorzaken…

Het was op de Goudse Tiendeweg ter hoogte van de boekhandel Verkaaik, dat ik samen met een anonieme vrouw al fietsend tot stilstand kwam. Het was hartje zomer moet je weten en ik begon uit alle poriën te zweten. Door een genadevolle windvlaag sloeg de rok van mijn tegengangster omhoog en keek ik recht tegen haar witte slip, die van zacht…

Soms denk ik wel eens dat mijn liefde voor woordgetover voortkomt uit de angst voor de snel naderende dementie. Ik wil coûte que coûte nog zoveel mogelijk mooie woordcombinaties verzinnen en publiceren voordat het licht definitief uit gaat. Zo van, dát pak je niet meer van mij af! En ook voordat ik mij geheel op klankpoëzie ga richten,…

Ik weet inmiddels dat ieder mens ertoe doet en dat ieder mens telt, ook al is de huidige maatschappij daar nog lang niet op ingericht. Niemand is een niemandal, ook al claimen veel malle mensen, dat dat wel zo is. Gemis aan inzicht en verder allemaal gelogen dramatiek. De liefde is niet slechts voor uitverkorenen, maar voor iedereen, ook…

Ik lig als een oud schip in de haven, vermoeid van de verre reizen en de averij zo her en der. In het ruim liggen nog voldoende biervaten, maar zelfs het bier vloeit minder dan ooit. De zeilen zijn versleten en de masten vertonen diepe kloven en houtworm, soms klim ik naar het kraaienest om keihard om mij heen te krijsen, zwaar verbitterd…

Na een nachtbraaknacht keek ik met kleine oogjes naar het licht dat oostwaarts begon te schijnen, op te komen als een stellig verwijt jegens mijn nachtelijk waken en gapen. Woest kroop ik onder mijn dekbed en ik herhaalde de zinnen, die ik met serieuze aandacht eerder die nacht had verzonden. In de verte scheurden de eerste auto's al…

Ik ben bekend met diverse krachtdieren in mijzelf, want die ben ik tijdens trancereizen allemaal tegengekomen. Sjamanen bestrijden elkaar met hun bekend geworden krachtdieren, vandaar dat ze er niet mee te koop lopen. Ik ontdekte onlangs heel spontaan een nieuw krachtdier in mij, namelijk de wolf, want mijn dorst en honger naar drank…

De zon is al maandenlang een smiley met een neerhangende mond en ik waad al eeuwenlang rond in een terneerzuigend moeras, waar piranha's mijn voeten en benen afkluiven. Zie dan maar eens voort te struinen. En ik goochel wat af om mijn ellende te transformeren en ik verzuip mezelf in bacchanalen van virtuele hugs en tederheden. En in de…

(voor Roelienke) Eens verscheen jij als een prerafaëlitische prinses vanuit het verstikkende duister naar voren, waardoor ik jouw talloze geheimenissen en occulte wijsheden als de mij zo geliefde Chardonay-wijnen inhaleerde. Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin. Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage…

(voor Oscar Wilde) Het is zover, na ruim een eeuw van vechten tegen de bierkaai, heeft de koningin van Engeland eindelijk het negatieve oordeel over Oscar's reilen en zeilen ingetrokken. Samen met anderen heb ik gevochten als een wakkere leeuw en zond ik brieven naar de koninklijke familie en de heren rechters, die maar bleven dwepen…

(voor Cigdem Yuksel) De Zilveren Camera Prijs glipte in jouw gouden handen als een engel, die de weg kwijt was en toch weer op koers kwam. Het terechte geluk straalde van jouw gave gezicht en ik zag goudvergulde feeën en nimfen rondom jouw geopende chacra's dansen. Al dat immense geluk in tegenstelling tot de Syrische kids, die jij…

(voor Annemarie Heite) Aan de praattafel van Eva Jinek wist je met vol elan jouw protest tegen de NAM weer te geven. Je hebt dan ook absoluut recht van spreken, want die verduvelde aasgieren hebben jouw boerderij totaal afgepakt, gestolen, met de grond gelijk gemaakt ter meerdere glorie voor hun valse salarissen. En lachgas produceren…

(bij een zelfportret van Emmeline Deane) De pasteltinten druipen als acasiahoning van jouw nog steeds natte schilderdoek uit 1891, waarbij ik als een vis op het droge naar adem snak. Jouw rechterhand met de lange, artistieke vingers staan trots en fier in jouw zijde geplant, terwijl de oranje achtergrond mij als een wollen deken toedekt.…

Soms word ik na een nacht lang stoeien met woorden en opgerakelde emoties zo rond vier uur 's middags wakker en moet ik mij haasten om nog wat daglicht te vergaren. Je wilt niet weten wat voor handelingen er allemaal nodig zijn voordat ik mijn voordeur op slot kan draaien. Bovendien pieker ik nadien nog lang over de handelingen die ik…

(voor Karin de Bok) Ik had je een vriendschapsverzoek op Facebook gestuurd. Gewoon, je leek me namelijk hartstikke tof. Kijkend naar een aflevering van Jinek memoreerde Arjen Lubach, een Groninger net als ik, naar jou, omdat je door een zware depressie zelfdoding hebt gepleegd en je levensklok stil bleef staan. De grote wijzer haperde…

In deze tijden van overinformatie, waar wij stress en prikkelbaarheden van krijgen, weet ik vaak niet meer waar ik het zoeken moet. Wat zoeken? Ik bedoel iets van relaxatie na al die gore overdaad aan opdringerige, krijsende informatie. De talloze beeldschermen verpesten mijn onschuldige ogen en maken mij onbewust tot een harteloze robot…

Ik zak weg in het moeras het leven. Daarboven scheer ik als een panische, hysterische gierzwaluw door de lucht. Ik ben beide manifestaties niet. Ik ben volgens mij veel meer, maar ik heb het niet zwart op wit. In een manisch schilderij van Liu Lui herken ik even mijn wanhoop, maar de sempexbombrief, die ik vanmorgen kreeg, scheert…

(voor Willem van Royen) Willem was geen familie van Heleen, maar wel een Goudse beroemdheid, hij fietste, ook al was hij vel over been, met zijn bakfiets vol ijzeren gekkigheid door weer en wind door de Goudse binnenstad. Hij groette bijna iedereen, ook mij, als oudijzerboer gelukkig met iedere schat, die hij vond of kreeg. Als een kind…

Ik kocht een doos met 24 Vegter's-rolletjes bij Albert Heijn. Voor de helft van de prijs. liggend tussen een stapel overgebleven artikelen van Kerst en Oud en Nieuw 2016. Met een gratis spuittuit, maar de slagroom hield ik om persoonlijke redenen achterwege. Ik heb er flink van gesnoept, want er zitten nog maar 3 in. Ze doen me denken…