Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Ik heb vandaag een schaap gekocht. Vraag me niet waarom. Zomaar. Of niet helemaal zomaar. Ik had al gras op mijn balkon gelegd. En een hok gebouwd, voor tegen de regen. Hooibalen aangesleept en massa's voer. Ik heb het arme dier gerustgesteld. Mijn snufferd in zijn wol gestopt. Ik denk dat ik warmte zoek. Vandaar. Tijdens…

Via een Kruidvat-treinkaartje reisde ik naar hartje Amsterdam om in de Nieuwe Kerk volop te snuffelen aan de materiële restanten van mijn tragische idool Marilyn Monroe. Bij die jurk met parels, die in een beroemde film door een windraster omhoog werd geblazen, snifte ik meerdere keren, maakten mijn handen ongecontroleerde grijpbewegingen én…

Een paar dagen geleden stond de maansikkel pal boven de Venusster. Ik had dat nooit eerder gezien en de goden tipten me. Dat was een goed teken, wist ik, harmonie uitstralend. Ik had er nog een foto van willen maken, maar ik had zo veel wel. Toch ligt dit spirituele beeld voor eeuwig in mijn ziel verankerd en herdenk ik het, terwijl…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen. Ik probeerde haar op Facebook te achterhalen, maar ik vrees dat ik de verkeerde…

Met een grijze baard tot op mijn heupen waggel ik wat in mijn boshut rond. Ik kook een soepje van bospaddestoelen, peterselie, lavas en kikkerbillen. Ik heb het allemaal meegemaakt; het einde van de oliediefstal, electriciteit en schaliegasgestuntel. De overstroming van Zeeland, Noord- en Zuid-Holland en de herinvoering van primitieve…

Mijn vloerbedekking bestaat sinds kort uit pure chocolade van biologische cacaoboeren en de wanden heb ik ingesmeerd met melkchocolade van Belgische kwaliteit. De lade van mijn bureau zit bomvol chocolade, in feite alle laden. Het is dan ook een geladen onderwerp. Ik heb zelfs lampen van chocolade, al zul je begrijpen dat ik daar geen…

Een commerciële medewerkster van Het Parool belde me overdag, begin van de middag, ik was net aan het wakker worden. 'Meneer Rutgers, ik heb een zonnig aanbod voor u, ik mag u twee weken gratis Het Parool aanbieden, want het is De Week Van De Krant, bent u daar van op de hoogte?' 'Maar, lieve schat, de zon schijnt buiten, meer heb ik echt…

De dagen tussen ons gleden als eeuwigheden aan ons voorbij. Mijn vurige hart wist de vrieskou te weerstaan, ook al priemden enge walvisvaarders scherpe speren in mijn reeds gewonde, dunne huid. Ik zie je bijna overal, in ramen en in namen, in sushi en in twee geitenkaaslekkernijen om op te warmen. Een tsunami aan verdriet overspoelt…

De tante van mijn vader heette tante Tiet en dat vond ik als kind enorm vooruitstrevend. Ik bedoel, daar heb je dan geen zestiger jaren voor nodig om open en bloot toplessgenot te vieren. Tante Tiet schuifelde door haar Bedumer huis alsof de Canadezen het dorp niet hadden bevrijd. Haar zoon combineerde slagroomgebak met bier en hij joelde…

Enorm verdwaald draalde ik wat door Gouda, ik sjokte van de Hema naar de Blokker en van de Blokker naar het Kruidvat. Met holle ogen als van een heroïnejunk staarde ik naar het afgeprijsde snoepgoed en naar de zinloze troep plastic rommel. Bij C & A streelde ik het Palomino-paardje over zijn hardplasticcen ruggegraat en dacht ik terug…

Rond mijn hart woedt een oorlog en diep in mijn onbewuste knagen de robotratten aan mijn fundament. Er zingen nog steeds lieftallige sirenen op de rotsen langs de wilde oceaan, waar ik in rond dobber. Ik geef niets om mijn imperium, dat immers louter uit schade bestaat, al tellen de profiteurs de zegeningen. Ik erken de erfzonde, al…

Welgeteld woonde ik in zes pastorieën en zie ik mijn vader nog steeds in al die huizen op en neer lopen of scrabbelen met mijn moeder om geld. Tjongejonge. Iedere zondag na de ochtendpreek kregen we een gebakje, in Heerenveen was dat een symphonietje, omhuld door marsepein. Ik was altijd de eerste die zoiets op had. Met zevenmijlslaarzen…

Achter mijn oogleden is een donker heelal met miljoenen sterren die ons omhullen. Onder de wollen deken lik ik de wonden en helen de goden jou en mij. Door aanhoudende poem-poem-poem duik ik er weer in, ook al is mijn bed heel moe van mij. Ook al slaap ik niet, het filmscherm toont de meest boeiende beelden. Achter mijn oogleden is…

Ik voel het kloppen van mijn hart in mijn handpalm. Ik bemin dat trouwe orgaan, die alsmaar verder tikt, ook als ik slaap. In de donkere kamers staar ik naar de wanden, die vol met wonden zijn. Soms staat het op instorten, rommelen de fundamenten, kraken de zolderbalken. Mijn hart heeft vele stormen doorstaan en het verdraagt zelfs…

In een schemerig en regenachtig Gouda fietste ik nog even naar de supermarkt voor wat gerstenat en stevige kost om daarna nog even langs een gratis boekenstalletje te fietsen, waarbij ik wonder boven wonder een boek van Susan Smit pakte, gesigneerd en wel, welwel, al heb ik haar een nepheksje genoemd, ergens vind ik haar wel lief en dat heeft…

Ik fladder amper, zelfs niet in de nacht, want dan rek ik wel mijn vleugels, maar de ramen houd ik potdicht en de sleutel van de voordeur verstop ik voor mijzelf. Met pit drink ik de goedkope Pitt bier en mijn monnikenwerk plaatst zich even later op het schijnlichtgevende scherm van Apple. Ik tuur ernaar als naar een vurige minnares, die…

Ik heb nog steeds een groot zwak voor Disneyland en bij de Marokkaanse kapper lees ik nog graag een Donald Duck om de wachttijd wat te doden. De strategie van Guus Hillary Geluk is gestrand, ze baalt, want ze is verslagen door een blaag, die de blauwen met gemak versloeg met de roden.…

De ochtend is gevallen en ik ben één van de eersten die er getuige van is, daar ik zo meteen mijn bed induik na een lange nacht van schrijversgeploeter. Net als de vleermuizen, nachtuilen en mollen schuw ik het daglicht, waar de bedrijvigheid prat gaat op zijn oppervlakkigheid en snelheidsoverwinningen, wat mij allemaal gestolen kan worden…

Het meest opzienbarende wat ik vandaag heb meegemaakt, zijn twee vechtende mannetjeseenden. Pal voor mijn fietsenhok beten ze elkaar fel in de nek en ze hadden het niet door dat ik hen benaderde. Ik stond over hen heengebogen als een boze rechter. Ze renden er vandoor en in de vijver gingen ze volop door met hun dwaze geruzie. Een…

(voor Joop Braakhekke) Mijn vader was net zo oud als jij toen hij aan darmkanker leed, die was uitgezaaid naar de lever. Jij lijdt aan alvleesklierkanker en je hoop op genezing is even gering. Mijn vader was net als jij homofiel, maar hij hield het levenslang verborgen, tenminste, zolang mogelijk. Hij hield ooit van ene Joop in Amsterdam…

(bij een kunstfoto van Cindy Sherman) Niet dat ik ze aan wil raken, kneden, verlebberen, opzuigen, tegen mijn wangen drukken, nee, niets daarvan, ze mogen zijn wat ze zijn, adellijke eruditie in chique, duurzame, betoverende, stoere wijvenkledij. Cindy kiekt Cindy in allerlei posen en in allerlei gewaden. Ze is steeds een ander, maar toch…

Het gevaar dreigt uit alle hoeken en de hoeken zijn bevolkt met de meest snelle wolfsspinnen, die mij dolgraag om zeep helpen. De aangepaste massa pleegt nog liever moorden, dan dat het de moorddadige gewoonten loslaat. Overigens maken ze geen schijn van kans, omdat ze van hun Goddelijke Oorsprong zijn losgeraakt. Deze blaaskaken zien…

Ik ga de hele santenkraam door elkaar gooien, algemene verwarring stichten en rijk en arm samen klutsen tot een smaakvolle pannekoekenmix. Poedersuiker en bloemenhoning voor iedereen in handbereik, net als de appelschijfjes, partjes ananas en Beemsterkaas met sambal manis. De magen van armen en rijken zijn immers gelijk. We verlangen allemaal…

In huis kijk ik naar de kunstwerken, die je hebt gemaakt, de tastbare souvenirs, die je hebt achtergelaten. Je schone mozaïekspiegel, waar ik liever jou dan mezelf in zie. Het kleurrijke armbandje van wol, dat ik zachtjes met mijn bibberende rimpelvingers aai. Naar je foto's kan ik niet langer dan een paar seconden kijken, want dan wordt de…

Ik nader opnieuw het frisse ochtendgloren na een doorwaakte nacht vol onrustig getob. Ik weet nauwelijks nog wie ik ben en in mijn bed kroel ik met de luizen en het andere ongedierte. Laatst kreeg ik een tongzoen van een rioolrat. Ik dacht dat een bepaalde queen zich had vermomd. Suffe ik. De eerste werkmieren starten hun auto's al en gaan…

Terwijl ik in een kasteel aan de Rhône woon, iedere dag bij een zessterrenrestaurant uit eten ga, mijn overdekte zwembad met champagne is gevuld, mijn butler een model uit de ranch van Playboy is, ben ik er nog niet over uit waar ik dit jaar eens met mijn plezierjacht naartoe zal gaan. Gisteren heb ik een zesde Renoir aangeschaft en morgen…

In de huidige zee van veranderingen dreig ik kopje-onder te gaan, althans, mijn wrakhout is niet bepaald een suite in The Ritz en de hongerige haaien glijden al dreigend langs mijn spartelende voeten. Ik probeer uit de psychologische kluwen te komen, maar de misverstanden en noodlottigheden stapelen zich ongenadig en wreed op. Mijn liefste,…

Ik was zes of zo en Sinterklaas kwam met veel vrolijk gedoe in onze klas binnen. Ik herkende het preekboek van mijn vader en zijn schoenen en zijn zwarte horloge. Die herkenning was meteen een grote smet op de magie, de boel was niet bij zinnen en ik durfde niets te zeggen in elk kader over dit bedrog. Deed als de Moulin Rouge en grapte…

Zo rond mijn achtste jaar bouwde ik in het bos naast ons zomerhuis in Gasselte een boshut van hout en, let op, meerdere lagen prikkeldraad. Ik werd wel eens schertsend Sinaspriltje genoemd, maar in wezen was ik echt depressief en koos ik uit afweer en drang tot zelfbescherming voor deze eerste manier van afzondering. In feite zit…

Ik kruip met mijn laatste krachten door de modderige loopgraven, terwijl ik bevend en wit weggetrokken langs een kameraad ga, die het niet heeft overleefd. Ik kijk in mijn eigen ogen van vroeger. Langzaam duw ik de oogleden naar beneden. Ik tijger nog een mijl, totdat ik in de armen van een non verwijl. Zij brengt mij zorgzaam naar de ziekenboeg…