Paranoia
Ik zak weg in het moeras het leven.
Daarboven scheer ik als een panische,
hysterische gierzwaluw door de lucht.
Ik ben beide manifestaties niet.
Ik ben volgens mij veel meer,
maar ik heb het niet zwart op wit.
In een manisch schilderij van Liu Lui
herken ik even mijn wanhoop, maar
de sempexbombrief, die ik vanmorgen
kreeg, scheert mijn stoppelbaard niet
vrolijker. Er is werkelijk geen enkele
poes, die mij kan opbeuren en de
speelgoedtreintjes op zolder ook niet.
Ik denk soms aan de reclamespot, waarin
Adele Bloemendaal in een schuimbad zit
en zij haar megaborsten grotendeels toont.
Het boeit me niet meer en ik weet hoe
ze als oud, versleten besje wegteert.
Dat doen wij mannen immers ook.
We trachten de vitaliteit hoog te houden,
maar in feite zijn we zo achterdochtig
als de pest en bijten ratten onze kelen...
Geplaatst in de categorie: psychologie