Alle inzendingen over psychologie

Zij staart in de spiegel een puist ontsiert haar gelaat frustraties maken zich meester van het nog jonge puberbrein Onzekerheid krijgt macht zij twijfelt en vraagt zich af 'Ben ik wel goed genoeg?' stilte is het antwoord Een beugel bedekt haar tanden nog een halfjaar te gaan dan kan zij eindelijk eens ontspannen weer lachend in het…

Hier volgt een inhoudloze mededeling U denkt wellicht hij schrijft dat uit verveling Een lofzang die het grote niets bezingt Het onaanwijsbare dat ons omringt Het woordeloze Zijn van heel het al Waar e gelijk is aan mc kwadraat Dat over een miljoen jaar weer vergaat En wederkeert tot stof in berg en dal En dat als mengsel, voor het…

0, tintel' uw hart in de druk van uw hand: Ik dank voor een vinger twee, drie! Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt…

Als liefde vergaat tot enkel stof en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum verdwijnt de einder verder uit het zicht en wordt geen enkele rozenstruik gemeden Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert is het onverwachte dat langzaam wordt geboren natuurlijk was dat schuilend op…

Dat je teweegbrengt is van meer belang dan wat je teweegbrengt…

‘Hoe over 't brandend blind bazalt Vind ik de weg naar Lethe? - O alles te vergeten Eer de avond valt! Ik weet dat dood en donker komen Als dit schel daglicht is geblust, Maar ik wil diepe klare rust, En zonder dromen. Voor wie als ik van kind tot knaap, Van man tot grijsaard derven, Voor die is dood en sterven Maar verontruste…

Ik heb geleerd altijd ja te zeggen ook al ging het ten koste van mezelf Ik heb ook geleerd dat een ander altijd belangrijker is dan dat ik ben Ik heb geleerd om aan de ander zijn behoefte te voldoen Als er onrust was, probeerde ik de vrede stichter te zijn Dit dus vooral Met familie Doordat de ander altijd…

Zo noemen ze het Piekerstoornis Piekeren iedereen kent het wel Het heeft totaal geen zin Dat weet ik wel en ik doe mijn best het te accepteren en het niet zo serieus te nemen En het te verminderen maar op het moment ben ik er zo klaar mee en kost het me zoveel energie zodat het me alle plezier ontneemt Toch…

vanochtend neem ik een andere weg loop zogezegd in de schaduw van gister dezelfde route maar in een ander daglicht als een ontdekkingsreiziger ben ik, lopend naast de heg die mij geleidt langs een laatste rustplaats nu komen de namen in beeld op de stenen maar ik ken in het verleden geen steg noch het wenen wat ooit werd gedeeld ik…

Je ging ervan uit dat Had wel verwacht Wist niet wat Dacht … Was nooit jouw bedoeling Voelde je er ook niet prettig bij Wilde juist verzoening Wou juist niet mij … Zo jammer dat Je een andere indruk wekt Want écht schat Heel veel respect Slachtoffer van dit leven Overkomt het je allemaal Vooroordelen blijven aan je kleven Een jammerlijk…

Ruiter en paard zijn voorbij. De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn? Is iemand wel één uur geweest…

letterlijk lachend ter wereld gekomen mijn kleine prins olijke peuter zo kwetsbaar blank, rein; magische zonneschijn onze intense band werd oersterk en veel zwaarder dan lood Tim, onze liefde raakt, waakt, dirigeert en overheerst zelfs de dood kon ik je enge ziekte overnemen, ik deed het sofort mijn ogen hebben jou veel mogen zien, van jullie…

Druk druk maken Ik zet mezelf onder druk Ik voel me al tijden niet goed Ik ben hard aan het werk aan het vechten om me beter te voelen en nu zet ik mezelf onder druk dat het eindelijk eens beter moet gaan Misschien eerst maar eens mezelf accepteren en eerlijk zijn naar mezelf zonder ontkenning oordeel…

wie ben jij als je je wonden likt je angsten als moedermelk drinkt? tel jij de dagen meet je het leed kleur je de macht vervorm je de vragen? wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

Mijn uitdaging is: Vrij zijn in mijn doen en laten Er mogen zijn Accepteren en zijn wie ik ben En mag zijn waar ik wil zijn…

omhuld voel ik mij het maakt mijn wereld klein de mist, grijs is als een weerbare deken en voel me opgenomen in mijn eigen zijn dat ik niet ver kan kijken is soms een waar genot maakt mijn wereld zelfs overzichtelijk de ruis van elders komt niet aan bod ik ben een met wat is afgemeten in een kleine ronde al het aards dat thans is verborgen…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

het lijkt me een genot niets te moeten zeggen en alleen ergens te verblijven geen woord dat dan over mijn lippen komt alleen mijn lijf zou het uit kunnen leggen dat wat ik niet luidop wil laten horen immers zo veel heb ik al gezegd, voor nog meer lijk ik verstomd het laatste is vaak pijn of liefde (wat is het verschil) verborgen achter…

een man schuifelt wankel langzaam onzeker voetje voor voetje een man denkt na over de volgende stap verdriet kan niet vlug het heeft tijd nodig…

Spatiebalk Voor mijn ogen. Alsof ik niet eens zeggen mag wat ik niet zeggen kan. Spatiebalk. Ik droom van dreunende vingers die zich uitsloven om ook maar iets van ruimte te creëren tussen woorden. Tussen zinnen ook. Spatiebalk. Ik typ zomer en hoop stilzwijgend dat de ruimte tot het volgende seizoen precies zolang duurt als tot de volgende…

Als ik wil weten wie ik was word ik benieuwd naar wie ik nog ben dan kan ik oude foto’s kijken die nu niet meer zo goed lijken ik kan dan dieper dalen in tijd en mijn geheugen met beleid totaal afpellen tot de kern van het verstand en het gevoel met als allerhoogste doel uiteindelijk te mogen reiken naar wat ik zou willen lijken…

IK Wie ben ik? Ben ik het licht in de leegte dat je bewustzijn voedt? De adem die doet leven op het ritme ‘eb en vloed’? Ik spreek Ik ben Maar ben ik werkelijk die stem? Ben ik diegene die jij ziet of toch maar liever niet Een onvervulde verwachting of stijg ik nog in je achting Ben ik wat je wou zijn in je dromen en gedachten…

Hij heeft ze zien komen in zwakte van zijn dromen de demonen en de spoken uit kelders en spelonken de ijle lucht wordt ouder gesloopt is nu de brug in zijn ogen spiegelt leven een rugzak op zijn rug hij voelt zich niet bedrogen de zombies ruiken bloed hij is een held op sokken vakantie doet hem goed hij heeft niet veel te mokken…

Tussen de jaloezieën door, Die wiegen in de wind, Zie ik de fonklende zon In de wuivende tuinen. En maar één dak van de stad Zie ik boven het groen, Eén dak, met een raam - Maar dat is nooit open. Wat is achter dat raam, Achter dat dromende oog? Is dat een lief geheim - Of maar een blinde leegte? Zie daar het waaiende groen Tussen…

Angst is latent, dus zelden openbaar, maar is ieder uiteindelijk gegeven. Het wereldleed, mislukking, kinderschaar... Ja, iedereen heeft wat om voor te beven. --------------------------------------------- uit: Uit de gelijknamige bundel (1992)…

Ik zie de blaadjes van de bomen vallen Dat geeft me verdriet Want waarom lukt het hun wel om los te komen Maar ik van mijn hoofd Lukt dan weer niet Vervolgens gaan ze bloeien Krijgen ze mooie kleuren En dan denk ik bij mezelf Ik wil ook zo graag groeien Maar nu ik erover nadenk Denk ik helemaal verkeerd misschien Ik moet het namelijk…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

Geen motivatie kunnen vinden Toch wel willen Twee dingen die we vinden maar niet kunnen binden toch wel willen geen motivatie dus maar op zoek mijzelf op papier krijgen maar niet willen lezen in een boek niet gelezen willen worden zoals een boek zonder woorden pijn aan mijn mentale pezen voelt alsof iedereen mij al heeft gelezen en ik…

soms gelukt het mij mijn zwijgen op te rekken dan wel anders uitgedrukt gedachten binnensmonds aan elkaar te rijgen om ze vervolgens in slaap te sussen en de ziel mij aanspoort let op, probeer ze niet te wekken laat ze rusten op een kussen maar de ogen sluiten en de lippen te doen verstijven leidt niet altijd tot waarachtige openbaring…

Er was een man die verzen schreef, en drie keer duizend had geschreven, tot er hem niets meer overbleef om nog te schrijven of te leven. Hij zat daar, grijs en zwak en ziek, te mummelen en stil te wenen; toen hoorde hij wat hoornmuziek, en rees voor God gauw op zijn benen. Blijf zitten, zei hem moe de Heer, Ik kom maar even met je praten…