Opgekropt verdriet

5 u in de ochtend,
haar hoofd bonkt.

Gedachten roepen als schimmen
met open mond.
Woorden verstommen
rond verleden pijnen:
" heb je het nu nog niet geleerd?"

Terwijl haar weten verdwijnt,
het kleine kind in haar
verdrietig wegkwijnt.
Haar handjes kloppen
tegen de opgetrokken muren
beklad van beelden rond niet begrepen zijn.

Er woedt een storm van....

van nooit verwoordde opgekropte woede
tot de muur barst
brokstukken worden uitgekotst,
naar buiten sijpelend.

Het mocht toen niet
Het mag nu niet

'Pakt een pilleke
Dan gaat het wel voorbij'
Hoort ze zeggen.

Ze hebben je liever
alleen maar blij
in deze opgefokte maatschappij
van glitter en glamour.

Ze rijkt haar hand
naar haar kleine meisje
Sust haar
Troost haar
Wiegt haar
Tot ze weer in slaap valt.

... Triggers knn traumastukken wakker maken. ...

Schrijver: Katty wijns
15 augustus 2025

katty.wijnspandora.be

Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5