Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Ooit speelde ik de gelaarsde kat, dienaar van de Markies van Karabas, de hoofdrol in een toneelstuk, opgevoerd in de Glanszaal te Gouda. Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek. Ik voelde hun geesten om de…

( voor Judith Herzberg ) Dichteres zonder weerga, zonder schijnvertoningen, een ziel zo mooi als Marilyn Monroe op haar beste poses, als Anne Frank in dat vernederende, uiterst beklemmende verstophuis, moedig de pen hanterend als vreedzaam wapen, maar effectiever dan heel het Duitse wapenarsenaal. Hitler heeft het nakijken met zijn bombastisch…

Nu Duitsland zijn wonden likt, Spanje op miraculeuze wijze gewonnen heeft, via snel en gedreven spel, gaan we weer een Spaanse oorlog tegemoet, want reken maar dat die stierenballeneters ons als voetballende stieren de doodsteek willen geven. Laat je niet misleiden door hun rode lapjes, noch door hun zigzagtempo en theatraal gedoe, hun temperament…

Daar stond hij voor het doel van Uruguay, de man die zo mooi in de versnelling gaat, geboren in Bedum, net als ik, zo zie je maar, er zal wel een krachtige aardstraal lopen of Arjen Robben is die uitstraling inmiddels zelf, heeft hem ingeslikt en gaat ons zondag van de Duitsers laten winnen, wat een magnifieke doorzetter! Wat een weergaloze…

Toe, verlies je hoofd, draai als ballonnen op het water en zie maar in dat je dagelijks kunt knappen als gevangen helium, kerels met zichzelf wijsgemaakte, jarenlang zwoegende trots, vrouwen met ingebeelde schoonheidsidealen via jarenlange wie mooi wil zijn moet lijden paden. Kerels, ieder weekend een krat Heineken of Hertog Jan! Vrouwen, ieder weekend…

Het is al jaren geleden, maar ik ruik nog je Chanel-parfum, de heerlijke dampen van je okselzweet, de tomatensoepgeur, die ik rook, wanneer ik thuiskwam van een lange dag geploeter bij de commando's. Als officier had ik extra verantwoordelijkheden, die ik maar amper kon dragen. Ik geef het toe, ik greep te veel naar de sterke drank en mijn cocaïneverslaving…

Ik slenter vermomd in een narrenkostuum traag over de bollende, middeleeuwse brug, twee schildwachten met vlijmscherpe speren knikken minzaam naar mijn kolderieke uitstraling. De poortdeuren staan wagenwijd open, ik loop er zo naar binnen, wat een ruimte en wat een genot! Kramen met verse vis, kleurrijk fruit en groente, ik nuttig een gebraden…

Ik ben de kat die langs de straten slentert, de loslopende hond, de rondvliegende kraai, lang leve het grauw, miauw miauw miauw!, ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar de sleutels van jullie stoffige tuinkelders, op jacht naar druppels troost, rood of wit, of anders forceer ik die deuren, want van poëzie alleen word ik niet dronken. Als…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

We komen elkaar vaak zo hier en daar tegen, we liggen op niveau, we delen dezelfde humor, hetzelfde inzicht aangaande kunst en intellect, ze zeggen dat ik verliefd ben op jou en dat zou zomaar kunnen, want je bent een hele lieve vrouw! Ik kocht een schilderijtje van je en jij toonde mij je door hennepkunst versierde borsten, ai, dat was niet…

Wees maar niet bang voor al die grote mensen met hun grotemensenonvrede gestoeld op onwaarheden en vals venijn, de kift, zelfbedrog, boze projecties, verstikkende, kritische geluiden, verslavingen, onbehandelde trauma's, beperkte vermogens tot inzicht, hun geesten zijn niet in overeenstemming met hun postuur en daarbovenop doen ze zich nog…

( voor Marga Minco ) Als oude dame van in de tachtig, rimpels overal, ik weet niet eens of je nog leeft, heb 'Het bittere kruid' gelezen als een schilderij van Chagall, ziet men weliswaar de vele groeven in je gelaat, maar dat zegt niets over de de wonden in jouw hart, die veel dieper gaan. Wanneer die grote, goddeloze nachtmerrie van W.O.2…

Kom, drink! de druiven zijn rijp, de witte en de rode, beide kleuren zijn ons lief, laten we ze plukken en er wijn van maken, om zo dit tranendal van boze duivels te vergeten, zwelgen in de roes van verdwenen Amorpijlen of Amor is ook dronken, zet het onrecht om, hef de bekers, giet het vocht van hogere goden, voor even, als in een droom, niet…

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril, die verslagen is door een agressieve overmacht, een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde. Hé jij daar, op die dominante kansel, ik verdom…

Ik zag een veld vol stevige zonnebloemen, verbaasd dat zoiets hier mogelijk was en daarboven zwarte kraaien, je kent het wel, deze keer als levend schilderij van mijn beroemde zielsgenoot Van Gogh, Vincent ja, een depressieve aap zonder prozac helaas, de trein raasde voort, maar dat gele beeld raakte mij als nooit tevoren, boezemde mij angst…

Ik zag Boutens fietsen op de Markt in Middelburg, terwijl het ringsteken in volle gang was, bevallige amazonen op paarden met olifantebillen. Hij draaide alsmaar rondjes zonder iemand te groeten, een blik waardig te gunnen. Hij groette mij, omdat ik de enige was die hem zag. 'Hé, P.C.!', schreeuwde ik. Voor computers moest ik niet op de Markt…

Er ligt voor miljoenen cocaïne op de daken en geminachte zwervers met brave tijdschriften in hun nicotineklauwen dansen als gestoorde kannibalen rond de vuurpotten van goud, de automatisch open-en-dicht-klappende deuren van Albert Heinztomatenketshup. Ik ken u niet zei de magere dwaas en hij liep op sandalen van marmer. Een zeemeermin met reusachtige…

(voor Virginia Woolf) Hoe moest zij het zeggen, hoe kwam er verlossing van de vele beelden, stemmen in haar depressieve hoofd, die zwart als teer waren, als de levensbedreigende schaduwen in de vernietigende ramen om haar heen. Zij schreef romans om de doem te bezweren, van zich af te wenden, maar dat werkte tot op zekere hoogte, op een…

( voor Hans Lodeizen ) Een jongeman, zo teder en fragiel, ademde zijn korte leven de poëzie in en uit als een eeuwigheid. Er bloeiden rode rozen uit zijn rode mond en gele en roze, vooral roze. Hij bracht de kleuren van de papegaaien en de regenbogen onder woorden, soepel als een lasso, hij zalfde ons met de zachte golven van zijn geurige…

'People, I'm gonna leave this old world beyond' Peter Green Blote vrouwen, rijp, op ooglapjes na, schuddend met hun veelsoortige borsten, in een magische kring, schommelende wijnflessen, onterechte dompers, schermutselende zwaardvissen, vechtend met lachgas en kriebels, vreemde danspasjes in de lucht van zijde om door te prikken met dierlijk…

( voor Gerrit Achterberg ) Hij verzonk voortdurend in de wereld die hij aangreep zonder te vallen of aansturend op dit zwaarmoedig gedweep met een dood die hem op de hielen zat. Onder het ijs vergaf het moordhuis de man die om bevrijding bad van een rekkend Golgotha, een vierde kruis. Vertoevend in het land van woord- getover zocht hij…

De troost bij het haardvuur is voorbij, zoals de warmte van je soepele lichaam ver van mijn koude lichaam spookt, je zwarte lokken lijken op de manen van mijn paard. Verslagen gaan we weer de harde struikelwegen van eenzaamheid en liters Chardonnay uit Chili. Vanuit mijn diepste innerlijk groeit gegarandeerd nog eens de droom van de verbitterde…

( voor Hans Plomp ) Hij zwom ver de droomzee in zonder om te kijken, hij dook diep, tot de schattenbodem, zonder omhoog te kijken, hij nestelde zich voor lange tijd bij zoenende zeemeerminnen met jonge, stevige borsten, felgroene staarten en altijd stijve reuzetepels, bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme walvissen in trance, bij…

In de kelders van haar blijmoedige ziel dansen de elfjes, dromen de gnomen, staat de gouden vijfster stralend overeind. Haar wapperende zomerjurk bolt zich als een ragfijn vlindernet, de bloeiende akeleien vormen een aureool boven haar piekerende zelfbesef. Nergens op aarde heeft het licht van Jezus zoveel ingang. Nergens zo. Of is het haar…

( voor Jessica Durlacher ) Jij etaleert flinterdunne bespiegelingen achter een violette voile van plastic wijsneuzen, jouw geheim, al hebben ze duizend oren, duizend ogen, daar komen ze niet achter. De zuiderwind waait door je gave oren, je fluorescerende billen, voorbij doordringende nautilus-klanken in de bolle zeilen van je hersens, dienstbare…

Na alweer veel teveel bier en wijn; die ene kus in het verlaten ochtendhotel, terwijl je vroeg of je met me meemocht, waar hij uit angst voor verkrachting jouw ranke gestalte moest afwijzen, hoezeer jouw teleurstelling ook pijn deed in zijn uitgerukte hart. Maar sinds hij je hart mist werd hij herboren in pijn. Eureka, de jaren van observatie…

( voor Mark Rutte ) Je hebt dan wel een nipte overwinning, weet wel, de tegenstand is niet gebroken, begin maar met je zogenaamde ontginning, wij zullen jouw ivoren toren met de waarheid bestoken. Dag en nacht ligt je fakeglimlach onder vuur, blijf jij maar een verbeten slaaf van het kapitalisme, vier maar blindelings feest, rechtsaf met…

( Sonnema-sonnet ) Die pure een-en-zeventig kruiden zou men niet zomaar in het wild kunnen plukken. Ik deel dit Friesche wonder met al mijn bruiden, tesamen ervaren wij de mooiste indrukken. Dit vocht geneest ons van alle kwalen, kostbaarder dan nardusmirre, geestelijk goud, het zal de oude wonden niet openhalen en de grootste toverdokters…

Sapfo verscheen in mijn dromen als een mooie, wulpse vrouw met lange, zwarte haren en een renpaardtaille, prinses in het wit op lichtbruine sandalen, als een orkaan zo heftig met machtige borsten van ivoor, warm als vuurkolen. 'Dat', zei ze, 'is de brand waar menigeen zich graag aan brandt en daar ligt het land waar ik geboren ben!'. Ze wees…

Nog nooit was een vrouw minister-president, calvinistische en roomse mensen voeren de boventoon, altijd mannenego's op de troon, geen vrouwelijk schoon, laat Femke zegevieren, duldt geen valse vent! Niemand van de heren is zo integer als zij, is het volk blind en met enkel een geleidehond al blij!…