inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.634):

Tequila signorita

Flink verdoofd door een halve fles Mexicaans gifwater,
de andere helft zat in mij, danste de slanke Spaanse
schoonheid speciaal voor mijn vertroebelde ogen, zo
geil, zo intiem, zo ongeremd, ze scheurde de kleren
van haar wilde lijf, bewoog haar slangetong, schokte
poedelnaakt zichzelf naar een orgasme toe, schokdraad
ten spijt, en viel daarna in een diepe slaap, wat mij
op het idee bracht om maar sterke koffie te zetten.
Niemand weet dat Van Gogh zijn zonnebloemen at en dat
zijn psychopathische dokter er vergif door mengde en
dat hij op weg naar China is gestruikeld over spijkers
van verf en een leeg doek. Deze wereld heeft hij nooit
echt gezien, zijn ogen rolden al als knikkers in de
vuile sloten van Uden. Verstrooid op diverse plekken,
voer voor hongerige, verleidelijke muzen, die met hem
een fles tequila soldaat maakten, net als bij mij, ons
als starende dronkaards achterlieten. Honderdduizend
moerbeibomen staan te wuiven in de wind, vele vlinders
zie ik dromen van een overwonnen schrikbewind. Vele
schatkisten hebben wij als stoere piraten op geheime
plekken verborgen, wat wij terugvonden waren de lege
schatkisten, de sieraden, het goud en de antieke
kostbaarheden zijn ons door dronken vrouwen ontnomen.
De tequila signorita's hadden ons dubbel beetgenomen!

Schrijver: Joanan Rutgers, 10 juli 2010


Geplaatst in de categorie: vrouwen

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 502

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)