Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Pas maar op, want er staan overal kwakzalvers en charlatans aan het roer, die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten of de rechten van het kind. Deze betweterige, omhooggeschoten, giftige klimplanten overwoekeren het liefste de zuivere zielen, omdat ze daar jaloers op zijn. Deze psychische en rampspoedige criminelen rusten niet…

Soms weet ik heel goed hoe het met mij gesteld is en staart de leegte mij aan als een executie-eskader. Terwijl ik dan de nieuwe Facebookvrienden tel en bedank, bedenk ik allerlei slimme ontsnappingswegen voor deze nieuwe eenzaamheid. Ik probeerde zelfs eens met een brief koningin Maxima te versieren, maar de Rijksvoorlichtingsdienst…

Zonder jou zijn de oude plekken niet meer wat ze waren. De kroos, waar jij huisjes op wilde bouwen, is verdwenen. Op het brugje, waar jij zo mooi kunstfoto's maakte, staan nog maar enkele rietpluimen. Ik keek er somber naar en mijn ziel daalde af in het donkere water, waar ik visjes zocht. De honden roken het intense gemis in mij…

(voor George Michael) Het is tweede Kerstdag 2016 en het journaal vertelt me dat je gisteren overleden bent door hartfalen en een ruig leven. Voor de huisdeur van je pittoreske huis in Goring-on-Thames leggen de mensen bloemen en kaarten met liefdevolle teksten. 53 jaar. Het water naast jouw huis kabbelt rustig tegen de kade en een vrouw…

Om te weten hoe het is om gestigmatiseerd te worden, wil ik je wel even in mijn ziel toelaten. Of durf je niet? Net als jou heb ik een dikke kasteelmuur om mijn kwetsbare wezentje gebouwd, maar kom, ik laat de ophaalbrug neer. Let niet op de muizen, die je proberen te verdringen, noch op de waterslangen en haaien in de slotgracht, door…

In de trein op weg naar Assen denderde de sneltrein na station Lelystad door een woestijnlandschap, waar ik nauwelijks weet van had. Na de betonnen hoogbouw van die stad in the middle of nowhere zag ik meen ik graasdieren, die men herten noemt. Verder zag ik her en der dorre bomen, die op cactussen leken. Ik vermoedde dat de boswachters…

Ooit leerde mijn psychiater mij dat ik altijd terugkeer naar mijn favoriete nulgevoel. Ik kon en kan de weelde van welke positiviteit dan ook niet dragen, waardoor ik het wel moet afstraffen en doen kelderen via destructiviteit. Ik ben nu eenmaal een grote nul, zit er in mijn kop geprent en kan ik op geen manier ombuigen. Misschien ligt…

Van kinds af aan heb ik geleerd om altijd eerlijk te zijn en nooit water bij de wijn te doen. In mijn heroïsche dromen was ik altijd de kloekmoedige ridder die met open vizier de vijand tegemoet trad. Ik heb het zwaard uit de rots getrokken. Ik heb het gejuich van de talloze deernen op de kasteelmuren met een dankbare knik in ontvangst…

De slangekoppen kwamen uit alle hoeken tevoorschijn, er kwam er zelfs een uit mijn toiletpot, die hoog rondcirkelde en bliksemsnel in mijn achilleshiel beet. Ik sloeg dat mormel met mijn WC-borstel knockout. In mijn slaapkamer kwamen er nog meer slangekoppen met de meest demonische, misdadige, kwaadaardige, egoïstische flikkerlichtogen…

Tijdens de preek in een kerkdienst zogen we op witte pepermuntjes, als je er op kauwde gaf moeder je een por, kreeg je een giechelbui, dan gaf moeder jou een boze blik en een venijnige knijp in de bovenarm. Het was de kunst om de Kingetjes flinterdun op je tong uiteen te laten smelten. Of als ze heel scherp waren met de rand in je tong te…

Jammer hé dat ik niet te vangen ben, niet in een doosje te stoppen, zoals Donald Jones zo mooi zong en die mij ooit vriendelijk groette op het strand van Harderwijk. Ik zal zijn brede glimlach nooit vergeten en hoe hij met zijn slanke, mooigebruinde lichaam voorbij schreed. Je kunt me niet vastpinnen als een zeldzame, doodgemaakte vlinder…

Ik vraag me wel eens af hoe Jezus het heeft gedaan, ik bedoel niet zijn seksuele escapades, maar hoe hij verlicht is geraakt. Wat ik weet vermoedelijk via liters rode wijn en flinke hoeveelheden hasj. Dat Johannes de Doper hem kopje onder duwde in die rivier zal hem misschien wat slokken water hebben opgeleverd, maar zeker geen indrukwekkende…

Ik heb vandaag een schaap gekocht. Vraag me niet waarom. Zomaar. Of niet helemaal zomaar. Ik had al gras op mijn balkon gelegd. En een hok gebouwd, voor tegen de regen. Hooibalen aangesleept en massa's voer. Ik heb het arme dier gerustgesteld. Mijn snufferd in zijn wol gestopt. Ik denk dat ik warmte zoek. Vandaar. Tijdens…

Via een Kruidvat-treinkaartje reisde ik naar hartje Amsterdam om in de Nieuwe Kerk volop te snuffelen aan de materiële restanten van mijn tragische idool Marilyn Monroe. Bij die jurk met parels, die in een beroemde film door een windraster omhoog werd geblazen, snifte ik meerdere keren, maakten mijn handen ongecontroleerde grijpbewegingen én…

Een paar dagen geleden stond de maansikkel pal boven de Venusster. Ik had dat nooit eerder gezien en de goden tipten me. Dat was een goed teken, wist ik, harmonie uitstralend. Ik had er nog een foto van willen maken, maar ik had zo veel wel. Toch ligt dit spirituele beeld voor eeuwig in mijn ziel verankerd en herdenk ik het, terwijl…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen. Ik probeerde haar op Facebook te achterhalen, maar ik vrees dat ik de verkeerde…

Met een grijze baard tot op mijn heupen waggel ik wat in mijn boshut rond. Ik kook een soepje van bospaddestoelen, peterselie, lavas en kikkerbillen. Ik heb het allemaal meegemaakt; het einde van de oliediefstal, electriciteit en schaliegasgestuntel. De overstroming van Zeeland, Noord- en Zuid-Holland en de herinvoering van primitieve…

Mijn vloerbedekking bestaat sinds kort uit pure chocolade van biologische cacaoboeren en de wanden heb ik ingesmeerd met melkchocolade van Belgische kwaliteit. De lade van mijn bureau zit bomvol chocolade, in feite alle laden. Het is dan ook een geladen onderwerp. Ik heb zelfs lampen van chocolade, al zul je begrijpen dat ik daar geen…

Een commerciële medewerkster van Het Parool belde me overdag, begin van de middag, ik was net aan het wakker worden. 'Meneer Rutgers, ik heb een zonnig aanbod voor u, ik mag u twee weken gratis Het Parool aanbieden, want het is De Week Van De Krant, bent u daar van op de hoogte?' 'Maar, lieve schat, de zon schijnt buiten, meer heb ik echt…

De dagen tussen ons gleden als eeuwigheden aan ons voorbij. Mijn vurige hart wist de vrieskou te weerstaan, ook al priemden enge walvisvaarders scherpe speren in mijn reeds gewonde, dunne huid. Ik zie je bijna overal, in ramen en in namen, in sushi en in twee geitenkaaslekkernijen om op te warmen. Een tsunami aan verdriet overspoelt…

De tante van mijn vader heette tante Tiet en dat vond ik als kind enorm vooruitstrevend. Ik bedoel, daar heb je dan geen zestiger jaren voor nodig om open en bloot toplessgenot te vieren. Tante Tiet schuifelde door haar Bedumer huis alsof de Canadezen het dorp niet hadden bevrijd. Haar zoon combineerde slagroomgebak met bier en hij joelde…

Enorm verdwaald draalde ik wat door Gouda, ik sjokte van de Hema naar de Blokker en van de Blokker naar het Kruidvat. Met holle ogen als van een heroïnejunk staarde ik naar het afgeprijsde snoepgoed en naar de zinloze troep plastic rommel. Bij C & A streelde ik het Palomino-paardje over zijn hardplasticcen ruggegraat en dacht ik terug…

Rond mijn hart woedt een oorlog en diep in mijn onbewuste knagen de robotratten aan mijn fundament. Er zingen nog steeds lieftallige sirenen op de rotsen langs de wilde oceaan, waar ik in rond dobber. Ik geef niets om mijn imperium, dat immers louter uit schade bestaat, al tellen de profiteurs de zegeningen. Ik erken de erfzonde, al…

Welgeteld woonde ik in zes pastorieën en zie ik mijn vader nog steeds in al die huizen op en neer lopen of scrabbelen met mijn moeder om geld. Tjongejonge. Iedere zondag na de ochtendpreek kregen we een gebakje, in Heerenveen was dat een symphonietje, omhuld door marsepein. Ik was altijd de eerste die zoiets op had. Met zevenmijlslaarzen…

Achter mijn oogleden is een donker heelal met miljoenen sterren die ons omhullen. Onder de wollen deken lik ik de wonden en helen de goden jou en mij. Door aanhoudende poem-poem-poem duik ik er weer in, ook al is mijn bed heel moe van mij. Ook al slaap ik niet, het filmscherm toont de meest boeiende beelden. Achter mijn oogleden is…

Ik voel het kloppen van mijn hart in mijn handpalm. Ik bemin dat trouwe orgaan, die alsmaar verder tikt, ook als ik slaap. In de donkere kamers staar ik naar de wanden, die vol met wonden zijn. Soms staat het op instorten, rommelen de fundamenten, kraken de zolderbalken. Mijn hart heeft vele stormen doorstaan en het verdraagt zelfs…

In een schemerig en regenachtig Gouda fietste ik nog even naar de supermarkt voor wat gerstenat en stevige kost om daarna nog even langs een gratis boekenstalletje te fietsen, waarbij ik wonder boven wonder een boek van Susan Smit pakte, gesigneerd en wel, welwel, al heb ik haar een nepheksje genoemd, ergens vind ik haar wel lief en dat heeft…

Ik fladder amper, zelfs niet in de nacht, want dan rek ik wel mijn vleugels, maar de ramen houd ik potdicht en de sleutel van de voordeur verstop ik voor mijzelf. Met pit drink ik de goedkope Pitt bier en mijn monnikenwerk plaatst zich even later op het schijnlichtgevende scherm van Apple. Ik tuur ernaar als naar een vurige minnares, die…

Ik heb nog steeds een groot zwak voor Disneyland en bij de Marokkaanse kapper lees ik nog graag een Donald Duck om de wachttijd wat te doden. De strategie van Guus Hillary Geluk is gestrand, ze baalt, want ze is verslagen door een blaag, die de blauwen met gemak versloeg met de roden.…

De ochtend is gevallen en ik ben één van de eersten die er getuige van is, daar ik zo meteen mijn bed induik na een lange nacht van schrijversgeploeter. Net als de vleermuizen, nachtuilen en mollen schuw ik het daglicht, waar de bedrijvigheid prat gaat op zijn oppervlakkigheid en snelheidsoverwinningen, wat mij allemaal gestolen kan worden…