Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Ik was helemaal in mijn element in een Emmaüs-winkel, waar ik snuffelde tussen de boeken en de oude video's. Ik kocht de films 'Ik ook van jou' en 'Carlito's way'. Ook kocht ik een nieuwe zomerjas, veel geel en lichtbruin, gewoon omdat ik hem mooi en stoer vind. Ik heb ook al een gave zonnebril op het oog, maar daar wacht ik nog even…

Het is een hallucinerende woestijn in mij, een leegte die voortkabbelt als een helderblauw beekje onder volgroene, beschermende bomen, terwijl ik op straat verrassend genoeg gegroet wordt door minzame onbekenden zoals onbekenden zonder oordeel kunnen zijn en blij met de lente, zoals ik ooit jaren en jaren geleden als een eenzame jongen door de…

Hij is zijn tijd ver vooruit, las meer dan een mens voor mogelijk houdt, zijn rode sjaal zit altijd extra strak alsof hij zichzelf wil killen maar dat is overdreven want 's nachts komt hij tot leven proeft hij van de exotische wijnen en schrijft hij sonnetten op moderne wijze De meeste mensen ontwijken hem omdat hij zo anders is zo extreem…

Ik las ooit in een uniek boek over een heilige monnik op het Griekse eiland Athos, waar enkel mannen zijn toegestaan, dat deemoed het grootste goed op aarde is. Sindsdien blijf ik nederig tot mijn dood. Ben fysiek en geestelijk zo naakt als een pasgeboren baby. Zie mezelf nooit meer als meer. Eerder als minder. Nooitgeboren. Toen ik in een bloeiende…

Terwijl ik met bloedende huid langs de straten zwalk een joint van een even gekelderde dwaas aanneem hem betalen wil maar dat weigert hij pertinent want hij kijkt me diep in mijn blauwe ogen en maakt het zwijgteken omdat ik me al weken niet geschoren heb vanwege down-zijn lijk ik op een doorgewinterde clochard bemanningslid van een piratenschip…

Vrouw en man waren eens een kind - zwaar onbemind. Hun lichamen groeiden op tot ware grootte - hun geesten blijven klein. Ze vonden elkaar een tijd terug in ware liefde - maar de scherven van het verleden bleven scherp en snijden nogmaals hun lichamen kapot, doet hun geesten bloeden. Het residu is ontkenning van alle liefde en alle passie…

(voor Mirjam) We zijn allebeide bange kinderen en dat niet alleen, maar bovenal verdrietig tot op de bodems van onze zielen. We lijken zielsveel op elkaar en misschien dat we daarom elkaar niet kunnen genaken, magnetisme zeg maar, het tegendeel daarvan. Maar niet ten diepste, ten diepste willen we niet anders dan samensmelten en eindeloos…

Toen Simon Vinkenoog Ingrid Jonker in Amsterdam ontmoette wist hij natuurlijk ook niet hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens…

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes. Het mag dan pure waanzin zijn en werkelijk kansloos…

Onnozel bloed ik leeg door zwaarmoedigheid heb niet de veerkracht van Clint Eastwood heb wel twee pistolen langs mijn dijen maar die richt ik liever op mijzelf doe alsof ik mijn geliefde geheel afwijs maar in mijn hart droom ik het tegendeel hoe meer ik de mensen eerlijk tegemoet kom hoe meer zij mij met de nek aankijken en het liefste…

(voor Mirjam) Je bent bij me weggelopen en ik heb als een zwaargewond dier nog de plekken bezocht, die me aan jou herinnerden, gesnuffeld, geschonken, geheeld. Maar nu loop ik bij jou weg, het is meer dan genoeg geweest, in korte tijd mijn leven op de kop en emoties die me bijna gek maakten. Bijna, want ik ken nu het tegengif. Weet nu…

(voor Mirjam) De tijd en het onzichtbare doet vervagen, dat weet iedereen, stofwolken achterlaten is een methode om te verdwijnen, maar wat in mijn ziel is gebrandmerkt laat zich niet bedotten. Je hebt me heel wat moois voorgespiegeld, ik geloofde erin als een naïef kind, totdat je leugens wel heel bizar werden en ik onraad ging voelen.…

(voor Mirjam) Ik kon je geen aardse schatten bieden, ook al had ik dat zo graag gewild, weelderige hemelbedden en schone lakens, schalen vol rijp fruit en wijnen van allure, landhuizen in wijdse bossen of aan de frisse oceanen, privé-helicopters en bubbelbaden. Ik ben slechts een arme dichter, die met heel weinig genoegen moet nemen. Materieel…

(voor Mirjam Bruijn) Meer en meer ontdek ik dat onze zielen vlijmscherp op elkaar gelijken en dat we daarom zo fel op elkaar reageren, want ja, gelijke polen... Ondanks die afstoottoestanden zijn we heel close geweest, streelde ik iedere centimeter van je goddelijke lichaam en deed jij hetzelfde met mij. Je bent mijn geestelijke zuster…

Nog even en dan moet ik ook mijn huis verlaten omdat ik de rekeningen niet meer kan betalen en omdat ik uit liefdesverdriet gekrompen ben tot een wanstaltige tuinkabouter. Kapotgeramd. Met mijn scherven dwaal ik zielloos voort, eet uit de vuilnisbakken bij de Mc Donalds, koude Cheeseburgerresten, wat patatresten en soms een halfafgekloven Big…

Als mijn hart zich kon verweren, dan zou het in jouw lichaam gekropen zijn om zich voor altijd te koesteren tegen jouw diepbeminde, gloeiende lievelingshart. Nu ik als een brave hond naar je luister, weiger in de val te lopen, mezelf nog meer onzinnig te vernederen, wat je het liefste nog zou willen, mijn totale ondergang, denk ik dat mijn…

Ik daal alsmaar dieper in mijn ziel, het is een stenen torentrap, soms vlieg ik door een open venster naar buiten, beleef ik vrijheid en liefde, keer weer met bevende vleugels, aarzelende pootjes, bloedende harteklop, terug op de trap naar onderen, een krakende leuning, waar sinds eeuwen geen handen overheen gleden, een stilte die moordend…

Glinsterende kraaienogen keken mij aan, de brutale snavels vals opengesperd, ik zag ze kwijlen bij het idee mijn lichaam kapot te pikken. Schorre kelen. 'Mijn hart klopt nog, doodgravers!' Ik droomde dat mijn geliefde bloemen neerlegde op mijn graf, dat ze huilde en wanhopig begon te graven, de kist met een bijl opensloeg, mijn dode gelaat…

(voor Mirjam Bruijn) Ik heb na mijn lange zoektochten binnen de boeken over spiritualiteit uiteindelijk mijn rust gevonden in bespiegelingen over de Ene en de Eenheid, zoals de Essenen en de Katharen geloofden en beleefden. Niet dualiteit, maar eenheid is de weg, zoals Christus wist en doet. Verbonden ben ik nu vooral met de Ene Vrouw die…

(voor Mirjam Bruijn) Ze werd beticht van bezetenheid, verguisd door vele intellectuele mensen, mensen die zichzelf wijs waanden, maar de plank volop missloegen, ook al dachten ze zelf van niet. Totaal afgewezen door de correcte zielen, vluchtte ze naar andere steden, trachtte zichzelf te nestelen, wat geheel mislukte. Ze werd alsmaar gekker…

(voor Mirjam) Ik heb de muren van mijn flat kaal gemaakt, de schilderijen weggegooid, de foto's her en der neergezet op de vloer. Ik zuiver de kamers met wierook, boen de vloerbedekking met natuurazijn, stof alles af, doe meer en meer weg maar je blijft hoe dan ook aanwezig, diep in mijn hart, waar de stalen deuren luidkeels zijn dichtgeplofd…

Ik kan je naam niet meer noemen daar het nu te pijnlijk is en ik genoeg geschermd heb met mijn literaire kunnen. Ik kan je afdoen als een van de vele femme fatale's, een mannenverslindster, een ijdele sirene, die mannen naar de afgrond leidt en pure destructie wenst, maar dan getuig ik niet van zelfinzicht, want we waren beiden gevangen…

Ik stond stil met mijn fiets, als een schim, verstild als een zombie voor zich uit starend, naar een vrouw die haar kind de melkfles gaf, ik dacht, waarom niet je bolle borst, leeg? Ik zag dat omstanders zich automatisch zorgen om mij maakten en terecht, ik had zo kunnen hemelen vanwege mijn falende hart en misschien wel omdat God het…

Ik mag dan veel hebben meegemaakt en door diepe dalen gegaan zijn, drank en drugs overleefd hebben, twee zelfmoordpogingen en diverse lichaamsonvriendelijke taferelen. Ik kan trots zijn op mijn literaire status, dat is met veel veldslagen ontstaan en daarom ben ik generaal. Ik hoef niet zo nodig mezelf nog te bewijzen op nieuwe sites, ik…

Ik zag je gitaar staan in de hoek van je woonkamer eerder dan jezelf zo handig ben ik nu eenmaal kreeg zelfs thee van je tijdelijke huurder. Ik gleed even over de snaren, dacht aan je mooie gezang en gespeel, werd week, stond te trillen op mijn benen. Ik hoop dat die aardige mensen gauw uit je huis gaan, want jij hoort daarin. Als je weer…

Ik verloor mijn dierbaarste geliefde door stupide razernij, zij wilde het tij niet keren, ik stond onmachtig met mijn gespierde armen in de lucht geheven God uit te dagen. Ik verloor niet alleen mijn minnares, maar ook het gezin waar zij zo jaloers op was. Ze was ook stinkend jaloers op mijn schrijfwerk, de reputatie die ik met zweet en tranen…

(voor Mirjam Bruijn) Ik laat je vrij zoals ik een mooie vlinder loslaat, ook al kriebelt zij zo lekker in mijn handen. Ik wil je niet verstikken noch verpletteren. Je moet je vlinderhart eerst elders schoonmaken. Je vlinderziel eerst elders helen. Kom gerust terug, maar dat zal wel niet, ik weet hoe die dingen gaan. Zo wreed. Dat je zelfs…

Je zei me dat je zelfs geen vriendschap meer wil, dat het allemaal over is, dat onze liefde gewoon met de vuilnis meegaat. Ik zie nog steeds de beelden van onze grote hartstocht, de romantiek en intensiteit, maar jij gooit dat alles zomaar overboord! Heb je mij dan niet echt bemind? Was het maar een pose voor jou, een invulling? Ben ik erin…

Ik bemin haar met heel mijn ziel, geest en lichaam, maar samen onder één dak is onmogelijk. Ik laat haar dus volkomen vrij, kan ook niet anders, ben haar mindere, aanbid de wegen die zij moedig inslaat. Nu zwijgt zij. Nu zwijg ik in verdriet. Alleen God ziet werkelijk mijn eenzaamheid. Ziet werkelijk hoeveel ik van haar houd! Niet op…

Je kwam om mij terug uit een ver land, ik rook nog de buitengewone geuren en je passievolle verhalen pakten me in. Een dikke week waren we samen in mijn armoedige flat, die jij met vrouw en macht schoonmaakte. Ja, de erotiek was bij jou verdwenen, een zware depressie verpeste alles wat we zo graag samen wilden. Als dichter en amateur-sjamaan…