God gunde me...
God gunde me nog één flits van je gezicht
dat op en neer bewoog op de klanken van een B-band
woede en verbijstering om je daar opeens
terwijl ik mijn fiets daar toevallig plaatste
wat ik nooit
en tussen die schijnmassa
terwijl ik niet zeker was of je mij zag
of al had gezien
die hoed had me kunnen verraden
maar je keek wellicht niet om je heen
terwijl de woede in mijn keel omhoog steeg
ik een intuïtieve afschudbeweging
met mijn hoofd maakte en resoluut
je de rug toekeerde me afvragend of je
die rug nog hebt zien lopen
maar dat hoefde ook niet
ongevoelig voor terechte vergelding zoals je
ook nooit je hart duurzaam zult openen
voor iets of iemand
ongebonden
en niet in staat om volwassen te worden
dag-dag, dom booswichtje
zag je lach
neplach
wel
Geplaatst in de categorie: woede