Hoe jij de Ouse inliep...

(voor Virginia Woolf)

Hoe jij de Ouse inliep, haal ik me voor de geest,
nog net geen zestig liep je met een wandelstok
tikkend tegen wat verdwaalde stenen richting
het onheilspellende water van de rivier.

Na jaren van strijd en literair beteugelen
had je opeens geen verweer meer tegen die
geestesziekte, die men manische depressie
of schizofrenie wenst te noemen, het beestje
moest een naam hebben, maar wie kon echt
jouw depressies meebeleven, zelfs Leonard
niet, je manlief, als Braziliaanse roofvissen
vrat het psychische leed je op tot het bot.

Woedend smeet je de stok van je af, verdoofd
door je geestesleed gleed je het water in,
je dook diep, je stikte in het water, terwijl
je alle eruditie liet varen, je vrouwelijke
schoonheid opgaf, beelden van geliefde doden
inhaleerde bij iedere slok water, totdat er
ineens geen bewustzijn meer was, slechts een

beeld van hoe jij de Ouse inliep. Diepbedroefd.

Hoe jij de Ouse inli Virginia Woolf

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 100