Alle inzendingen van Johanna

Het dak van Krimpense kerk, hield tijdens de storm geen stand, het waaide eraf sodeju, zitten nu al die mensen zondag in de kerkbanken met een paraplu? Nieuws: Tijdens de storm waaide 't dak van de kerk! Van wie was dit nou dit brute werk?…

Na het beluisteren van het nieuws verlang ik nu alweer naar 2010 terug. We worden gekort, we krijgen minder er wordt beknibbeld en geknabbeld. Het jaar is twee dagen oud en nu al verlang ik net als tien jaar terug naar vorig jaar en naar de €.…

Ik ben er klaar mee, is een veelgehoorde kreet ik heb er genoeg van, hoor je nog vaker ik pas ervoor, ’t is maar dat je ’t weet ik bedank voor de eer, kijk eerst naar de maker! We bedanken te vaak, maar dat is niet gek we zijn het zat, te worden geleefd en toch is er niemand die vanuit zijn hart zegt: als een cadeautje weer eens dubbel binnenkomt…

Ik schijn met de lamp op de stal de heilige wordt verlicht in de lichtbundel. Is het schone schijn, of zou dit onder de noemer vallen van schijnheiligheid?…

Dag lieverd, slaap zacht, droom maar fijn en tot morgen, dan zal ik er ook weer zijn, het klinkt zo makkelijk, het is vanzelfsprekend lijkt zo gewoon, een kus een aai over de bol, slaap maar, droom maar gewoon, want morgen, dan zal ik er zijn. Dag kind.…

Het groeit me boven het hoofd, het wordt me wat teveel, was me ooit beloofd dat iets makkelijk zou gaan? Het groeit me boven de kop, ik loop, kijk omhoog, de zon aan de ene kant, de regenboog aan de andere, terwijl ik in de regen loop, denk ik: er gebeuren wonderen! Ik schud wat met dat hoofd, waarboven het…

Soms denk ik wel eens bij me eigen, met open ogen, of luikjes dicht, zou iedereen zijn portie krijgen, of is dit puur en gericht, alleen op mij? Soms denk ik wel eens bij mezelf, met ogen die in ’t donker turen, zelfs geen zicht op de donkere muren, waarom doen ze ’t niet voor de helft? Soms denk ik in de donkere nachten, slapeloos…

Dag pap, we wilden even langskomen, ondanks dat het stormt vandaag, hoi pap we wilden even weten, of je as, wel weggewaaid is, zal best wel vandaag. Er staat een stevig briesje, de golven geven witte koppen, we moeten ons schrap zetten, tegen zoveel natuurgeweld. Maar toch: hoi pap, we wilden even langskomen, gewoon omdat…

Bij de bezegeling van de koop, werd de hand fijn gedrukt men vergat echter, dat de tekening net zo belangrijk was, ondanks dat men vroeger zei: dat een man’ s handdruk evenzeer telde als zijn tekening!…

De vliegtuigen vliegen weer De auto’s rijden weer de trein heeft geen vertraging meer. De mist is opgetrokken De mist in mijn hoofd is nog steeds aanwezig, Dus vliegen mijn gedachten met een noodgang over de rails van mijn leven…

Mijn voeten zijn onzichtbaar de bomen ritselen de hond snuffelt voetstappen komen dichterbij het lijkt een enge film. De overkant is niet te zien net zomin als de zon ik schuifel langs een voorheen bekende heg, verlangend naar de beschutting van mijn huis. Ik haat zo'n kleine wereld!…

Een jaar, ben je er al niet meer, een jaar, wat is dat nou helemaal, een jaar niet eens een schrikkel, maar een jaar, van vier kwartalen, een jaar van twaalf maanden een jaar, van twee maal zes een jaar, waarin je niet meer jarig was. Een jaar ben je er al niet meer, maar lieverd, geloof me als ik zeg: het doet…

Liefde begint als een zandkorrel, langzaam worden dat er meer, een handje vol zand en elke keer, komt er een beetje bij. Liefde is als een schep zand, het ligt sterk besloten in je hand, maar zodra je de vingers van elkander doet, glipt de liefde als zand, je door de vingers. Edoch wanneer men een cementachtige substantie bij…

Een Sinten film en een Sinten aankomst een Sintenkraam en Sinterklaas iedereen die heeft een mening over het veel te vroeg arriveren van Sint en Pieterbaas. De noten liggen al maanden in de schappen, de letters zijn bijkans niet meer van het lijstje te schrappen, het marsepein zorgt al voor extra bezoek aan de tandarts en de suikerbeesten…

Soms zit ik een beetje in een dip, soms zit alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles…

Het was de vrouw die niet sprak, het was de man woordeloos, het kind kreeg niets mee, van woorden, omdat er niet gesproken werd, alleen geschreeuwd, alleen gevloekt, alleen taal, die geen taal zou mogen heten en zo kan het kind, nog steeds niet spreken!…

Schrijf jij wat over mij, vroeg hij, toen hij mijn boekjes zag, wat wil je dat ik schrijf vroeg ik en hij zei: alles mag En zo schrijf ik over dat bijzondere kind, die het vreselijk belangrijk vindt, dat ik wat over hem schrijf. Maar wat schrijf je nou, over hem, die je lief hebt, wat schrijf je over iemand waar je zoveel van houdt…

Mijn hoofd is leeg, mijn hoofd is zwoel mijn hoofd hou ik zeker niet een beetje koel, mijn hoofd is leeg, maar wat verwacht je ook, ik ben het wandelende leeghoofd!…

Zo jammer, dat we openheid op het laatste plan zetten, zo triest, dat we moeten schermen met grofheid, zo ellendig dat we eerlijkheid geen ruimte geven, zo jammer dat er geen plaats meer schijnt te zijn, voor liefde.…

toon me je ogen, ze laten me zien toon me je lippen, ze laten me voelen toon me je handen, ze geven me warmte toon me je hart, met al zijn liefde hou van me.…

Je last kan ik niet van je schouders nemen je zwaarte kan ik niet bepalen. Er voor je zijn, eerlijk en betrouwbaar belangstellend en luisterend, want meer Kan ik niet voor je doen!…

Pas wanneer het water letterlijk aan je lippen staat weet je pas, hoe vrijheid smaakt.…

Wanneer je de lat hoog legt, kun je hooguit komen te struikelen…

Het lijkt wel, alsof gemis meer dwang uitoefent om te denken aan jou, het lijkt alsof er geen dag voorbijgaat, dat ik niet even bij je stilsta, het is, alsof slijten in dit macabere verhaal niet opgaat, want de dwang om aan je te denken, is net zo enorm als op de eerste dag, dat je me verliet. Ze zeggen, het slijt, ze zeggen…

Een nazomer om je vingers bij af te likken een zon die schijnt, alsof ze dat alleen maar doet, een temperatuur die je lijf en bloed verwarmd kortom een dag, die tovert op je gezicht een brede glimlach, een zomerse dag, wat wil een mens nog meer? Precies, morgen graag een portie van hetzelfde!…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

Geluk zit in de kleine dingen, geluk zit in een zucht, geslaakt van opluchting, geluk zit in ’t minimale, geluk zit in weinig, geluk zit in niets, behalve in een glimlach. Geluk zit in een hoekje klein weliswaar maar als je oplet, dan zie je dat minimale kleine stukje geluk, tenminste daar!…

Als iets je tegenzit, zit het niet mee, als iets je tegenvalt, valt het niet mee, als iets je tegenstaat staat het erbij, alsof er nooit iets anders gestaan heeft, alhoewel: met een beetje tegenzin dan!…

Flitsen vliegen langs de lucht het lijkt welhaast dag. De donder is vliegensvlug kijk daar valt een tak! Een auto zonder passagiers zit onder het gebladerte weinig resten rijp voor de sloop en ik denk alleen maar: wees blij, het is alleen schroot!…

Wie zwijgt stemt toe, maar als je niet praten kunt, geeft dat niet het recht om klakkeloos aan te nemen, dat je toestemt!…