inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.528):

Zo mag ik niet denken, maar toch!

Soms denk ik wel eens bij me eigen,
met open ogen, of luikjes dicht,
zou iedereen zijn portie krijgen,
of is dit puur en gericht, alleen op mij?

Soms denk ik wel eens bij mezelf,
met ogen die in ’t donker turen,
zelfs geen zicht op de donkere muren,
waarom doen ze ’t niet voor de helft?

Soms denk ik in de donkere nachten,
slapeloos op Klaas Vaak lig te wachten,
waarom nare dingen gebeuren, v
oorkomen in alle hevigheid,
‘k moet eerlijk zeggen,
’n klein beetje ellende genoeg is,
dat wou ik even kwijt.

Soms denk ik wel eens bij me eigen,
met dichte ogen dan het liefst
waarom zou niet juist hij het krijgen,
die er niets en niemendal mee verliest,
de boef de moordenaar,
de hufter en de bajesklant,
die allemaal aan de verkeerde kant
van de maatschappij staan.

Waarom gebeurd het niet bij hen,
dat de wereld op zijn kop staat?
Maar dan denk ik bij me eigen,
het is niet mooi om zo te denken,
want waarom zouden we anders zoveel
geld aan de overheid schenken,
waarom liggen we ondanks werken krom,
waarom worden de boeven in de watten gelegd?

Vindt U het gek, dat ik me afvraag:
waarom ik soms het gevoel heb
dat er sprake is van onrechtmatigheid?
Met mijn ogen dicht of open,
we zijn er met zijn allen ingelopen!

Schrijver: Johanna, 27 november 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 259

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)