Alle inzendingen van Joost

Kijk. Kijk dan. Roerloos ben ik nu, als in een goed gedicht van iemand anders. Te grabbel gooit zich niet de looppas, nee, een daad is niet langer volzang vijftig de bevestiging. Als ding houd ik mijn mond en nagel alle grond gelijk. Ik ben er niet en kijk. --------------------------------------- Uit: 'Deus Ex Machina', jrg 11…

In de trein en oortjes van de iPod in gaf je, lijfblad in je weergaloze hand, een ingekeerde remix weg van Gerhard Richter en good old Vermeer, Lezende, zoals de trein jou zonder moeite lezen kon, bij het gesloten raam, tweede klasse, intercity, neigend naar het eertijds lezend meisje bij het open raam, haar pofmouw twinkelend van schier denkbeeldig…

Koridon. Koom hier, o goelijk meisje. Gij ziet de velden groenen. Vergun me slechts een reisje, Dat ik uw mond mag zoenen, En uw wangen, uit lust en verlangen. Ay koom wat nader: Want uwe moeder en was niet vroeder. Zij kuste vader. De duiven trekkebekken. De dieren in de weiden Een lijn te zamen trekken. Wie kan de liefde…

In het begin niets dan witte hitte jij en ik. Steeds weer moest de liefde minstens een Chinees vuurwerk van de zinnen zijn, een alternatief uitspansel bijeenbemind - o, die hoogmoedblaf van jonggelieven. Inmiddels is de streng van jou naar mij door louter compromis aaneengeregen en met de geur van hoger honing viel het ook wel mee - of tegen…

drinken uit de goot de hond zal wel dorst hebben van kroeg naar kroeg…

koud en kil eenzaam en stil Vlokje zweeft bibbert en beeft zachtjes naar benee een vlokje zweeft mee nóg een vriendje er bij samen zijn wij blij en sterk als een storm een echte sneeuwstorm guur de wind bang elk kind aarde prachtzicht lieflijk, zacht licht een kaarsje brandt Vlokje landt op een witte deken warmte geven Kind…

Zijn wij niet altijd maar opzoek naar onze vrijheid? Bekend staan we om de onszelf verplichte gehaastheid Hoe we daarmee onze medemens geen stukje aarde gunnen Ik, ik, ik Me, myself and I Hoe een clochard zichzelf heeft bevrijd Van de razernij, van de maatschappij Dat jij van hem mag gaan en staan waar jij wil Jij, zij, wij Och,…

Die nacht had ik zeven mooie hoofden die ik naast mijn ene leven legde op de kast. Ik deed het licht uit en de hoofden sliepen in. Mijn romp speelde sjamaan in bed, de halsrib rond en roodbeknoest, doorzinderd vlees met aderen die schreeuwden. Mijn zeven mooie hoofden in rust op rij. Ik verzorgde mij zoals mijn moeder vroeger plantjes water gaf…

Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek waar ik mij gewoonlijk niet vertoon. Ik stelde mij teleur. Sprak te luid tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden. Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde en sprak mij aan om hiervandaan te gaan maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor mij in gesprekken die ik al zo vaak…

Zijn bruid t’omhelzen in een beemd, bezaaid met rozen, Of in het zachte dons, is geen bewijs van trouw; Maar springende in een meer, waar ’t water stremt van kou En op de lippen vriest, zich te verroekelozen, Dat ’s van twee uitersten het uiterste gekozen: Gelijk mijn Roscius, beklemd van druk en rouw, In d’armen houdt gevat zijn…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen? Geen waatren blussen Haar minnevier. ’t Lust haar te nestlen op de vloed, Zij kweekt de gloed, Zij kweekt de gloed Met hare vrolijke wederga, En kipt hare eiers, en acht geen schreiers, Noch vreest geen scha…

Het IJ en d'Amstel voeren de hoofdstad van Europe, Gekroond tot Keizerin, des nabuurs steun en hope, Amstelredam, die 't hoofd verheft aan 's hemels as, En schiet, op Pluto's borst, haar wortels door 't moeras. Wat waatren worden niet beschaduwd van haar zeilen? Op welke markten gaat zij niet haar waren weilen? Wat volken ziet ze niet beschijnen…

Uitgebluste hoekstenen wachten op de sloop nieuwe tijden nieuwe visies nieuwe basis nieuwe hoop maar kan de nieuwe maatschappij dus zij, wij, ik en jij rusten op de schouders die weer rusten op de stenen die weer zitten in de vele hoekjes? de nieuwe verdieping tot ook die de top bereikt en de uitgebluste hoekstenen weer wachten op de…

EVA: Nu bruidegom, zijt gerust. ‘k Versta wel wat de wet zeit, En beter dan gij meent. Wat stoort uw nauwgezetheid Zich om een appelbeet? dit ’s louter bijgeloof. ADAM: Helaas, wat hoor ik nu! och, waar ik stom, en doof, En blind: ontbrak het mij aan ogen, en aan oren, Zo zoude ik in die staat, ’t is droef, u zien noch horen. EVA: Niet hoger…

REI VAN ENGELEN Sluit voor Begeerte uw graag gezicht; Zij loert, zij loert om in te varen. Sluit d’ogen, vensters van het licht, Indien gij wilt uw hart bewaren; Want zo Begeerte eens binnen sluipt, Zij zal bederf en jammer baren, Dat eeuwig smert, en eeuwig druipt.- De dingen zijn niet als zij schijnen: De worm zit binnen…

Ik stut de hoop van mijn gemoed Met mijn geloof in God de Vader, Almachtig en volkomen goed, Die hemel, aarde en zee te gader Hun wezen gaf. Ik rust meteen Op Jesus, boven zijn genoten Gezalfd, des Vaders Zoon alleen, Van eeuwigheid uit Hem gesproten, Ons aller Priester, Vorst en Heer En Leraar, waardig prijs en eer : Die, in de tijd ook…

(Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Hier sluimert Isabel le Blon, Die, als een roosje met de zon, Blijgeestig op haar steeltje stond, En riep met een bedauwde mond: Wat is de schoonheid? wat 's de roem Der jongheid anders als een bloem? Dit was haar eerste en laatste leer, Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…

De kou en leegte Als van een grijze winterdag In een lichaam geslopen Heeft een hart bevroren Bevroren tranen Aan dit huilend hart Tranen die veel zeggen Laten het hart spreken Een lichaam vol eenzaamheid Aangetast door de tijd alleen Verslagen door de haat Zoekende naar kracht om terug te vechten Deze pijnlijke woorden Een tijd…

Wandelend door een drukke buurt, ogen op schoonheid ingesteld door hormonen voortgestuurd, door adrenaline vergezeld als eigenaar van mijn eigen gevoel, en mijn verloren verstand gefocused op mijn heilig doel, zij op mijn netvliezen gebrand zij is van binnen als van buiten, onbeschrijflijk hemels mooi zij laat vogels mooier fluiten, dwingt…

Anno 1672 Alias inter caput extulit urbes (Haar hoofd steek boven dat der andere steden uit) O, Groningen, pilaar en hoofdstad van de Friezen! Vanwaar begint men best t’ ontvouwen uwe lof? Uw bouwheer Grunus moet u tot zijn wijk verkiezen, Zo vroeg vóór Christus’ komste, en bouwde hier zijn bof; Of liever, zo men zegt, de broer van…

Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars gaat er af. Wat koomt gij rouwe dragen En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*: Schep moed, en wees tevreên, En wens mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog. De mens leeft met bezwaren Om schatten te vergaren: Daar alles, wat men ziet, Veel…

Wat treurt gij, hooggeleerde Vos en fronst het voorhoofd van verdriet? Benij Uw zoon de hemel niet. De hemel trekt, ay, laat hem los. Ay, staak dees ijdele tranen wat en offer, welgetroost en blij de allerbeste vader vrij Het puik van uwe aardse schat. Men klaagt, indien de kiele strandt, maar niet, wanneer ze rijk gelaân uit de verbolgen…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand…

Hij downloadt zijn optimisme en zeurt niet over zieltekort. De nieuwe tijd is schitterend, een mond vol toetsenbord. (deel van Joost Zwagerman gedicht uit hoofd geciteerd)…

Op JONKVROUW ISABELLE LE BLON. (Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars, gaat’er af! Wat koomt gij rouwe dragen, En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*! Schept moedt, en weest tevreên, En wenst mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog.…

Jouw glimlach als een stralende zon Jouw liefde in de puurste vorm Eeuwige liefde als dat kon Trouw aan elkaar is de enige norm. Diamanten schitteren in jouw ogen De lichaamsvorm van een Aphrodite Eerlijk en jou nooit te hebben bedrogen Jouw onbetaalbare uitstraling is het mooiste wat men ziet. Onschuldig, lief, geduldig en intelligent…

zo heb ik het gedroomd deze boog van rozen potten in bloei stoelen waarin niets dan verwachting zetelt die lege tafel laat het zo zijn o koning van mijn tuin dat alleen aller zachtste krachten aller lichtste elfen hier teder schikken…

het lijkt wel chemie het mengsel van angst en hoop dat ons hier omwolkt…

Wat ramp, wat ongeluk plaagt nog mijn grijze haren! Wat schande moet mij nog, eilacy! wedervaren! Wat droefheid, wat verdriet, wat leed komt mij nog aan, In dees mijn wintertijd, die haast zou zijn gedaan! Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen, En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen; Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste…

Als een gier bij een kadaver Zoekend naar dat gaatje Om 't voertuig te parkeren Trommel, trommel op het stuur Met verveelde blik Plots'ling verlichting! Het wordt groen op het gezicht Met slinkse bewegingen Van een haai al zoekend Zwemt taxi stromen mee en tegen Van rechts komt de olifant Al blazend van vermoeidheid De hoek om gekropen…